Οι περισσότεροι, πέραν εκείνων που ζουν με τις παρωπίδες μιας παρωχημένης δήθεν «επαναστατικής» ιδεολογίας, αντιλαμβάνονται ότι το καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση πήρε ένα μεγάλο ρίσκο και έχασε.

Θεώρησε ότι οι Ευρωπαίοι «θα έκαναν πίσω» μπροστά στην απειλή του Grexit, τα έπαιξε κυριολεκτικά όλα για όλα και βρέθηκε τελικά με την πλάτη στον τοίχο. Η άποψη κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών ήταν τότε ότι οι «γραφειοκράτες» της Ευρώπης δεν έχουν «στομάχι» για να προκαλέσουν τέτοια κρίση και «θα κάνουν πίσω». Γι' αυτό και δεν τους ενοχλούσε το ροκάνισμα του χρόνου, ώσπου ξαφνικά αντιλήφθηκαν ότι η μπλόφα τους δεν έπιανε και έπρεπε να συνθηκολογήσουν.

Οι τελευταίες και εξαιρετικά ανησυχητικές για την Ελλάδα και τις λοιπές γειτονικές χώρες δηλώσεις του Ερντογάν, που αμφισβητούν τη Συνθήκη της Λωζάνης και ουσιαστικά εγκαινιάζουν μια εποχή δήθεν «αλυτρωτισμού» και έμμεσης αμφισβήτησης των επίσημων συνόρων της Τουρκίας, προκύπτουν κυρίως από την έντονη ανησυχία της Άγκυρας για τα τεκταινόμενα στο Ιράκ και στη Συρία, ιδίως σε ό,τι αφορά την ενδεχόμενη δημιουργία κουρδικού κράτους.

Διότι δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που εκτιμούν ότι τόσο το Ιράκ, όσο και η Συρία, κράτη που προέκυψαν τον 20ό αιώνα και έχουν πολυάριθμες μειονότητες στο έδαφός τους, δεν θα αποφύγουν τον διαμελισμό, εκ του οποίου θα προκύψει και το νέο κουρδικό κράτος, με πιθανή πρωτεύουσα την πολιορκούμενη Μοσούλη και τα πετρέλαιά της.

Μια κι έγινε πάλι πολύς λόγος τις προηγούμενες μέρες περί Grexit και δραχμής, θα ήταν ίσως σκόπιμο να επισημάνουμε ορισμένες κρίσιμες παραμέτρους.

Κάθε υπερεθνική προσπάθεια ενισχύεται όταν ολοένα και περισσότερα κράτη θέλουν να προσχωρήσουν σε αυτή κι αντίστοιχα υποσκάπτεται όταν υφιστάμενα μέλη αποχωρήσουν. Υπό αυτή την έννοια, το Brexit ήταν ένα σοβαρότατο πλήγμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην περίπτωση των νομισματικών ενώσεων, τα πράγματα είναι ακόμη πιο «σφικτά».

Αντίθετα με ό,τι εμφανίζεται να πιστεύει ο κ. Σόιμπλε, οι νομισματικές ενώσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν «αλά καρτ». Τουναντίον, αν ένα μέλος αποφασίσει ή πιεστεί να αποχωρήσει, αμέσως θα δημιουργηθούν αμφιβολίες για τη συνεκτικότητα της ένωσης αυτής και τα «γεράκια» των αγορών θα ψάξουν να βρουν τον επόμενο αδύναμο κρίκο.

Μοιάζει δύσκολο να το πιστέψουμε, αλλά κάποιοι λαμπροί εγκέφαλοι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προωθούν, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, την κατάργηση της προστασίας στην προσωπική περιουσία των μετόχων υπερχρεωμένων εταιριών.

Όπως οι ίδιοι λένε, επικαλούμενοι το σύνθημα «δεν γίνεται να υπάρχουν υπερχρεωμένες εταιρίες με πλούσιους ιδιοκτήτες», θα ήθελαν την κατάργηση της προστασίας στην περιουσία των μετόχων με ειδική ρύθμιση, αλλά δεν ξέρουν αν κάτι τέτοιο θα γινόταν αποδεκτό από τους… θεσμούς!

Η στρατηγική της έντασης που επικρατεί εδώ και μήνες μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, με τους μεν να κατηγορούν τους δε ότι κατέστρεψαν (οι παλαιοί) ή καταστρέφουν (οι τωρινοί) τη χώρα, τίποτε δυστυχώς δεν προσφέρει στην επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας.

Τα βασικά προβλήματα της οικονομίας (και κατ' επέκταση της κοινωνίας), όπως έχουν περιγραφεί ξανά σε προηγούμενα σχόλια και με δεδομένη την ύπαρξη των συμφωνιών με τους πιστωτές μας, είναι τρία:

- Όσο δεν μεγαλώνει η «πίτα», δηλαδή το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, τόσο θα κυριαρχεί το απελπιστικό δίλημμα μεταξύ νέων περικοπών (δηλαδή κυρίως περικοπών σε συντάξεις και μισθούς -οι υπόλοιπες δαπάνες έχουν περιοριστεί σχεδόν ως το μη περαιτέρω) και νέων φόρων.