Τα πενιχρά ποσά που δίνουν οι περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές χώρες για την άμυνά τους, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ξεκίνησε η γκρίνια των ΗΠΑ, για το γεγονός ότι επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος του βάρους για την ασφάλεια της Ευρώπης, με κύριο ανταγωνιστή, τότε, την ΕΣΣΔ.

Τα νούμερα, και τότε και τώρα, λένε την αλήθεια. Από τις χώρες που παραδοσιακά ανήκαν στο ΝΑΤΟ (πριν δηλαδή επέλθει η διάλυση της ΕΣΣΔ), μόνον τρεις, η Ελλάδα, η Τουρκία κι εν μέρει η Μεγάλη Βρετανία, θυσίαζαν σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού τους σε αμυντικές δαπάνες. Σε ό,τι αφορά δε την Ελλάδα και την Τουρκία, αυτό συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό λόγω των μεταξύ τους διαφορών. Ούτε είναι σύμπτωση ότι και σήμερα, τη δεύτερη θέση στις αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, με βάση στοιχεία του 2017, εμφανίζεται να κατέχει η Ελλάδα, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες!

Δεν συμβαίνει συχνά μια πανίσχυρη χώρα, που ηγήθηκε της προσπάθειας για επιβολή ενός νέου παγκόσμιου «στάτους κβο», να επιχειρεί η ίδια να το ανατρέψει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όμως σήμερα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την παγκοσμιοποίηση, μέσω του οικονομικού πολέμου που κήρυξε ο πρόεδρος Τραμπ εναντίον της Κίνας και όχι μόνον.

Ασχέτως της αμφίβολης ποιότητας στη ρητορική του Αμερικανού προέδρου (ο οποίος πάντως εκλέχθηκε με το σύνθημα «πρώτα η Αμερική», μην το ξεχνάμε), θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ενέργειές του φαίνεται να απηχούν την άποψη σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης και -πίσω από τις επιφανειακές αντιδράσεις- ενός μέρους του «κατεστημένου» των ΗΠΑ. Αν όχι του χρηματοοικονομικού, σίγουρα του πολιτικού, στρατιωτικού κι εν μέρει του βιομηχανικού.

Κάλλιο αργά παρά… ποτέ!

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έκανε το μεγάλο βήμα κι αποφάσισε να παραπέμψει το ΔΣ της Folli Follie, με την κατηγορία της χειραγώγησης μέσω διασποράς ψευδών ειδήσεων (των λογιστικών της καταστάσεων στην προκειμένη περίπτωση), αδίκημα που συνιστά κακούργημα. Το γεγονός ότι η εταιρία έχει δικαίωμα απολογίας δεν αναμένεται, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, να επιδράσει στις επερχόμενες εξελίξεις.

Κι αυτό διότι επί δύο μήνες, η διοίκηση της εταιρίας έχει δηλώσει «αδυναμία παροχής στοιχείων» επισήμως, ενώ ανεπισήμως ο διευθύνων σύμβουλος Τζώρτζης Κουτσολιούτσος φέρεται να λέει το ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ… «δεν έχω εικόνα» για τις δραστηριότητες στην Κίνα (περιλαμβανομένου και του ύψους του Ταμείου!), παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς στον… πατέρα του, Δημήτρη Κουτσολιούτσο!

Σχεδόν δύο μήνες έχουν περάσει από την ημέρα που οι καταγγελίες του fund QCM για τη Folli Follie έσκασαν ως βόμβα στην ελληνική αγορά. Έκτοτε οι παρενέργειες αυτής της υπόθεσης έχουν επιδράσει καταλυτικά στο κλίμα, επηρεάζοντας την αγορά, τόσο σε επίπεδο ξένων επενδυτών όσο και μεταξύ εγχώριων, ενώ αρκεί η φημολογία ότι το ίδιο fund έχει βάλει στο «στόχαστρο» κι άλλες εταιρίες, για να σημειωθούν έντονοι κραδασμοί.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι πρωτάκουστο ότι δύο μήνες μετά, δεν ξέρουμε επισήμως τίποτε περισσότερο από ό,τι μάθαμε λίγο πριν το τέλος Μαΐου! Δηλαδή ότι η εταιρία έχει δηλώσει αδυναμία παροχής στοιχείων, ακόμη και για το ταμείο της!

Σχεδόν εξαρχής, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στην Ελλάδα υπέφερε από την -αναγκαία όσο και αναπόφευκτη- παρεμβολή του πολιτικού στοιχείου. Το ίδιο συνέβη και την περασμένη Παρασκευή.

Η ελάφρυνση χρέους που δόθηκε στην Ελλάδα, καλοδεχούμενη και απαραίτητη αναμφίβολα, δεν αποτελεί «λύση» αλλά το πρώτο μέρος μιας οριστικής «λύσης». Αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο πρώτος αφορά το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό των εταίρων μας, ο δεύτερος, την αμφίβολη αξιοπιστία των ελληνικών κυβερνήσεων γενικώς.