Το εναρκτήριο λάκτισμα για το 17ο Μουντιάλ, που πραγματοποιείται στις 31 Μαΐου, σηματοδοτεί ένα μήνα ποδοσφαιρικού θεάματος που συγκεντρώνει τα βλέμματα εκατομμυρίων φιλάθλων αλλά και όχι μόνο αυτών.

Οι πλειονότης εξ ημών παρακολουθούν εκστασιασμένοι το ομολογουμένως εντυπωσιακό θέαμα, παραμένοντας αποστασιοποιημένοι από τα επιμέρους προβλήματα που σχετίζονται με μια οργάνωση τέτοιου μεγέθους.

Οι Γιαπωνέζοι και οι Νοτιοκορεάτες έχουν ένα λόγο παραπάνω να ανησυχούν και να προβληματίζονται αφού αποτελούν τους διοργανωτές του Μουντιάλ και επωμίστηκαν δυσβάσταχτα κόστη.

Διότι το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου δεν αποτελεί μόνο το θέαμα που ”παίζεται” στο χορτάρι ή τα στατιστικά στοιχεία που παρακολουθούμε μέσα από τους δέκτες μας. Η μεγαλύτερη ανά τον κόσμο αθλητική φιέστα δε θα μπορούσε παρά να συνδέεται και με τεράστια ποσά από όποια πλευρά και αν εξεταστεί.

Οι Νοτιοκορεάτες συνδιοργανωτές επί παραδείγματι, για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες της οργάνωσης- πρωτοφανούς για τα δεδομένα της χώρας- αναγκάστηκαν να χτίσουν 10!!! νέα γήπεδα ποδοσφαίρου (αριθμός που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ) συνολικής αξίας 1,78 δισ. δολαρίων και χωρητικότητας 498.000 θέσεων. Τα περισσότερα από τα παραπάνω αν και χτίστηκαν σε λιγότερο από 5 χρόνια, αποτελούν αρχιτεκτονικά αριστουργήματα εφαρμόζοντας τις τελευταίες τεχνολογίες που σχετίζονται με τα στάδια και τις κατασκευές τους αλλά συνδυάζοντας παράλληλα την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Άπω Ανατολής.

Έτσι σε ορισμένα από αυτά η στέγη κατασκευάστηκε σε σχήμα παγόδας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δαπανήθηκαν κεφάλαια για την εμφύτευση δένδρων γύρω από τα στάδια, ώστε ”να δημιουργηθεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα που θα βοηθήσει τους παίκτες και το κοινό”, σύμφωνα με τα λόγια των υπευθύνων.

Τα κόστη όμως δεν αφορούν μόνο τα στάδια και τα κτίσματα αλλά και τις συγκοινωνίες, την ασφάλεια και όλες τις αλλαγές που χρειάζονται να πραγματοποιηθούν ώστε να λειτουργήσει απρόσκοπτα μια τέτοια διοργάνωση.

Οι Νοτιοκορεάτες θα χρησιμοποιήσουν 420.000 ένστολους, ενώ έχουν απαγορεύσει την είσοδο σε 6.400 άτομα τα οποία χαρακτηρίστηκαν ”πιθανές εστίες προβλημάτων”. Στους χώρους πέριξ των γηπέδων και των καταλυμάτων των ομάδων τα μέτρα ασφαλείας θα είναι δρακόντεια και θα περιλαμβάνουν ανάμεσα σε άλλα: Ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης πολλών εκατομμυρίων, εγκατάσταση πυραύλων (!!!) εδάφους – αέρος, εναέριες περιπολίες από ελικόπτερα και μαχητικά αεροσκάφη (F-16) και φυσικά πάμπολλους αστυνομικούς όχι μόνο από τη Κορέα αλλά και τις ΗΠΑ.

Παράλληλα η Νότιος Κορέα, σε μια προσπάθεια να οργανώσει αρτιότερα τους αγώνες και τις μετακινήσεις των 340.000 ατόμων που αναμένει προχώρησε τα τελευταία έτη σε εκσυγχρονισμό του οδικού δικτύου και των αεροδρομίων της.

Το συνολικό κόστος δεν δύναται να υπολογιστεί επακριβώς. Μόνο η τελετή έναρξης, που θα πραγματοποποιηθεί στην Νότιο Κορέα, θα κοστίσει περί τα 8 εκ. δολάρια, ενώ για την τελετή λήξης, που θα πραγματοποιηθεί στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου το Ιαπωνικό δημόσιο θα επιβαρυνθεί κατά 7 εκ. δολάρια.



