Έντονα αναδύθηκε η οσμή… κυβερνητικής παρέμβασης στην αιφνίδια καθαίρεση του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος είχε εκλεγεί προ μηνών παμψηφεί, μετά την πρόωρη απώλεια του Κωνσταντίνου Μίχαλου.
Πέρα από το ότι δεν υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση από την πλευρά όσων επεδίωξαν την καρατόμηση, παρά τις καταγγελίες του κ. Χατζηθεοδοσίου περί δακτύλου της κυβέρνησης, διότι ήταν «ενοχλητικός» στην κριτική του, αίσθηση προκάλεσε και το γεγονός ότι από τα 10 υπόλοιπα μέλη της διοικούσας επιτροπής, οι τρεις απέφυγαν έστω και να «νομιμοποιήσουν» τη διαδικασία καθαίρεσής του, δια μιας αρνητικής ψήφου ή έστω με λευκό, αποχωρώντας μαζί με τον ίδιο από τη συνεδρίαση.
Σκληρές δηλώσεις έκανε στη συνέχεια και ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών Παύλος Ραβάνης.
Το γεγονός μάλιστα ότι ο απελθών πρόεδρος κατηγόρησε ευθέως και επωνύμως τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ Γιάννη Μπρατάκο ως «υποκινητή» της κίνησης, σε συνδυασμό με το ότι ο τελευταίος είναι και εν ενεργεία γενικός διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας, χειροτερεύει την κατάσταση, παρά τη διάψευση που εξέδωσε.
Εν ολίγοις, δυσάρεστη εικόνα για μια κυβέρνηση που θέλει να είναι και να λέγεται «φιλελεύθερη», αλλά και για το κύρος του Επιμελητηριακού θεσμού.
Υπάρχει όμως και μια ευρύτερη «ταμπακιέρα» στην υπόθεση: Στην κοινωνία μας, όλοι έχουν πολιτικές πεποιθήσεις και οι περισσότεροι κάπου πρόσκεινται, άρα το ίδιο ισχύει και στον κόσμο της αγοράς. Η εκλογή όμως εν ενεργεία υψηλόβαθμων πολιτικών στελεχών, όπως ο κ. Μπρατάκος, σε ηγετικές θέσεις του Επιμελητηριακού θεσμού, μάλλον αποτελεί λάθος πρακτική, αφού δύναται να δημιουργήσει ισχυρή σύγκρουση συμφερόντων. Εκτός αν πρώτο και κύριο μέλημα είναι το πατροπαράδοτο «να τα έχουμε καλά με το… γκουβέρνο» κι όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Ίσως πρέπει να θυμηθούμε ποιος είναι βάσει του σχετικού νόμου ο σκοπός που υπηρετούν τα Επιμελητήρια: «Σκοπός των Επιμελητηρίων, μέσα στα όρια της περιφέρειάς τους, είναι η προστασία και η ανάπτυξη του εμπορίου, της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας, των επαγγελμάτων, του τομέα παροχής υπηρεσιών και των εξαγωγών, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τους στόχους της εθνικής οικονομίας, για την ανάπτυξη και την πρόοδο αυτής. Η παροχή προς την Πολιτεία γνωμοδοτικών εισηγήσεων για κάθε οικονομικό θέμα, περιλαμβανομένων και των σχετικών νομοσχεδίων, με γνώμονα πάντοτε την οικονομική ανάπτυξη της περιφέρειάς τους και την εξυπηρέτηση του γενικότερου συμφέροντος της εθνικής οικονομίας. Η παροχή στα μέλη τους και σε κάθε ενδιαφερόμενο γνωμοδοτικών εισηγήσεων και πληροφοριών για κάθε οικονομικό θέμα».
Κατά συνέπεια, σε μια ευνομούμενη και ελεύθερη αγορά, έχουν ρόλο ενίοτε συναγωνιστικό και ενίοτε ανταγωνιστικό με την εκάστοτε κυβέρνηση, ρόλο «κοινωνικού εταίρου».
Για αυτό άλλωστε και οι ηγεσίες τους πρέπει να διατηρούν διακριτή απόσταση, ακόμη και από κυβερνήσεις που είναι περισσότερο φιλικές προς την επιχειρηματικότητα, αλλά και να επιδιώκουν ανοιχτούς και σοβαρούς διαύλους συνεργασίας με εκείνες που είναι λιγότερο φιλικές.
Ο αναγνώστης θα παρατηρήσει ότι σε μια χώρα που εδώ και δεκαετίες έχουν αλωθεί από τον κομματισμό διάφοροι θεσμοί, από τα Πανεπιστήμια έως τον εργατικό συνδικαλισμό, πολλές φορές χωρίς να τηρούνται ούτε τα έσχατα προσχήματα, θα ήταν ουτοπικό να περιμένουμε κάτι περισσότερο στα Επιμελητήρια.
Το γεγονός όμως ότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν έχει προηγούμενο, δείχνει ότι μάλλον κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Kι ότι αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει στους κόλπους της επιχειρηματικότητας!