του Μιχαήλ Γελαντάλι

Το μόνο σίγουρο για σήμερα είναι πως δεν θα αποχαιρετίσουμε την χειρότερη, χρηματιστηριακά χρονιά των τελευταίων 70 χρόνων με υποχώρηση χαμηλότερα της ”στήριξης” της 9ης Οκτωβρίου. Μετατίθενται για το νέο χρόνο, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ανησυχίες, επιφυλάξεις, ακόμη και φόβοι κόντρα σε ό,τι παραδοσιακά συνέβαινε στο δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου.

Θα σημειώσουμε και σήμερα πως το συγκριτικό πλεονέκτημα της αγοράς μας είναι η ρηχότητά της και ορισμένες επιμέρους κινήσεις που θα μπορούσαν να θωρακίσουν τη Σοφοκλέους στις πρώτες δύσκολες συνεδριάσεις της επόμενης χρονιάς.

Θα σταθούμε στην απόφαση της αγοράς μετοχών από τη Eurobank, τη νέα υποχώρηση της Εθνικής προς το χαμηλό της 9/10, την ”απογύμνωση” της χαμηλότερης κεφαλαιοποίησης, αλλά και η προσδοκία για το απρόβλεπτο.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που στην πλειονότητά τους αναλυτές, χρηματιστές, το κεφάλαιο στο σύνολό του, αναμένει μοιρολατρικά αυτό που σχεδιάζεται από τις ΗΠΑ και ανεπίσημα προαναγγέλλεται ότι θα γίνει προς το τέλος Φεβρουάριου.

Είναι η πρώτη φορά μετά τον μεγάλο πόλεμο, που καταγράφεται τέτοια συγκέντρωση χρήματος, κεφαλαίου, ποντάροντας σε υποχώρηση των μετοχών και προεξοφλώντας λυτρωτικά την ανάκαμψη μέσω πολεμικής επέμβασης.

Οι 99 στους 100 ξένους traders ποντάρουν τα ρέστα τους στην υποχώρηση, στην επέμβαση, στην αντίδραση. Υπάρχει όμως, σύμφωνα με παραχρηματιστηριακά αμερικανικά δίκτυα, μια ελάχιστη μειοψηφία που θεωρεί ότι τίποτα δεν έχει κριθεί και πως ένας…joker θα μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα.

Αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που φαίνεται τόσο εύκολο, για τόσους πολλούς να αποκομίσουν τόσα κέρδη από ένα μίνι κραχ των αγορών. Σε όλο αυτό το σκηνικό δεν μπορούμε μέχρι στιγμής να διακρίνουμε τον ταμία, αυτόν που θα πληρώσει τις στρατιές των απαισιόδοξων κερδοσκοπούντων.