Στις περισσότερες χώρες της Δύσης, αυτές που συνηθίζουμε να ζηλεύουμε για τα επιτεύγματά τους, οι συλλογικές ενώσεις, ιδίως όταν εκπροσωπούν επαγγελματικές τάξεις ή επιχειρηματικούς κλάδους και τομείς, χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα, εγκυρότητα και κυρίως από την προσπάθεια που καταβάλλουν προκειμένου να ενισχύουν το κύρος και την αξιοπιστία του χώρου που εκπροσωπούν, είτε πρόκειται για κώδικες δεοντολογίας, είτε για επαγγελματικές εξετάσεις (ασκήσεως του επαγγέλματος), είτε για τη συμβολή τους σε θέματα διαβούλευσης με την επίσημη πολιτεία.

Η φράση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον επιχειρηματία απηυδισμένο με τους πολιτικούς, όπως θα υπέθετε κάποιος, αλλά στον… πρωθυπουργό της χώρας Αλέξη Τσίπρα*. Απεικονίζει ωστόσο πλήρως και την αίσθηση της αγοράς, για το τι χρειάζεται για να επανέλθει η οικονομία σε φάση ανάπτυξης.

Κακά τα ψέματα, μπορεί οι τελευταίες εξελίξεις με τη διαπραγμάτευση να έχουν μειώσει αισθητά το ρίσκο χώρας, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων, που με τη σειρά της αποτελεί την πλέον βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Ενώ είναι παραδεκτό απ' όλους ότι για να προχωρήσει αναπτυξιακά η οικονομία πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των κόκκινων δανείων αλλά και να αυξηθεί η πιστωτική επέκταση με νέες χορηγήσεις, στο τραπεζικό σύστημα παρατηρείται αυξημένη αδράνεια.

Ο βασικότερος λόγος γι' αυτό είναι η ευθυνοφοβία που τείνει να κυριαρχήσει στα τραπεζικά στελέχη σε σχέση με την έγκριση νέων χορηγήσεων αλλά και τη ρύθμιση παλαιότερων δανείων.

Ευθυνοφοβία που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αδικαιολόγητη, καθώς η δανειακή δραστηριότητα, ακόμη και η σύναψη περίπλοκων deals, έχει στιγματιστεί το τελευταίο διάστημα από την εμπλοκή της δικαιοσύνης.

Κοινή πεποίθηση μεταξύ των παραγόντων της αγοράς και του επιχειρείν είναι ότι το τελευταίο Eurogroup μπορεί -και πρέπει- να αποτελέσει έναυσμα για να «ξεκλειδώσουν» επιτέλους οι αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, καθώς δίνει θετικό σήμα για την πορεία της αλλά και για τις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές.

Εάν δε μέσα στους επόμενους μήνες, όπως πολλοί εκτιμούν και αναμένουν, υπάρξει περαιτέρω αποσαφήνιση στο θέμα της «ρύθμισης» του ελληνικού χρέους και εισέλθουν τα ομόλογα της χώρας στο περίφημο QE της ΕΚΤ, τόσο το καλύτερο! Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι δεν πρόλαβε να «στεγνώσει το μελάνι» στην απόφαση του τελευταίου Eurogroup και ήδη κορυφαίοι παράγοντες ξεκίνησαν να πιέζουν με δηλώσεις τους για ρύθμιση του ελληνικού χρέους μέσα στους επόμενους μήνες. Μεταξύ αυτών η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, ο επίτροπος Μοσκοβισί και βεβαίως ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν, που βγαίνει ενισχυμένος από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στη χώρα του.

Η Ελλάδα, μαζί με την Τουρκία και την Ιταλία συγκαταλέγονται ανάμεσα στις χώρες που διαθέτουν τα πλέον περίπλοκα φορολογικά συστήματα στον ευρωπαϊκό χώρο. Προφανώς για όσους έχουν οποιαδήποτε επαγγελματική ενασχόληση ή έστω κάποια ελάχιστη περιουσία, το γεγονός αυτό δεν αποτελεί είδηση.
Όπως, υποθέτω, δεν αποτέλεσε είδηση και η υπό εξέλιξη έρευνα του Παρατηρητηρίου για τη Σκιώδη Οικονομία, σύμφωνα με την οποία, η σκιώδης (δηλαδή η… μαύρη) Οικονομία όχι μόνον εξακολουθεί να αποτελεί περίπου το 25% του επίσημου ΑΕΠ αλλά βαίνει αυξανόμενη!