Μπορεί να σπάσει αυγά(*) η συγκυβέρνηση; Αυτό είναι το εύλογο ερώτημα που θέτει ο μέντορας του ενεργειακού ρεπορτάζ Μιχάλης Καϊταντζίδης κι η απάντηση αφορά και το χρηματιστήριο. Θα περιοριστώ στο οικονομικό -επιχειρηματικό - χρηματιστηριακό μέρος που μας ενδιαφέρει συνεκτιμώντας την ανάλυση για το πόσο αξίζει η «μικρή ΔΕΗ».
Τρίτη ημέρα ανοδικής αντίδρασης η χθεσινή με τον Γενικό Δείκτη στις 1.247,92 μονάδες, τον FT 25 στις 403,78, με αιχμή τον Τραπεζικό που αντέδρασε προς τις 178 μονάδες. Και με τη μεσαία κεφαλαιοποίηση να... ξεμένει στην περιοχή των 1.140 μονάδων. Οι συναλλαγές των 128,9 εκατ. ευρώ καλές και από πλευρά σύνθεσης (...μόνο το 47% σε τράπεζες, πολλά πακέτα σε μη τραπεζικά χαρτιά - ξεχώρισε το νέο της Lamda Development), με τους βραχυπρόθεσμους παίκτες να επιτυγχάνουν τον πρώτο στόχο τους, την επανακατάκτηση των 1.250 μονάδων.
Τεχνικά απαραίτητη προϋπόθεση για να μη... φύγει η αγορά σε αισθητά χαμηλότερα επίπεδα κάτω από τις 1.120-1.080 μονάδες. Από τη στιγμή που αρχίζει να περιορίζεται δραστικά αυτό το ενδεχόμενο-κίνδυνος ενεργοποιείται εκ νέου η «μέτρηση» για τα επίπεδα πάνω από τις 1.250 για τον Γ.Δ. Και υψηλότερα των 408-410 για τον 25άρη.
Από το σχόλιο του Θανάση Σταυρόπουλου εστιάζουμε στην προσέγγιση της διευθύντριας επενδύσεων της Attica Wealth Management. «...Μετά τη σημαντική διόρθωση που προηγήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, ο τραπεζικός κλάδος δείχνει να επανέρχεται στο προσκήνιο, έστω και με χαμηλότερες συναλλαγές» αναφέρει η Δήμητρα Βασιλακοπούλου. Ενώ οι διεθνείς αγορές βοηθούν στην ανάκαμψη του ελληνικού χρηματιστηρίου, χαμηλό παραμένει το ενδιαφέρον για μετοχές μεσαίας και μικρότερης κεφαλαιοποίησης, τάση που δεν πρόκειται να αλλάξει στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Το κλίμα διεθνώς φαίνεται πως βοηθά το Χ.Α. καθώς τα macro στήριξαν τις ευρωαγορές, στη Wall Street σημειώθηκε δεύτερη συνεχόμενη συνεδρίαση με υψηλά για DJΙA και S&P 500.
Διασφαλίζοντας τα νώτα μας από το εξωτερικό, στρεφόμαστε στο εσωτερικό μέτωπο όπου κυριαρχεί μεν η ΔΕΗ, αλλά την αγορά την απασχολούν και άλλα ζητήματα. Από το ότι παγώνουν οι εισροές από τους ξένους, όπως σημειώνει ο Χρήστος Κίτσιος, μέχρι την ανάκαμψη με... ολίγη για τις μεταλλουργικές (σχετικό θέμα του Στέφανου Κοτζαμάνη), προφανώς τις αναδρομικές αυξήσεις στο ρεύμα από την 1η Ιουλίου, η ολοκλήρωση της μεταφοράς της παραγωγής του Σαράντη στην Ελλάδα (από τη Ρουμανία) κ.λπ.
Βραχυπρόθεσμα περιοριζόμαστε στην τελευταία κίνηση της αγοράς, που ξεκινά από τα χαμηλά (των 1.199,55 και των 1.204,48 μονάδων, τα ενδοσυνεδριακά ελάχιστα στις 27 και στις 30/6) και περιλαμβάνει και την αυριανή συνεδρίαση.
Σημειωτέον πως αύριο 4 Ιουλίου δεν λειτουργεί το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, κλείνουν οι βραχυπρόθεσμες θέσεις στο όριο των 3 συνεδριάσεων (αυτών που «χτίστηκαν» στη διάρκεια της αντίδρασης), ενώ ας μην περνά απαρατήρητη η αφύπνιση συγκεκριμένων μεσαιομικρών δυνάμεων.
Το ενδιαφέρον μεν στον τραπεζικό κλάδο-κλειδί, μετά μάλιστα τη χθεσινή καλή τεχνικά εικόνα, στις μετοχές σηματωρούς του FT 25 και του FT Mid, ωστόσο και σε «μικρότερα» που τελευταία παρουσιάζουν σχετική κινητικότητα.
Ενδεικτικά από τη χθεσινή συνεδρίαση Νηρέας, Revoil, Μοχλός κ.λπ
Τεχνικά ζητούμενη παραμένει η επιβεβαίωση όλων των βραχυπρόθεσμων στηρίξεων (κυρίως των 398 μονάδων για τον FT 25), της φοράς των Πειραιώς, ΕΤΕ και του ενδιαφέροντος για ΟΤΕ, ΟΠΑΠ και ΔΕΗ.
(*)Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιώ την ορθογραφία με την οποία μεγάλωσα...