Για νέα σκληρή προειδοποίηση από την Ευρώπη κάνει λόγο η Αγγελική Παπαμιλτιάδου, τη στιγμή όπου στην Αθήνα παίζονται πολιτικές καντρίλιες με τη συναίνεση.

Είναι προφανές πως το Χ.Α. θα συνεχίσει να κινείται στον ρυθμό της προεξόφλησης των εξελίξεων (ουσιαστικά συνεκτιμώντας τα 2 - 4 σενάρια, που κυκλοφορούν στην αγορά) και τα «ξένα κέντρα» αφήνουν ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο της αποπομπής της Ελλάδας από την ευρωζώνη και το ευρώ.

Εντάξει, για να μην τρελαθούμε τελείως και ξεχάσουμε τα… λίγα γράμματα που μάθαμε στα νιάτα μας (κυρίως όμως όσα υπαγορεύει η κοινή λογική), τέτοιο θέμα ΔΕΝ μπορεί να υφίσταται επί της ουσίας. Τουλάχιστον όχι στη φάση των αγορών όπου η Ιταλία τίθεται υπό εποπτεία (συνεκτιμώντας πως πρόκειται για τον τρίτο μεγαλύτερο εκδότη κρατικών τίτλων διεθνώς, μετά τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία) και τα γαλλικά spreads προοιωνίζονται ανεξέλεγκτες καταστάσεις και για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Απλά, ο χρόνος και οι εξελίξεις δουλεύουν (ρολόι θα έλεγαν οι ψυχραιμότεροι) υπέρ των Γερμανών, που μεθοδικά διαμορφώνουν το πλαίσιο λειτουργίας της Νέας Ευρώπης (τους).

Κατά την εκτίμησή μας, η επαναφορά του Nasdaq κυρίως όμως του S&P 500 σε θετικό έδαφος για το 2011 (στις 1.261,15 μονάδες ο 500άρης) αποτυπώνει ανοδικά τη διάθεση προεξόφλησης του μεγαλύτερου χρηματιστηρίου του κόσμου, ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και για τις εξελίξεις στην Ε.Ε., στην ευρωζώνη και βεβαίως στην Αθήνα και στο Χ.Α.

Καθαρά προεξοφλητικός μηχανισμός το Χ.Α., ρηχό και εύκολα χειραγωγούμενο, έδωσε τις προηγούμενες δύο ημέρες στίγμα των προθέσεων των βραχυπρόθεσμων παικτών, των insiders, των μεγαλομετόχων των τραπεζών και ισχυρών επιχειρηματικών (και όχι μόνο) κύκλων.

Για το εγχώριο σύστημα, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει κάνει τον κύκλο της και πλέον αναζητείται η διάδοχη (και προφανώς βολική για τα συμφέροντά τους) πολιτική κατάσταση.

Κρίνοντας από τη θεαματική μεταστροφή συγκεκριμένων ΜΜΕ, την… κυβίστηση ηχηρών ονομάτων και παραγόντων του συστήματος, τις διαρροές και την αναπαραγωγή (κυρίως) από ξένα ΜΜΕ υποψήφιων ονομάτων (κυρίως από τον ευρύτερο τραπεζικό χώρο), μπορούμε να έχουμε μία αρκετά ευκρινή εικόνα όσων παίζονται.

Καταλυτικής σημασίας η σύγκρουση ισχυρών κύκλων συμφερόντων γύρω ΚΑΙ από την προοπτική, τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών που θα χρειαστούν ενίσχυση (μέσω έκδοσης κοινών vs έκδοση προνομιούχων μετοχών, ό,τι συνεπάγεται για υφιστάμενους μετόχους, μεγαλοσυμφέροντα κ.ά. η κάθε μία περίπτωση), που αναπόφευκτα αποτυπώνεται στο ταμπλό.

Η υπεραντίδραση των τραπεζών, κυρίως όμως στην προχθεσινή συνεδρίαση, αναδεικνύει τη μέχρι στιγμής κρατούσα τάση.

Θα φανεί στη συνέχεια, και ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις, εάν λ.χ. η χθεσινή προσπάθεια υπέρβασης των 2 ευρώ από τη μετοχή της Εθνικής θα μπορούσε να έχει συνέχεια την επόμενη εβδομάδα. Η εάν θα πρέπει να περιμένουμε την ΕΤΕ και τις τραπεζικές μετοχές χαμηλότερα σε αυτήν τη φάση.

Θα πρέπει, βέβαια, να συνεκτιμηθεί πως μέσα σε (λιγότερο) από δύο συνεδριάσεις ο τραπεζικός κλάδος έδωσε διψήφιες αποδόσεις και πως μεσολαβούν το Σαββατοκύριακο και κυρίως η σημερινή βραδινή, κρίσιμη ψηφοφορία.

Αρκετοί είναι οι βραχυπρόθεσμοι παίκτες που θα σπεύσουν να κατοχυρώσουν μέρος των υπεραξιών τους, αν και η στάση τους θα εξαρτηθεί από την τακτική insiders οι οποίοι θα επιχειρήσουν να προεξοφλήσουν ή και να ποντάρουν στις πολιτικές εξελίξεις του Σ/Κ.

Σε κάθε περίπτωση, ο 20άρης κυμαίνεται στις 295,88 μονάδες, κάνοντας μάλιστα ενδοσυνεδριακά χθες και 308,36, απέχοντας δηλαδή αρκετά από το ελάχιστο των 277,20 μονάδων. Στήριξη που προσώρας αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική και κατά ορισμένους ισχυρό σημείο αναφοράς.