Για να είμαστε ειλικρινείς, από το σχέδιο κοινού ανακοινωθέντος που απέρριψε χθες η Ελλάδα, προκύπτει ένα πολύ σοβαρό στοιχείο: κάποιοι στην Ευρώπη, ικανοί να επιβάλουν τη θέση τους στους υπόλοιπους σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, δεν έχουν διάθεση να διαπραγματευτούν ως τώρα απολύτως τίποτε με την ελληνική κυβέρνηση.
Διότι μια πρόταση κοινής δήλωσης που μιλά για «επιτυχή ολοκλήρωση του μνημονίου»(!) και για μια σειρά δεσμεύσεων που θα πρέπει να αναλάβει η νέα ελληνική κυβέρνηση, χωρίς κανένα σαφές αντάλλαγμα, ούτε καν στο θέμα των πλεονασμάτων, παρά μόνο μια θολή δήλωση περί «ευελιξίας» στο πλαίσιο του υφιστάμενου προγράμματος, δεν δείχνει θέληση διαπραγμάτευσης, αλλά περιφρόνηση των αιτημάτων της νέας ελληνικής κυβέρνησης!
Το ερώτημα πλέον, μετά και την αποκάλυψη Βαρουφάκη (που φαίνεται να επιβεβαιώνεται από σχετικό έγγραφο) για την ύπαρξη κι άλλης, ευνοϊκότερης για την Ελλάδα πρότασης, η οποία όμως αποσύρθηκε αιφνιδιαστικά λίγο πριν από το Eurogroup (προφανώς με πρωτοβουλία των «κάποιων» που προαναφέραμε) είναι αν θα υπάρξουν πραγματικές διαπραγματεύσεις μέσα στις επόμενες 2-4 μέρες.
Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι εφόσον η ελληνική πλευρά δέχεται, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη χθες, να παγώσει οποιεσδήποτε μονομερείς ενέργειες θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν τα δεδομένα του προϋπολογισμού, η παροχή μιας 4μηνης παράτασης στη δανειακή σύμβαση (που καλύπτει την Ελλάδα από πλευράς ρευστότητας) θα μπορούσε να συμφωνηθεί, προκειμένου να αρχίσουν οι πολύ σημαντικότερες συνομιλίες για το νέο «μεταμνημονιακό» πρόγραμμα.
Εντούτοις, αυτό είναι το καλό σενάριο. Το χειρότερο λέει ότι η Ευρώπη (ή αν προτιμάτε η Γερμανία) θα επιμείνει στο «τελεσίγραφό» της.
Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να θεωρείται πιθανό ότι η ελληνική κυβέρνηση είτε θα αρνηθεί, ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το επόμενο διάστημα, είτε θα αποδεχτεί «προσωρινά», προκειμένου να προκηρύξει εκλογές ή δημοψήφισμα, ανοίγοντας νέο κύκλο αβεβαιότητας και αναταράξεων.
Ωστόσο, επειδή τέτοιου είδους εξελίξεις θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα εξαιρετικά επιζήμιες, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη, για λόγους πολιτικούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς, πολλοί επαΐοντες εκτιμούν ότι θα αποφευχθεί.
Προς την κατεύθυνση αυτή, λένε οι πληροφορίες, δουλεύει συστηματικά εδώ και πολλές μέρες η Κομισιόν, ο οργανισμός που έχει και το μεγαλύτερο συμφέρον για την προάσπιση του οικοδομήματος της Ενωμένης Ευρώπης.
Το ερώτημα είναι αν θα πετύχει.
Με δεδομένο πάντως ότι η ελληνική πλευρά φαίνεται πρόθυμη να παγώσει τις κοστοβόρες προεκλογικές της εξαγγελίες για το ενδιάμεσο διάστημα (με εξαίρεση κάποιες ενέργειες για την ανθρωπιστική κρίση) κι ότι το ενδεχόμενο ρήξης ουδόλως εξυπηρετεί την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος (που λένε ότι υποστηρίζουν οι Γερμανοί), φαίνεται ότι το βασικό σημείο τριβής εξακολουθεί να αφορά καθαρά το πολιτικό «γόητρο» της κάθε πλευράς και τη χρήση της Ελλάδας ως «παραδείγματος»
Εν ολίγοις, ακόμη ο διάβολος βρίσκεται στις... λέξεις κι όχι στους αριθμούς, για αυτό κι ενδεχομένως να δούμε γρήγορες ανατροπές του σκηνικού, εφόσον, κι αυτό είναι ένα μεγάλο «εφόσον», υπάρξει ουσιαστική διαπραγμάτευση.