Για όσους παρακολούθησαν προσεκτικά την κοινή συνέντευξη Τύπου Μέρκελ και Τσίπρα, ήταν οφθαλμοφανής η διάθεση να αποκατασταθούν όχι απλώς οι διμερείς σχέσεις μεταξύ της χώρας μας και της Γερμανίας, αλλά και ευρύτερα οι σχέσεις με τους δανειστές, στο πλαίσιο της ευρωζώνης.

Η συμβιβαστική διάθεση και η αυξημένη προσοχή στις διατυπώσεις ήταν τόσο έκδηλες και από τις δύο πλευρές που έκαναν κάποιες σκληρές δημοσιογραφικές ερωτήσεις να φαντάζουν, συγκριτικά, σχεδόν… εμπρηστικές!

Ειδικά δε για τον κ. Τσίπρα, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι έχοντας εγκαταλείψει τους υψηλούς τόνους και προβάλλοντας πλέον τα κοινά σημεία στις σχέσεις με τους εταίρους (κάτι που είχε προδιαγράψει εν πολλοίς η στήλη - βλέπε «Το παράθυρο ευκαιρίας του Τσίπρα»), έδειξε χθες να ολοκληρώνει τη στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό που είχε τη σωφροσύνη να ξεκινήσει προεκλογικά.

Η εκτόνωση της έντασης μέσα από τη μίνι σύνοδο της Πέμπτης αποτελεί ασφαλώς μια συμβολική νίκη στα σημεία για τον πρωθυπουργό, ο οποίος -ευτυχώς- εμφανίστηκε συγκρατημένος και με χαμηλούς τόνους στη μεγάλη συνέντευξη της επόμενης μέρας, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αναγνωρίζει τις δυσκολίες που παραμένουν. 

Η Ελλάδα απέκτησε με κάθε επισημότητα την «πατρότητα» του ελληνικού προγράμματος, φάνηκε να περνά το σκόπελο των μέτρων λιτότητας, αλλά και να ξεκαθαρίζει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο τι κάνουν οι τεχνοκράτες της τρόικας και τι οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.

Οι επόμενες ημέρες φαίνεται ότι θα αποδειχτούν καθοριστικές όχι μόνο για τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του, αλλά και για το μέλλον της χώρας, καθώς είναι πλέον προφανές ότι η συμφωνία στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου δεν αποτελεί σταθερή βάση για να στηριχτεί η περαιτέρω πορεία.

Η «δημιουργική ασάφεια» που τη χαρακτήρισε αποδεικνύεται… κατάρα καθώς οι δύο πλευρές την ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά, μεγαλώνοντας το χάσμα εμπιστοσύνης που εξαρχής τις χώριζε. Όμως, η ελληνική πλευρά, η χώρα συνολικά, είναι αυτή που υφίσταται τις απώλειες, αφού πνίγεται από την έλλειψη ρευστότητας και το εντεινόμενο καθεστώς αβεβαιότητας, με αποτέλεσμα το πάγωμα της οικονομικής δραστηριότητας.

Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το άρθρο του Euroinsight/MNI που μιλά για τα ανορθόδοξα σχέδια που έχει η κ. Μέρκελ, ίσως και σε αντίθεση με τον Σόιμπλε, προκειμένου να αποφευχθεί ένα Grexit, ή ένα Graccident για λόγους οικονομικούς και κυρίως γεωπολιτικούς. Διότι μια αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα θα είχε ευρύτερες επιπτώσεις στη Βαλκανική (παλαιόθεν χαρακτηρισμένη «μπαρουταποθήκη» της Ευρώπης), αλλά και στο ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο γενικότερης έντασης στην Ουκρανία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Συνιστώ να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Προ μηνών η στήλη είχε ταχθεί ανοικτά κατά της διενέργειας πρόωρων εκλογών, κι εν συνεχεία είχε επισημάνει (ιδίως μετά την είδηση περί δίμηνης παράτασης του μνημονίου) τους κινδύνους όχι μόνο για τη χώρα αλλά και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ από πρόωρη ανάληψη της εξουσίας. Κι όταν προέκυψε το εκλογικό αποτέλεσμα περιέγραψε τις επικίνδυνες ακροβασίες που θα υποχρεωθεί να κάνει ο νέος πρωθυπουργός.

Τα γεγονότα δυστυχώς αποτελούν πλήρη επιβεβαίωση των ανωτέρω. Η ελληνική οικονομία έχει ήδη δεχθεί ισχυρά πλήγματα από την αβεβαιότητα που επιδρά ψυχολογικά στην αγορά, αλλά και από την πλήρη εξάλειψη της ρευστότητας. Ακόμη και ο στόχος για πλεόνασμα 1,5% το τρέχον έτος φαντάζει σήμερα άπιαστος, κι η Έλενα Παναρίτη, εκ των συμβούλων του κ. Βαρουφάκη, κάνει δημοσίως πρόβλεψη για ποσοστό της τάξεως του 0,6%, η οποία ενδέχεται να αποδειχτεί… αισιόδοξη, εάν δεν πάρουν άλλη τροπή οι εξελίξεις.