Η πρώτη δοκιμασία ισορροπίας του κ. Τσίπρα θα πρέπει με τα σημερινά δεδομένα να κριθεί επιτυχής. Οι προγραμματικές δηλώσεις έγιναν δεκτές με επιδοκιμασία, όχι μόνο από το εσωτερικό του κόμματος, αλλά κι από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, χωρίς να ρίξουν τις γέφυρες με τους δανειστές.

Ο πρωθυπουργός δεν υποχώρησε ανοικτά σε κανέναν τομέα των προεκλογικών εξαγγελιών, ιδίως σε ό,τι συνδέεται με την «κοινωνική σωτηρία», όμως κατάφερε να λειάνει αρκετές θέσεις, είτε μεταθέτοντας παροχές για το μέλλον, είτε αφήνοντας να διαφανεί ότι θα ασκηθούν «ισοδύναμα» στο θέμα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, είτε κάνοντας αναφορές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις ξένες επενδύσεις, που θα μπορούσαν να έχουν γίνει και από κόμμα της κεντροαριστεράς.

Όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες μεταξύ της νέας κυβέρνησης και των δανειστών δεν αποτελούν πάρα «πρελούδιο» στη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει. Κι από τις δύο πλευρές υπήρξαν αυξημένοι τόνοι, χωρίς ωστόσο να κοπεί οποιαδήποτε γέφυρα, όπως φάνηκε πολύ καθαρά χθες Κυριακή. 

Ακόμη κι ο θόρυβος που ξέσπασε για την ελληνική απόρριψη της τρόικας (εν μέρει και από τη μετάφραση της λέξης «σαθρό») εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Κριτική άλλωστε στους τεχνοκράτες της τριμερούς και στην αμφίβολη νομιμοποίησή τους έχει ασκηθεί κι από τους ίδιους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ ήδη υπάρχουν πληροφορίες για πιθανή κατάργηση της τρόικας, ενδεχόμενο που είχε προδιαγράψει σαφώς ο κ. Γιούνκερ ήδη από τον Μάιο του 2014, σε αποκλειστική συνέντευξή του στο Euro2day.gr.

Μετρημένος, αλλά άνετος, αρκετά πειστικός ομολογουμένως, ίσως γιατί ακόμη είναι άφθαρτος από την εξουσία κι έχει τη φρεσκάδα του καινούργιου, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χτες το στίγμα του τιτάνιου έργου που θέλει να επιτελέσει το κόμμα του, ως η «πρώτη κυβέρνηση μιας νέας εποχής».

Τα περί τιτάνιου έργου δεν αποτελούν δημοσιογραφική υπερβολή. Αυτό ακριβώς υποδηλώνουν οι 4 προτεραιότητες που φιλόδοξα έθεσε χθες ο πρωθυπουργός. Τα μισά αν καταφέρει να κάνει (ξεφεύγοντας από τις αερολογίες που ακούμε επί δεκαετίες) θα μείνει στην Ιστορία.

Ευρισκόμενος πρόσφατα στη Ρόδο ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στη γνωστή ρήση, λέγοντας ότι το «πήδημα» θα γινόταν την Κυριακή των εκλογών. Κι αυτό τελικά συνέβη, μόνο που μετεκλογικά, η ίδια ρήση τον αφορά πλέον προσωπικά. 

Η εξουσία πέρασε στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως αυτοδυναμία. Αυτή ήταν η «Ρόδος» για τον κ. Τσίπρα, τώρα μένει να δούμε αν θα καταφέρει να κάνει ο ίδιος το πήδημα, το άλμα δηλαδή που απαιτείται για να περάσει τις συμπληγάδες.

Δυστυχώς για εκείνον, αυτές οι συμπληγάδες δεν έχουν ορίζοντα τετραετίας, αλλά εβδομάδων ή μηνών. Από τη μία υπάρχουν τα όρια της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους, πέραν των οποίων είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει σοβαρή κρίση για την Ελλάδα. Κι από την άλλη υπάρχει η ισχυρή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή εκφράζεται από την Αριστερή Πλατφόρμα και ομοειδείς συνιστώσες, μια εν δυνάμει «εσωτερική αντιπολίτευση», που έχει όπως γράψαμε και πρόσφατα πάνω από 30% της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ενώ μένει να αποσαφηνιστεί τις επόμενες μέρες πώς ακριβώς θα αντικατοπτριστεί αυτή η κομματική ισχύς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κ. Τσίπρα.

Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να απευθύνεται ολοένα και περισσότερο στη μεσαία τάξη, στους «νοικοκυραίους», ακόμη και σε μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που ένιωσαν στο πετσί τους τις επιπτώσεις της βαθιάς κρίσης και των εισπρακτικών μέτρων, με έμφαση στην υπερφορολόγηση.

Ταυτόχρονα, εμφανέστατη είναι πλέον και η προσπάθεια καθησυχασμού της Ευρώπης, όπως φάνηκε πεντακάθαρα και με την «ανοικτή επιστολή» Τσίπρα, που δημοσιεύτηκε σε μεγάλης κυκλοφορίας έγκυρη γερμανική εφημερίδα, αλλά και με το πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times.