Η κάθετη πτώση στις τιμές των εμπορευμάτων και κυρίως σε πετρέλαιο και χρυσό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των αγορών για την πρώτη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου. Η τιμή του πετρελαίου Brent υποχωρεί κατά 1,7% στα 68,40 δολ. ανά βαρέλι συνεχίζοντας την έντονα πτωτική πορεία που ξεκίνησε από την προηγούμενη εβδομάδα, όταν η Σαουδική Αραβία μπλόκαρε τη μείωση της παραγωγής του ΟΠΕΚ.
Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα, η τιμή του πετρελαίου Brent βούλιαξε κατά 12,7%. Η τιμή του αργού στην αμερικανική αγορά υποχωρεί κάτω από τα 65 δολ ανά βαρέλι για πρώτη φορά από τον Ιούλιο του 2009. Συγκεκριμένα, καταγράφει πτώση 3,1% στα 64.10 δολ. ανά βαρέλι για συμβόλαια Ιανουαρίου.
Το πρακτορείο Bloomberg χαρακτηρίζει την πτώση που καταγράφεται στις τιμές του μαύρου χρυσού την χειρότερη από την κατάρρευση του χρηματοοικονομικού συστήματος το 2008 «η οποία απειλεί να επιφέρει τον ίδιο παγκόσμιο αντίκτυπο όπως είχε γίνει πριν τρεις δεκαετίες όταν η πτωτική πορεία στο πετρέλαιο είχε οδηγήσει στην μεξικανική κρίση χρέους και στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης»
«Είναι σαφές ότι υπάρχει πόλεμος μεταξύ των παραγωγών και πως θα επιβιώσει ο πιο ισχυρός» εξηγεί ο Phil Flynn, της Price Futures Group και συμπλήρωσε πως η τιμή του αργού WTI «σύντομα θα υποχωρήσει στα 60 δολ. ανά βαρέλι»
«Η πλειονότητα των μελών του ΟΠΕΚ χρειάζεται τιμή υψηλότερη των 100 δολ. ανά βαρέλι για να κρατήσουν μία δημοσιονομική ισορροπία. Εάν αρχίσουν να μειώνουν δαπάνες, είναι πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα» εξηγεί ο Paul Stevens του Chatham House. Ο ίδιος εξηγεί πως το Ριάντ επέλεξε αυτή την πολιτική για να μειώσει τον ανταγωνισμό που δημιουργείται με την σχιστολιθική επανάσταση στις ΗΠΑ. Υποστηρίζει όμως, πως η σχιστολιθική παραγωγή στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να αντέξει υποχώρηση της τιμής του πετρελαίου ακόμη και στα 40 δολ. ανά βαρέλι. Η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας εκτιμά ότι η σχιστολιθική παραγωγή αποδίδει ακόμη και στα 42 δολ. ανά βαρέλι.
«Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σοκ στις τιμές που προέκυψε από την τελευταία σύνοδο του ΟΠΕΚ και θα χρειαστεί να περάσουν περίπου 2 εβδομάδες για να δούμε μέχρι ποιο σημείο θα φτάσουν οι τιμές» δήλωσε ο Daniel Yergin, αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής Englewood και συμπλήρωσε: «Οι αξιωματούχοι θα πρέπει να προβλέπουν ποιο θα είναι το νέο εύρος της τιμής του πετρελαίου και εκεί θα παιχτεί το νέο δράμα τις επόμενες εβδομάδες»
Εν τω μεταξύ, η τιμή του χρυσού υποχωρεί κατά 1,3%, στα 1.152 δολ. ανά ουγκιά στο χαμηλότερο επίπεδο τριών εβδομάδων, μετά το δημοψήφισμα στην Ελβετία που επιβάλει στην κεντρική τράπεζα της χώρας να κρατήσει ανέπαφα τα αποθέματα χρυσού. Πτωτικά κινείται και το ασήμι, καταγράφοντας βουτιά 6,8% στα 14,42 δολ. ανά ουγκιά, που είναι το χαμηλότερο επίπεδο από το Φεβρουάριο του 2010. Σε αυτή την περίπτωση, η πτωτική πορεία εξηγείται από την άνοδο του δολαρίου, που καθιστά ακριβότερη την επένδυση σε ασήμι.
Citi: «Φούσκα» 6.000 ετών ο χρυσός
«Δεν μπορώ να διαφωνήσω με μια φούσκα 6.000 ετών. Μπορεί να διατηρηθεί για άλλα 6.000 χρόνια», υπογραμμίζει ο αναλυτής της Citi Willem Buiter (φωτό), σε έκθεση στην οποία παρομοιάζει το χρυσό με το πέτρινο χρήμα στη νήσο του Yap στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αφορμή της έκθεσης της Citi είναι το δημοψήφισμα που πραγματοποιείται σήμερα στην Ελβετία για τα αποθέματα χρυσού, επιβάλλοντας στην κεντρική τράπεζα να επαναγοράσει χιλιάδες τόνους και απαγορεύει εφ' εξής τις πωλήσεις, σε μια εξέλιξη που αναμένεται να έχει ισχυρές επιπτώσεις στις αγορές εμπορευμάτων όσο και στις ισοτιμίες.
"Η απαγόρευση πωλήσεων στα αποθέματα χρυσού που έχει ή θα αποκτήσει στο μέλλον η κεντρική τράπεζα καθιστά το χρυσό άχρηστο ως διεθνή αποθεματική μονάδα. Τα αποθέματα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποτέ για παρεμβάσεις στην αγορά συναλλάγματος ή ως εγγύηση. Ο χρυσός γίνεται άχρηστος ως μέσο αποθήκευσης αξίας. Η αξία του ως εκ τούτου γίνεται μηδενική", εξηγεί ο Buiter.
Ο αναλυτής της Citi υπογραμμίζει ότι ο χρυσός δεν έχει καμία αξία και αποτελεί εμπορεύσιμο αγαθό "υπό την προϋπόθεση ότι αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει αξία ως εμπόρευμα". Είναι ακριβή η εξόρυξη, η επεξεργασία και η αποθήκευσή του, δεν έχει σημαντική χρησιμότητα ως παραγωγικό αγαθό και υπάρχουν ανώτερες εναλλακτικές για τις βιομηχανικές του χρήσεις, επιχειρηματολογεί ο Buiter.