Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιος «εγκέφαλος» συνέλαβε την ιδέα της αυτόνομης καθόδου Καλογρίτσα στον διαγωνισμό για τις άδειες, αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η υπόθεση αυτή εξελίσσεται στο σοβαρότερο επικοινωνιακό πλήγμα που έχει δεχτεί η κυβέρνηση σε όλη τη διάρκεια της θητείας της.

Το γεγονός επιβεβαιώνεται και από τη στάση διαφόρων στελεχών της (με πρώτο τον Π. Καμμένο, ο οποίος, γνωρίζοντας ίσως κάποια πράγματα, έσπευσε να διαχωρίσει εξαρχής τη θέση του), που είτε αποστασιοποιούνται, είτε ασκούν και κριτική δημοσίως, πολύ δε περισσότερο ιδιωτικά.

Σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια μιλούν για την ανάγκη αλλαγής οικονομικού μοντέλου. Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά και κυρίως τι σημαίνει για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού -και εν μέρει του δημόσιου τομέα-, ουδείς έχει επιχειρήσει να εξηγήσει.

To ίδιο, δε, συνέβη και με τις ομιλίες του πρωθυπουργού αλλά και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επ’ ευκαιρία της φετινής ΔΕΘ. Μίλησαν για ανάπτυξη, αλλά απέφυγαν τις... λεπτομέρειες και τις εξηγήσεις, παρότι τα πράγματα είναι αρκετά απλά.

Η Ελλάδα είναι πράγματι μία από τις πιο όμορφες χώρες του κόσμου, γι' αυτό άλλωστε και συγκεντρώνει κάθε χρόνο εκατομμύρια τουριστών. Η Κύπρος είναι επίσης ένα όμορφο νησί, με σημαντικό τουρισμό, το οποίο όμως παρά τη μικρή του έκταση καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να αξιοποιήσει το ανταγωνιστικό του πλεονέκτημα.

Μεταξύ των άλλων, όπως έγραφε χθες ο κυπριακός Τύπος, η Κύπρος προσφέρει σε δυνητικούς επενδυτές παραχώρηση υπηκοότητας έναντι επενδύσεων συνολικού ύψους 2,5 εκατ. ευρώ.

Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πολίτης», αρκεί μια επένδυση ύψους 2 εκατ. ευρώ και η αγορά κατοικίας αξίας 500.000 ευρώ!

Παρότι στο προσκήνιο της επικαιρότητας βρέθηκαν αμιγώς εσωτερικά θέματα όπως η ΔΕΘ και οι άδειες για τα κανάλια, το σημαντικότερο γεγονός των ημερών ήταν, κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, η «Μεσογειακή» Σύνοδος της Αθήνας.

Μια σύνοδος που μπορεί να κυριαρχήθηκε από σοσιαλιστές πρωθυπουργούς, πλην όμως έγινε με τη συμμετοχή της Κύπρου αλλά και της Ισπανίας, που συνυπέγραψαν τη διακήρυξη.

Από μια απλή ματιά στο κείμενο αυτό προκύπτει ότι θίγονται τα τρία πιο σημαντικά θέματα για τις χώρες του Ευρωπαϊκου Νότου (σ.σ. είναι ίσως χαρακτηριστικό για το τι αφορούσε πραγματικά η σύνοδος, το γεγονός ότι η Πορτογαλία δεν βρέχεται από τη Μεσόγειο, είναι όμως χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου), το προσφυγικό, η ασφυκτική λιτότητα και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τον Βορρά και το γενικότερο ζήτημα της ασφάλειας, σε σχέση με τα τεκταινόμενα στη Βόρειο Αφρική και στη Μέση Ανατολή.

Όσοι πολιτικοί του κατεστημένου κατακεραυνώνουν τους «αντισυστημικούς» πολιτικούς (ενόσω οι τελευταίοι ενισχύουν ολοένα και περισσότερο την ισχύ τους σε διάφορες χώρες), καταλογίζοντάς τους λαϊκισμό, εξτρεμισμό και οτιδήποτε άλλο, χτυπούν το σαμάρι αλλά όχι τον… γάιδαρο.

Κι όσο δεν ασχολούνται με τον γάιδαρο, τόσο αυτός μεγαλώνει, λαμβάνοντας διαστάσεις… ελέφαντα, ικανού να τους ποδοπατήσει.

Διότι το πρόβλημα δεν είναι οι ίδιοι οι «αντισυστημικοί» πολιτικοί, οιασδήποτε αποχρώσεως και ιδεολογίας, αλλά οι συνθήκες που διαμορφώνονται στην κοινωνία και ευνοούν την ανάδειξη και την ενίσχυσή τους. Αυτές τις συνθήκες όμως δεν τις δημιούργησαν οι ίδιοι, αλλά οι «συστημικοί» πολιτικοί!