Διεθνείς αναλυτές, με βάση προηγούμενη εμπειρία αλλά και ανακοινώσεις της Νοτιοκορεάτικης κυβέρνησης θεωρούν πως τα συνολικά έξοδα θα ανέλθουν στα 2,6 δισ. δολάρια. Από τα παραπάνω 17,76 εκατομμύρια θα διατεθούν από το κεντρικό θησαυροφυλάκιο, 46,32 εκ. δολ. από τους δήμους και τις τοπικές κυβερνήσεις και τα υπόλοιπα από χορηγούς.

Οι τελευταίοι ξοδεύουν τρομακτικό αριθμό χρημάτων αφού δεν παραλείπουν να συνδέσουν το όνομά τους με τη ποδοσφαιρική φιέστα.

Οι σπόνσορες για το Μουντιάλ του 2002 δεν φάνηκαν και ιδιαίτερα φειδωλοί αφού εξόδευσαν 450 εκ. δολάρια περίπου μόνο για να διαφημιστούν ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα ποσά αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Επί παραδείγματι το κόστος για την Adidas που ”σπονσοράρει” τις 10 από τις 32 ομάδες, υπολογίζεται να ανέλθει σε 24 εκ. στερλίνες τη στιγμή που τα προ φόρων κέρδη της εταιρίας για το α΄ τρίμηνο του 2002 παρουσίασαν μείωση της τάξης του 13,5% διαμορφούμενα στα 48,7 εκ. στερλίνες.

Η Ιαπωνία από την άλλη- που δεν πρέπει να λησμονείται πως αποτελεί τον κύριο οργανωτή- εξόδευσε για στάδια, μεταφορές, ξενοδοχεία και άλλες δραστηριότητες περίπου 4,5 δισ. δολάρια.

Το παραπάνω ποσό, για το οποίο μάλιστα διαδοχικές κυβερνήσεις της Ιαπωνίας από το 1997 έγιναν αποδέκτες σκληρότατης κριτικής, θεωρήθηκε από τους αναλυτές υπερβολικό καταδεικνύοντας με σαφήνεια το πόσο απροετοίμαστη ήταν η κυβέρνηση της Ιαπωνίας, τη στιγμή μάλιστα που για την ίδια οργάνωση η Γαλλία είχε εξοδεύσει 1,5 δισ. δολάρια.

Στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου αναμένονται 443.000 επισκέπτες και τα μέτρα ασφαλείας είναι πρωτοφανή. Οι Γιαπωνέζοι, γνωστοί για την οργάνωσή τους έτσι κι αλλιώς, σχεδιάζουν να διαθέσουν 7.700 αστυνομικούς σε κάθε αγώνα, ενώ θα υπάρχουν ειδικές ηλεκτρονικές πινακίδες που θα αναγράφουν διάφορα μηνύματα όπως: ”Θα προβούμε σε συλλήψεις”.

Για την περίπτωση μάλιστα που θα παραστεί ανάγκη, το ιαπωνικό δημόσιο νοίκιασε 634 ferry boats, ενώ τα μεγαλύτερα ποσά χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή 8 γηπέδων - αριθμός που επίσης αποτελεί ρεκόρ.

Αξίζει πάντως να αναφερθεί πως έξοδα δεν καταγράφουν μόνο οι οργανώτριες χώρες αλλά και οι απανταχού επιχειρήσεις. Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποίησαν Ευρωπαίοι αναλυτές το Μουντιάλ θα κοστίσει στις βιομηχανίες της Γερμανίας περί τα 939 εκ. δολάρια (1 δισ. ευρώ), ποσό που προσμετρά τη χαμένη παραγωγικότητά λόγω της παρακολούθησης των αγώνων από τους εργαζόμενους.

Αν πάντως αναρωτιέται κανείς για πιο λόγο οι δύο χώρες ανέλαβαν την τόσο δαπανηρή οργάνωση η απάντηση δεν είναι παρά μία: Τα κέρδη.

Οι κυβερνήσεις των συνδιοργανωτών προσδοκούν εισροές κερδών στα ταμεία τους πολλαπλάσια των εξόδων αλλά και αύξηση του τουρισμού στα κατοπινά έτη. Άλλωστε έχει παρατηρηθεί αύξηση του ΑΕΠ των οργανώτριων κρατών ένα έτος μετά την ολοκλήρωση των αγώνων.

Ετσι μάλλον ειρωνικές ακούγονται οι δηλώσεις του πρόεδρου της Ιαπωνικής επιτροπής για την οργάνωση του Μουντιάλ, J. Oguna: ”Ο πρωταρχικός στόχος μας (goal...αγγλιστί) αποτελεί η άρτια οργάνωση του Μουντιάλ και όχι το κέρδος”.

Αρης Δαμουλάκης