Η πρόσφατη έκθεση για τον ετήσιο Δείκτη Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας της Κομισιόν αποτυπώνει μια «αλήθεια» που οι περισσότεροι ήδη γνώριζαν. Παρά κάποια θετικά βήματα, η χώρα μας δεν έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην «ψηφιοποίησή» της, σε σύγκριση με άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για το 2018, με βάση τον συγκεκριμένο δείκτη, η χώρα μας κατατάσσεται… προτελευταία, στην 27η θέση, όπως και το 2017, αμέσως μετά τη Βουλγαρία και πριν από τη Ρουμανία, αλλά και 11 ολόκληρες θέσεις πίσω από την Πορτογαλία!

H περίπτωση της Folli Follie αποτελεί δίχως άλλο μια πρωτόγνωρη διαδικασία για την ελληνική κεφαλαιαγορά. Είναι η πρώτη φορά που η αξιοπιστία μιας «διεθνούς» ελληνικής εταιρίας, με έντονη παρουσία στις εν πολλοίς «αναδυόμενες» αγορές της Ασίας, κυρίως δε στην Κίνα, αμφισβητείται ανοικτά από ένα ξένο επενδυτικό κεφάλαιο.

Παρά την αρχική αμηχανία, οι εγχώριοι μηχανισμοί φαίνεται να έχουν λειτουργήσει ικανοποιητικά, τουλάχιστον κατόπιν των καταγγελιών, αποφεύγοντας τις ακρότητες. Δυστυχώς, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την ηγεσία της Folli Follie. Παρότι έχουν περάσει πάνω από 10 μέρες από τη δημοσιοποίηση των κατηγοριών της QCM, οι μέχρι στιγμής ανακοινώσεις της εταιρίας πολύ απέχουν από το να «πείσουν» τους παράγοντες της αγοράς, εντός αλλά και εκτός Ελλάδος.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι η έννοια της «δίκαιης ανάπτυξης» είναι θεμιτή κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά, ότι αποτελεί προϋπόθεση σε μια δημοκρατική χώρα, για την επίτευξη διατηρήσιμης ανάπτυξης σε σταθερό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Εντούτοις, η πραγμάτωση της συγκεκριμένης έννοιας είναι πολύ πιο δύσκολη από τη διατύπωσή της, σε οποιαδήποτε οικονομία. Κυρίως διότι προϋποθέτει τη δημιουργία εύκρατου επενδυτικού κλίματος, αλλά και τη διασφάλιση ικανοποιητικής διάχυσης του αποτελέσματος της αναπτυξιακής διαδικασίας στην ευρύτερη κοινωνία.

Στο πλαίσιο της εξυγίανσης και ενίσχυσης των ισολογισμών τους, οι ελληνικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να προχωρήσουν σε μαζικές πωλήσεις στοιχείων του ενεργητικού τους, με έμφαση στα δάνεια και τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στην κατοχή τους, μέσα από τη λειτουργία των χορηγήσεων και των σχετικών εγγυήσεων.

Κατά πάγια τακτική, τη διαδικασία πώλησης ενός τέτοιου στοιχείου αναλαμβάνει, έναντι αδρής αμοιβής, κάποιος ή κάποιοι «σύμβουλοι», προκειμένου να διασφαλιστεί τυπικά και ουσιαστικά ότι θα υπάρξει μια διαφανής και αδιάβλητη, αντικειμενική ως προς τους ενδιαφερόμενους, διαδικασία, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όφελος και ασφάλεια για τον πωλητή.

Ήδη από τις μέρες που ξέσπασε η υπόθεση Μαρινόπουλου, για την οποία χρειάστηκε να καταβληθεί τεράστια προσπάθεια από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, προκειμένου να μην καταλήξει στο μεγαλύτερο «κανόνι» της εποχής μας, το Euro2day.gr είχε επισημάνει το ανήκουστο που είχε συμβεί.

Το γεγονός ότι μια εταιρία-κολοσσός, ικανή να τινάξει στον αέρα σχεδόν όλο το λιανικό εμπόριο της χώρας, δεν είχε δημοσιεύσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (σχεδόν… 4 χρόνια!) λογιστικές καταστάσεις, κρατώντας έτσι στο σκοτάδι τόσο τις αρχές όσο και την αγορά στην οποία δραστηριοποιείτο, περιλαμβανομένων προμηθευτών, συνεργατών, αλλά και εργαζομένων.