Λίγο-πολύ, όλοι γνωρίζουμε την πραγματικότητα που επικρατεί σήμερα γύρω από τον χώρο της Ανώτατης Παιδείας στη χώρα μας. Παρά την κρίση, οι περισσότερες οικογένειες που έχουν την οικονομική δυνατότητα, είτε επιλέγουν «να στείλουν έξω το παιδί για να σπουδάσει», είτε, ακόμη κι αν το πρώτο πτυχίο το αποκτήσει σε εγχώριο ίδρυμα πανεπιστημιακού επιπέδου, να φύγει έξω για να αποκτήσει το περίφημο «μεταπτυχιακό».

Πρόκειται για κατάσταση που είχε παγιωθεί πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση και διατηρήθηκε ουσιαστικά αναλλοίωτη. Με μόνη εξαίρεση, τον αριθμό εκείνων που μπορούν να σηκώσουν οικονομικά το βάρος των σπουδών στο εξωτερικό, όπου προφανώς υπήρξαν επιπτώσεις.

Η υπόθεση με τα POS των τραπεζών που χρησιμοποιούνταν σωρηδόν για πωλήσεις ακινήτων σε Κινέζους αγοραστές, παρακάμπτοντας τους μηχανισμούς της Κίνας για την εξαγωγή κεφαλαίων, ήρθε να συμπληρώσει ως… κερασάκι τη δυσφήμηση της ελληνικής αγοράς στα μάτια των ξένων επενδυτών, που ήδη παρακολουθούσαν το σκάνδαλο μεγατόνων της Folli Follie, αλλά και τη «θολή» υπόθεση με το restatement των λογιστικών της ΔΕΗ.

Για όσους παρακολουθούν την υπόθεση με τα POS, προκύπτει ότι «όλα ήταν μέλι-γάλα» έως ότου υπήρξε η διαμαρτυρία -και η σχετική ενημέρωση- από την πλευρά του κινεζικού κράτους. Με άλλα λόγια, το βασικό θέμα που έφερε την ιστορία στο προσκήνιο ήταν η παράβαση των κινεζικών capital controls.

Οι θεωρητικοί της πολιτικής θα μπορούσαν να συζητούν επί ώρες για τα αίτια, αυτό όμως που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Οι εκφραστές των πολιτικών που κυριάρχησαν στη Δύση κατά τα τέλη του 20ού αιώνα βρίσκονται σε υποχώρηση.

Το τελευταίο κρούσμα ήρθε χθες στο γερμανικό κρατίδιο της Εσσης, σε συνέχεια μια περίπου αντίστοιχης ήττας στη Βαυαρία. Πρόκειται για συντριβή των δύο κάποτε σχεδόν ολοκληρωτικά κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών, την ώρα μάλιστα που από κοινού χριστιανοκοινωνιστές και σοσιαλδημοκράτες κατέχουν την εξουσία!

H αλλαγή έδρας της Τιτάν αποτελεί μείζον γεγονός για την ελληνική οικονομία αλλά και για την πολιτική σκηνή της χώρας, καθώς έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα αποχωρήσεων πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, μεταξύ αυτών, η Coca Cola 3Ε, η ΦΑΓΕ και η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, φωτογραφίζοντας έτσι μια «τάση» με παραπλήσια χαρακτηριστικά, που ενισχύεται καθώς περνούν τα χρόνια και η Ελλάδα παραμένει υπό την επήρεια της πολυετούς κρίσης και των διαρκών πράξεων και παραλείψεων του κράτους.

Oι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις που εδρεύουν στην Ελλάδα μειώνονται επικίνδυνα. Οι πολύ μεγάλες καθαρά ιδιωτικές βιομηχανίες με τζίρο πάνω από 1 δισ. ευρώ είναι πλέον, αν δεν με απατά η μνήμη μου, οι εξής… δύο. Η Μυτιληναίος και η Μοtor Oil. Την ίδια ώρα, τα ΕΛΠΕ οδεύουν προς περαιτέρω ιδιωτικοποίηση, που δεν θα προξενήσει αίσθηση, αν τελικά οδηγήσει και στην αλλαγή έδρας.

Σπονδυλωτό το σημερινό σημείωμα, λόγω πληθώρας εξελίξεων σε διάφορα «μέτωπα» της επικαιρότητας.

Τράπεζες: Δυστυχώς το προηγούμενο σημείωμα της στήλης για τα προβλήματα των τραπεζών βγήκε ολίγον... προφητικό, στην τελευταία παράγραφό του. Για την ακρίβεια, η κατάσταση αποδείχτηκε χειρότερη. Η αγορά δεν έδωσε καν 1-2 τρίμηνα χρόνο κι έφερε άμεσα το πρόβλημα μπροστά, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν άρον άρον οι προσπάθειες για την εύρεση λύσεων με κρατικές εγγυήσεις κ.λπ.

Η πρόθεση της ΕΚΤ να αυξήσει περαιτέρω τους δείκτες ελάχιστης κεφαλαιακής επάρκειας, για το 2019, την οποία κατέγραψε το Euro2day.gr, αυξάνει έτι περαιτέρω τον πήχη στις ελληνικές τράπεζες. Η ουσία των προβλημάτων, όμως, παραμένει στο «δίπτυχο» κόκκινα δάνεια-ανάπτυξη εργασιών.