Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιος «εγκέφαλος» συνέλαβε την ιδέα της αυτόνομης καθόδου Καλογρίτσα στον διαγωνισμό για τις άδειες, αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η υπόθεση αυτή εξελίσσεται στο σοβαρότερο επικοινωνιακό πλήγμα που έχει δεχτεί η κυβέρνηση σε όλη τη διάρκεια της θητείας της.
Το γεγονός επιβεβαιώνεται και από τη στάση διαφόρων στελεχών της (με πρώτο τον Π. Καμμένο, ο οποίος, γνωρίζοντας ίσως κάποια πράγματα, έσπευσε να διαχωρίσει εξαρχής τη θέση του), που είτε αποστασιοποιούνται, είτε ασκούν και κριτική δημοσίως, πολύ δε περισσότερο ιδιωτικά.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να υποθέσει τα κίνητρα που οδήγησαν σε αυτές τις άκρως δυσάρεστες για την κυβέρνηση εξελίξεις.
Γνωστός για την παλαιότερη δραστηριότητά του στον εκδοτικό χώρο της Αριστεράς, με την εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ», ο Καλογρίτσας πατήρ, προφανώς αποτελεί παλαιό συνοδοιπόρο αρκετών στελεχών της σημερινής κυβέρνησης και χαίρει «εμπιστοσύνης» ως προς το… φρόνημά του.
Όπως όλα δείχνουν όμως, η οικογένεια δεν είχε την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια για να συμμετάσχει αυτόνομα στον διαγωνισμό. Εν τούτοις, για κάποιους λόγους (ίσως γιατί υπήρχε επιθυμία απόλυτου ελέγχου στο «νέο» κανάλι;), αντί να επιλεχθεί η λύση της συνεργασίας με χρηματοδότες, επιλέχθηκε η λύση της αυτόνομης καθόδου.
Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθούν τα περιβόητα πλέον «βοσκοτόπια», ώστε να καλυφθεί το «πόθεν έσχες» ή και απλώς το «έσχες».
Η απόφαση αυτή αποτελεί κατά τη γνώμη μου -πέραν όλων των άλλων- μνημείο επιπολαιότητας, τόσο από εκείνους που την πρότειναν, όσο κι από εκείνους που την αποδέχθηκαν.
Διότι σε μια υπόθεση που δημιουργεί κραδασμούς εδώ και μήνες, με την αντιπολίτευση να μιλά για την εγκαθίδρυση νέας διαπλοκής και την κυβέρνηση να διατείνεται ότι επαναφέρει την ομαλότητα και πατάσσει τη διαπλοκή, το μόνο που δεν χώραγε ήταν τα -τρίτης ιδιοκτησίας- βοσκοτόπια που εμφανίστηκαν στο πόθεν έσχες του Κ. Καλογρίτσα!
Δεν θα σταθώ στα όσα προσάπτονται στον κ. Καλογρίτσα για τα δάνεια από την Αττικής (για τα οποία η διοίκησή της λέει ότι εξυπηρετούνται και είναι καλυμμένα), ούτε στις κατηγορίες εναντίον της οικογένειας για φοροδιαφυγή, τουλάχιστον έως ότου καταλήξει η διερεύνηση των εν λόγω υποθέσεων.
Το μεγάλο θέμα, το ιλαροτραγικό της υπόθεσης, είναι τα «βοσκοτόπια» τα οποία εμφανίζεται να δωρίζει ο ιδιοκτήτης τους, προκειμένου να μπουν ως εγγύηση για να λάβει δάνεια ο υιός Καλογρίτσας!
Το αν τα βοσκοτόπια αξίζουν 100 εκατ. ευρώ ή όχι είναι κατά την άποψή μου παντελώς αδιάφορο. Όπως αδιάφορη είναι και η δήλωση του ιδιοκτήτη τους ότι «Το εάν, το πώς, το πότε και για ποιον λόγο διαθέτω την περιουσία μου συνιστά συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμά μου και επ' αυτού δεν πέφτει λόγος σε κανέναν».
Το ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας εμφανίζεται να διακινδυνεύει την -όπως ο ίδιος λέει, ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ περιουσία του- αφιλοκερδώς, προκειμένου να μπορέσει να πάρει άδεια για κανάλι ο κ. Καλογρίτσας, κανέναν δεν πείθει, εκτός ίσως από εκείνους που εξακολουθούν, παρότι ενήλικες, να πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη!
Κι αυτό, από μόνο του, είναι ικανό να καταρρίψει άπαξ και δια παντός το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα», αφού μετατρέπει τη μάχη κατά της διαπλοκής, την οποία τόσο δυνατά προέβαλε η κυβέρνηση, σε απόλυτη φαρσοκωμωδία, ενώπιον της κοινής γνώμης!
Το περίεργο είναι ότι, παρά τη ζημιά που έχει γίνει, αυτό δεν φαίνεται να το έχουν αντιληφθεί ακόμη αρκετοί μέσα στην κυβέρνηση…
ΥΓ: Και μόνο το ότι η υπόθεση φέρνει στο νου την οικία της οδού Αγράμπελης, από μια περίοδο κατάπτωσης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, τα λέει όλα!
Για όσους το έχουν λησμονήσει, ο τότε πρωθυπουργός είχε δικαιολογήσει το συγκεκριμένο σπίτι με τη βοήθεια «δανείων από φίλους», συνολικού ύψους 160 εκατ. δραχμών, μεταξύ των οποίων ήταν και ο επιχειρηματίας Τζορτζ Χάλαγκ, που φερόταν να του δανείζει τότε, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το ποσό των 65 εκατ. δραχμών.