Ολοένα και περισσότερο εμφανές γίνεται το γεγονός ότι τα σχέδια της κυβέρνησης να κάνει έστω μία επιτυχημένη «αναδιανομή της μιζέριας» (τουλάχιστον έως ότου αρχίσει να εμφανίζεται στον ορίζοντα η προοπτική της ανάπτυξης) σκοντάφτουν στη μεγάλη αργοπορία που παρουσιάζεται σε ό,τι αφορά στην καταπολέμηση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής.

Η σημασία που έχει η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όχι μόνο για την αύξηση των εσόδων του κράτους αλλά και για τη δικαιότερη κατανομή των βαρών κι εν τέλει τη μείωση των ονομαστικών φορολογικών συντελεστών, αλλά και (μέσω καταπολέμησης της εξαιρετικά συγγενούς εισφοροδιαφυγής) για την εξισορρόπηση του ασφαλιστικού, έχει καταστεί σαφής από τις δηλώσεις όχι μόνο στελεχών της κυβέρνησης (όπως ο κ. Τσακαλώτος, που το λέει και το ξαναλέει) αλλά και από τις δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων του ΔΝΤ, Ευρωπαίων γραφειοκρατών, ακόμη και από την πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ.

Μέσα στον ορυμαγδό των συνεχών εξελίξεων σε πληθώρα κρίσιμων θεμάτων, στα ψιλά εξακολουθεί να περνάει η υπόθεση των μόλις... 4 δισ. ευρώ που ζητούν οι «αδελφοί» Κύπριοι από την Ελλάδα, για το PSI στα ελληνικά ομόλογα που κατείχε η Λαϊκή Τράπεζα. Ίσως διότι, κατά την ελληνική συνήθεια, ασχολούμαστε μόνο με τα τρέχοντα κι όχι με αυτά που… έρχονται στο κοντινό μέλλον.

Όπως και να ’χει, το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση έχει περάσει στο «ντούκου», χωρίς καμία απολύτως τοποθέτηση από την πλευρά των ελληνικών αρχών (τωρινών και προηγούμενων), είναι κυριολεκτικά συνταρακτικό, όχι μόνο διότι το ποσό των 4 δισ. ευρώ είναι ιλιγγιώδες, αλλά και για έναν ακόμη λόγο, όπως τουλάχιστον αναφέρουν δημοσιεύματα του κυπριακού Τύπου.

Όλοι φαίνεται να συμφωνούν ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ή εκπεφρασμένα με πιο κομψό τρόπο, «η διεύρυνση της φορολογικής βάσης», αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος αλλά και τη δικαιότερη κατανομή των βαρών, προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας.

Ενδεικτικά αξίζει να σημειωθούν:

-Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι «στην Ελλάδα πρακτικά νομιμοποιήθηκε η φοροδιαφυγή» και ότι τώρα η καταπολέμησή της αποτελεί θέμα επιβίωσης για την κυβέρνηση.

H πρόσφατη δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής αποτελεί «ζήτημα επιβίωσης για την κυβέρνηση», ήρθε μόλις μία εβδομάδα μετά το σχόλιό μας που επεσήμανε ακριβώς το ίδιο (Για όσους δεν κατάλαβαν: Εχθρός είναι η φορο-εισφοροδιαφυγή!) όχι απλά για την επιβίωση της κυβέρνησης, αλλά για την ίδια τη χώρα και την κοινωνική της συνοχή.

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσακαλώτος συνηθίζει να αξιολογεί σωστά τις προτεραιότητες που θα πρέπει να έχει η κυβέρνηση. Όπως αλήθεια είναι επίσης ότι στο συγκεκριμένο θέμα, οι προθέσεις και οι προτεραιότητες δεν έχουν μετουσιωθεί σε πράξεις στον βαθμό που επιβάλλει η συγκυρία.

Επί δεκαετίες, αρκετοί στην Ελλάδα, ακόμη και πολιτικοί, ζήλευαν τις ικανότητες της τουρκικής διπλωματίας, τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλευόταν την περιφερειακή της ισχύ και το πληθυσμιακό της μέγεθος, για να αποσπά «διακριτική μεταχείριση» σε ό,τι αφορά στα ανοικτά θέματα με την Ελλάδα, αλλά και να ενισχύει τη θέση της ως «παράγοντα σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Η παράδοση αυτή φάνηκε να συνεχίζεται, αν όχι και να ενισχύεται στην περίοδο ηγεσίας του Ερντογάν, ως τη στιγμή που ο τελευταίος άρχισε να αποκαλύπτει μεγαλεπήβολες βλέψεις που από πολλούς στο εξωτερικό ερμηνεύθηκαν ως προσπάθεια αναβίωσης της επιρροής που κάποτε ασκούσε η Οθωμανική αυτοκρατορία.