Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να απευθύνεται ολοένα και περισσότερο στη μεσαία τάξη, στους «νοικοκυραίους», ακόμη και σε μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που ένιωσαν στο πετσί τους τις επιπτώσεις της βαθιάς κρίσης και των εισπρακτικών μέτρων, με έμφαση στην υπερφορολόγηση.
Ταυτόχρονα, εμφανέστατη είναι πλέον και η προσπάθεια καθησυχασμού της Ευρώπης, όπως φάνηκε πεντακάθαρα και με την «ανοικτή επιστολή» Τσίπρα, που δημοσιεύτηκε σε μεγάλης κυκλοφορίας έγκυρη γερμανική εφημερίδα, αλλά και με το πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times.
Πολλές από τις παλαιότερες θέσεις «στρογγυλεύουν» φανερώνοντας ότι τώρα, ένα βήμα πριν από την εξουσία, η ηγεσία του κόμματος, θεωρώντας περίπου βέβαιη την «πρωτιά», επιδιώκει την οριακή έστω αυτοδυναμία, ετοιμαζόμενη και για τον ρεαλισμό που απαιτεί η άσκηση εξουσίας.
Ασφαλώς η προεκλογική απομάκρυνση από ακραίες θέσεις, σε κορυφαίο τουλάχιστον επίπεδο, αποτελεί άκρως θετική εξέλιξη. Εντούτοις, πολλά σοβαρά ερωτήματα που απασχολούν τον πολίτη ΔΕΝ έχουν απαντηθεί. Το πιο σημαντικό που δεν απαντάται είναι τι θα γίνει αν οι Ευρωπαίοι δεν αποδεχτούν τις υποχωρήσεις που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ισχύσει τότε το «θα είμαστε παρανοϊκοί να διαλύσουμε το ευρώ» που είπε στον Χατζηνικολάου ο αρχηγός της παράταξης;
Υπάρχουν βεβαίως και άλλα ερωτήματα, καυτά για την καθημερινότητα της μεσαίας τάξης, όπως για παράδειγμα, πότε θα θεωρείται «πλούσιος» -κατά ΣΥΡΙΖΑ- ένας Έλληνας, ερώτημα που έχει τεθεί επιτακτικά, αλλά δεν έχει λάβει- και μάλλον δεν προβλέπεται να λάβει- συγκεκριμένη απάντηση, ενώ στα αρνητικά πιστώνεται και η πολυγλωσσία σε ό,τι αφορά το όριο επιβολής του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, που μας λένε ότι θα αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ.
Όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι στο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της φύσης και του παρελθόντος του, υπάρχει μια ισχυρή και σε μεγάλο βαθμό ενιαία ακροαριστερή τάση, που σήμερα κατέχει πάνω από το 30% της Κεντρικής Επιτροπής του.
Ο λόγος βέβαια για την Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Λαφαζάνη, και για όσους συντάσσονται με τις θεωρητικές προσεγγίσεις και το «όραμά» της.
Σε αυτήν την εσωτερική παράταξη «ανήκουν» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όσοι ανοικτά και επανειλημμένα, έχουν εκφράσει θέσεις που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε ανοικτές και σφοδρές συγκρούσεις με την Ευρώπη, γεγονός που ορισμένους εξ αυτών ουδόλως φαίνεται να ενοχλεί καθώς βλέπουν με άνεση ακόμη και μια επιστροφή στη δραχμή!
Υπό αυτό το πρίσμα, ισχύει ακόμη περισσότερο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ το ότι σημασία έχει όχι μόνο «τι» θα ψηφίσεις, αλλά και ποιους θα ψηφίσεις.
Διότι αν οι συσχετισμοί στην Κεντρική Επιτροπή είναι σήμερα δεδομένες, η ψήφος των πολιτών θα διαμορφώσει στην πλειονότητα των περιπτώσεων τις ισορροπίες μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Κι όσο περισσότεροι υποψήφιοι της Αριστερής Πλατφόρμας εκλεγούν βουλευτές, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η στροφή Τσίπρα προς έναν ευρωπαϊκό ρεαλισμό, αλλά και τόσο πιο ευάλωτη η σταθερότητα μιας ευρύτερης κυβέρνησης υπό την ηγεσία του.