Σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι πιο δυσμενείς προβλέψεις για τη σοβαρότητα της μετάλλαξης Όμικρον, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά της για υπερμετάδοση και την ικανότητά της να «προσπερνά» σε μεγάλο βαθμό τα υπάρχοντα εμβόλια, αναδύεται μια σειρά κινδύνων.

Όχι διότι η επιστήμη δεν θα καταφέρει να την αντιμετωπίσει και αυτή, αλλά εξαιτίας των αμυντικών κενών που δημιουργούν οι πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις της διαχείρισης της κρίσης, έναντι ενός κυριολεκτικά ύπουλου εχθρού.

Η περιορισμένη θνησιμότητα, σε σχέση με τον αριθμό των κρουσμάτων, έχει ήδη εξελιχθεί σε μεγάλο σύμμαχο της πανδημίας, καθώς συχνά δημιουργεί όχι μόνο ψευδαισθήσεις «ανοσίας» απέναντι στις σοβαρές μορφές της Covid-19, αλλά συντηρεί και συνωμοσιολογίες περί πλαστών στοιχείων για τους θανάτους κι άλλων μορφών παραπληροφόρησης από το «σύστημα».

«Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις», λέει ο γνωστός αφορισμός κι αυτό φαίνεται να ισχύει στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, ενόψει του χειμώνα.

Εν αρχή είναι η πανδημία. Θα ήταν μάλλον εσφαλμένο να θεωρούσε κάποιος ότι η κίνηση της Λετονίας να κάνει ολικό λοκντάουν, τώρα της Αυστρίας, σε λίγο μάλλον και της Γερμανίας, είναι «μεμονωμένες». Οι πιθανότητες να εξαπλωθεί το φαινόμενο είναι ισχυρές, όπως φάνηκε και από την αντίδραση των αγορών (και στην Αθήνα), μόλις έμαθαν τα τελευταία νέα.

Tην Παρασκευή η Ολλανδία πήρε την απόφαση για μερικό αλλά οριζόντιο λοκντάουν, με ποσοστό εμβολιασμένων στον μέσο όρο της ΕΕ (64,8%), βάσει των στοιχείων του ECDC και περίπου τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από την Ελλάδα. Την ίδια ημέρα, στη χώρα των 17,5 εκατ. κατοίκων καταγράφηκαν 32 θάνατοι (αλλά και πάνω από 16.000 κρούσματα), ενώ στην Ελλάδα των περίπου 11 εκατομμυρίων, με αναλογικά λιγότερα κρούσματα, χθες Κυριακή ανακοινώθηκαν 80 νεκροί.

Προφανώς, είτε η Ολλανδία έχει γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα δικαιώματα των εμβολιασμένων στην ελεύθερη εστίαση και νυχτερινή διασκέδαση, είτε φρονεί ότι η προστασία του συστήματος υγείας αλλά και ο περιορισμός της διασποράς του ιού στην κοινότητα, που εντέλει εκθέτει όχι μόνο τους ανεμβολίαστους αλλά και τους εμβολιασμένους σε μόλυνση και νόσηση (με πολύ χαμηλότερο επίπεδο κινδύνου σε σχέση με τους πρώτους), επιβάλλει τη χρήση αυτού του μέτρου.

Η εξαιρετικά ανησυχητική αναθεωρημένη πρόβλεψη της ομάδας Σαρηγιάννη, για 800 διασωληνωμένους και 100 νεκρούς την ημέρα μέσα στην περίοδο των εορτών, που αποτελεί το καλύτερο σενάριο(!), με τα τρέχοντα μέτρα αλλά και επιπλέον με self-test στους εμβολιασμένους, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφεθεί να γίνει πραγματικότητα.

Ιδίως όταν ήδη η χώρα μας, που κάποτε ήταν θετικός πρωταγωνιστής, εμφανίζεται να είναι τους τελευταίους πέντε μήνες (ναι, από την 1η Ιουνίου του 2021 έως την 1η Νοεμβρίου) στην 5η θέση σε αριθμό θανάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ECDC, έχοντας σε υψηλότερες θέσεις μόνο χώρες του πάλαι ποτέ σοβιετικού μπλοκ και των Βαλκανίων!

Σε αυτή τη φάση της πανδημίας, η Ευρώπη έχει πλέον ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές. Από τη μία πλευρά, βρίσκονται οι περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με τα υψηλά ποσοστά εμβολιασμού, που έχουν επιστρέψει σε ένα είδος κανονικότητας κι από την άλλη, οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που έχουν χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού. Στις χώρες αυτές, η Covid-19 εξακολουθεί να θερίζει ανθρώπινες ζωές, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις γειτονικές μας Βουλγαρία και Ρουμανία, με εκατόμβες νεκρών καθημερινά.

Η Ελλάδα, δυστυχώς, βρίσκεται κάπου στη μέση. Με ποσοστά εμβολιασμού χαμηλά για τη Δυτική Ευρώπη και περιοχές της χώρας να βρίσκονται ξεκάθαρα σε ποσοστά Ανατολικής Ευρώπης.