Ασφαλιστικές: Πυρετός για deals στο… παρά πέντε

«Θα μπορέσουν τελικά να γίνουν μέσα σε λίγους μήνες όλα εκείνα που θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί εδώ και τουλάχιστον δύο-τρία χρόνια και μάλιστα σε ένα περιβάλλον έντονης οικονομικής αβεβαιότητας;» αναρωτήθηκε γνωστός παράγοντας της ασφαλιστικής αγοράς, όταν του θέσαμε το ερώτημα για το αν προβλέπει εξαγορές εταιρειών και χαρτοφυλακίων μέσα στους αμέσως επόμενους μήνες, εξαιτίας της εφαρμογής του Solvency II από την 1η Ιανουαρίου του 2016.

«Κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, πάνω από τις μισές ασφαλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στη χώρα είτε αναγκάστηκαν να κλείσουν, είτε απορροφήθηκαν από άλλες. Όλα δείχνουν ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί, ακόμη και αν δεν υπήρχε μπροστά μας το Solvency II.

Άλλωστε εδώ και πάνω από δύο χρόνια ακούμε σε όλα τα συνέδρια ότι ο αριθμός των εταιρειών θα πρέπει να μειωθεί και ότι οι ασφαλιστικές δεν θα πρέπει να λειτουργούν με τη λογική του super market, προσφέροντας τα πάντα, αλλά να επικεντρωθούν στα προϊόντα που έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Παρ' όλα αυτά, πολύ λίγα πράγματα κάναμε όλο αυτό τον καιρό και τώρα πολλές εταιρείες τρέχουν να προλάβουν την τελευταία στιγμή», κατέληξε το ίδιο στέλεχος.

Πώς όμως έχουν σήμερα τα πράγματα; Η αλήθεια είναι πως πέρα από τις συνεχιζόμενες (από πέρυσι) διαπραγματεύσεις μεταξύ γερμανικής Ergo και ΑΤΕ Ασφαλιστικής και τις συζητήσεις μεταξύ της Εθνικής Ασφαλιστικής και της International Life με στόχο την απόκτηση από την πρώτη του χαρτοφυλακίου ζωής της δεύτερης, σε εξέλιξη βρίσκονται αρκετές συζητήσεις που αφορούν τόσο σενάρια εξαγορών, όσο και μεταβιβάσεων ασφαλιστικών χαρτοφυλακίων.

Ενδεικτική άλλωστε είναι η πρόσφατη δήλωση στο Euro2day.gr του προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου της Αθήνας κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, πως η μεγάλη μείωση που παρατηρείται στα τιμολόγια του κλάδου αυτοκινήτων -εκτός των άλλων- «επηρεάζει την κατάσταση στον ασφαλιστικό κλάδο, καθώς οι μικρές ελληνικές ασφαλιστικές και πρακτορειακές εταιρείες που ενδεχομένως δεν αντέχουν σε αυτά τα τιμολόγια πιέζονται να πουληθούν και να αποχωρήσουν από την αγορά. Οι μεγάλες εταιρείες -πολυεθνικές και μη- μπορούν ένα ενδεχόμενο άνοιγμά τους να το καλύψουν από άλλους κλάδους ή από τους ισχυρούς τους μετόχους. Οι μικρές όμως ελληνικές εταιρείες πολύ πιθανόν να δυσκολευτούν».

Ωστόσο, το ζητούμενο είναι πως για την υλοποίηση deals δεν χρειάζονται μόνο διαθέσιμοι πωλητές, αλλά και αγοραστές. Ποιοι όμως θα μπορούσε να είναι αυτοί;

Ιδιοκτήτης ελληνικής ασφαλιστικής εταιρείας σημείωσε πως «αρκετοί ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα θα ήθελαν να επεκταθούν περαιτέρω στην εγχώρια αγορά και να διευρύνουν τα μερίδιά τους. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως οι διοικήσεις τους στο εξωτερικό έχουν ανησυχήσει τα τελευταία χρόνια για τις γενικότερες εξελίξεις, φοβούμενοι το σενάριο εξόδου μας από την Ευρωζώνη. Αν τώρα το κλίμα στη χώρα βελτιωθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, δεν θα απέκλεια κάποιες μετρημένες, επιθετικές κινήσεις από τους ξένους».

Ζητούμενο επίσης αποτελεί και ο τρόπος δράσης των ασφαλιστικών εταιρειών που αποτελούν θυγατρικές τραπεζικών ομίλων. Θα επιλέξουν οι διοικήσεις των τραπεζών να επεκτείνουν τις δραστηριότητες των θυγατρικών τους ασφαλιστικών, ή αντίθετα θα επισπεύσουν τις διαδικασίες ρευστοποίησής τους αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επανακεφαλαιοποίησής τους τον προσεχή Δεκέμβριο;

Σύμφωνα πάντως με παράγοντες της αγοράς, είναι πολύ πιθανόν να δούμε και κάποιες μικρομεσαίες ασφαλιστικές εταιρείες να λαμβάνουν τον ρόλο του αγοραστή άλλων εταιρειών ή χαρτοφυλακίων.

«Πρόκειται για εταιρείες που διαθέτουν επαρκή εποπτικά κεφάλαια και οι ιδιοκτήτες τους έχουν επιλέξει να παραμείνουν στον κλάδο και να επεκταθούν. Θα προχωρήσουν λοιπόν σε επιθετικές κινήσεις και αν δεν τους φτάνουν τα ήδη υπάρχοντα κεφάλαιά τους, είτε θα καλέσουν τους σημερινούς βασικούς μετόχους να βάλουν το χέρι στην τσέπη (ΑΜΚ), είτε θα απευθυνθούν σε τρίτους μετόχους», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

Άλλωστε, είναι γνωστό στην αγορά πως διάφορα funds του εξωτερικού έχουν εκδηλώσει το αρχικό τους ενδιαφέρον για τη συμμετοχή τους στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να μπορεί να αξιολογηθεί το κατά πόσο αυτό το αρχικό ενδιαφέρον θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την τελική επένδυση.