Σχεδόν προφητικό αποδείχτηκε -δυστυχώς- το προηγούμενο σχόλιο της στήλης, με τίτλο «Η κυβέρνηση, οι Τρεις Ιεράρχες και η ταμπακέρα», πριν ακόμη φτάσουμε στην ημέρα εορτασμού.

Οποία απογοήτευση να βλέπεις μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ασπάζεται τον φιλελευθερισμό και την αριστεία, που εκλέχτηκε μεταξύ άλλων επικαλούμενη την επιστροφή στην κανονικότητα, την τήρηση των νόμων και της τάξης, να υποκύπτει στον ωμό εκβιασμό του… ποδοσφαίρου, με τον πλέον άμεσο τρόπο.

Αυτά βεβαίως, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο σχόλιο, αφορούν τους «ρομαντικούς». Για τους υπόλοιπους, τους πιο… πρακτικούς, είναι εμφανές κατ' αρχάς, ότι με ευθύνη του αρμόδιου υφυπουργού Λευτέρη Αυγενάκη, η κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο και η «βόμβα» έσκασε κατευθείαν στα μούτρα της.

Όσοι ρομαντικοί ανέμεναν ότι η αλλαγή κυβέρνησης θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων, κινδυνεύουν να απογοητευθούν σύντομα, ακριβώς όπως απογοητεύτηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση διάφοροι φανατικοί αριστεροί, που προσδοκούσαν ότι η «πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς» θα άλλαζε, κατά τις προσδοκίες τους, την τροχιά της χώρας.

Στην πράξη, οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα προκύπτουν με «πολυσυλλεκτικό» τρόπο, κι όλες υπακούουν στη λογική των «κομματικών μηχανισμών» και της ψηφοθηρίας, με τον εδραιωμένο επί δεκαετίες παραδοσιακό τρόπο, ενώ το κράτος συνεχίζει, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, να λειτουργεί με τις δικές του αντιλήψεις και τους δικούς του ρυθμούς, με τη δημόσια διοίκηση να χαρακτηρίζεται, ακόμη και στα ανώτατα επίπεδα, από εκπληκτική προχειρότητα.

Παρά τους υψηλούς τόνους και τις αντεγκλήσεις μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, την περασμένη εβδομάδα, παρακολουθήσαμε ορισμένες κινήσεις που δείχνουν ότι η ελληνική πολιτική σκηνή μπορεί ίσως να έχει και καλύτερο, πιο «συναινετικό» στα σημαντικά, πρόσωπο.

Σε ό,τι αφορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η στήλη έχει να παρατηρήσει ότι προχώρησε σε δύο κινήσεις που μπορεί επιφανειακά να είχαν «κόστος», ήταν ωστόσο προς τη σωστή κατεύθυνση. Η μία ήταν ότι παραδέχτηκε το λάθος στην κατάργηση του υπουργείου Μετανάστευσης και έσπευσε να το επαναφέρει. (Το αν το πρόσωπο που επέλεξε για την ηγεσία του ήταν το κατάλληλο είναι μια άλλη ιστορία, που θα κριθεί στην πράξη). Η δεύτερη ήταν ότι πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο πραγματικά ευρείας αποδοχής, παρότι με το νέο θεσμικό πλαίσιο υπήρχε η δυνατότητα να πράξει διαφορετικά.

Η στήλη είχε εξαρχής προειδοποιήσει ότι τα μεγάλα στοιχήματα για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αφορούν κυρίως το εξωτερικό κι όχι το εσωτερικό, γεγονός που δυστυχώς δείχνει να επαληθεύεται και στην πράξη.

Η εξαγωγική στασιμότητα και η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, δεν συμβαίνουν ανεξάρτητα από τις διεθνείς οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις, ενώ είναι σαφές ότι η αύξηση των εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, αλλά και στις σχέσεις μας με την Τουρκία, δύναται να επηρεάσουν όχι μόνο έμμεσα (μέσω της τιμής του πετρελαίου και της αναταραχής στις αγορές) αλλά και άμεσα, σε ό,τι αφορά τον τουρισμό και δευτερευόντως τις εξαγωγές.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια αναζωπύρωση των κινητοποιήσεων, σε μέρος του ιδιωτικού αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που πίσω της υποκρύπτει μια «μάχη» διατήρησης προνομίων, τα οποία, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, ουδέποτε απόλαυσε η πλειονότητα των εργαζομένων.

Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι στον τραπεζικό τομέα, που πρακτικά χρεοκόπησε μέσα στην κρίση, αφορμή για τις τελευταίες κινητοποιήσεις είναι κάποιες απολύσεις «για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες». Που σημαίνει ότι ενώ ο κλάδος πέρασε δια πυρός και σιδήρου -και διασώθηκε με χρήματα των φορολογούμενων-, η μείωση των θέσεων εργασίας επήλθε μέσω προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου, με πολύ σημαντικές απολαβές, που δεν συνέβησαν σχεδόν σε κανέναν άλλο κλάδο της οικονομίας.