Για όσους παρακολούθησαν προσεκτικά την κοινή συνέντευξη Τύπου Μέρκελ και Τσίπρα, ήταν οφθαλμοφανής η διάθεση να αποκατασταθούν όχι απλώς οι διμερείς σχέσεις μεταξύ της χώρας μας και της Γερμανίας, αλλά και ευρύτερα οι σχέσεις με τους δανειστές, στο πλαίσιο της ευρωζώνης.
Η συμβιβαστική διάθεση και η αυξημένη προσοχή στις διατυπώσεις ήταν τόσο έκδηλες και από τις δύο πλευρές που έκαναν κάποιες σκληρές δημοσιογραφικές ερωτήσεις να φαντάζουν, συγκριτικά, σχεδόν… εμπρηστικές!
Ειδικά δε για τον κ. Τσίπρα, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι έχοντας εγκαταλείψει τους υψηλούς τόνους και προβάλλοντας πλέον τα κοινά σημεία στις σχέσεις με τους εταίρους (κάτι που είχε προδιαγράψει εν πολλοίς η στήλη - βλέπε «Το παράθυρο ευκαιρίας του Τσίπρα»), έδειξε χθες να ολοκληρώνει τη στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό που είχε τη σωφροσύνη να ξεκινήσει προεκλογικά.
Γεγονός που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η συνάντησή του με την Α. Μέρκελ αποτελεί τον προάγγελο ενός «έντιμου συμβιβασμού», όπως ο ίδιος τον έχει χαρακτηρίσει, που θα συμβεί πολύ σύντομα και ίσως οδηγήσει σταδιακά στη διαμόρφωση ευνοϊκότερων συνθηκών για τη χώρα μας.
Με ορισμένες προϋποθέσεις.
Ο πρωθυπουργός άνοιξε την πόρτα (βοηθούμενος ασφαλώς από τη γεωπολιτική συγκυρία και τη σημασία της χώρας μας, όπως εμμέσως πλην σαφώς επισημάνθηκε και από τις δύο πλευρές), αλλά η κυβέρνηση και το κόμμα του θα πρέπει να την περάσουν.
Διότι είναι πια σαφές ότι υπάρχουν διακριτικές «υποχωρήσεις» των δανειστών πίσω από αυτή την πόρτα, αρκεί η Ελλάδα να παίξει σεβόμενη τους κανόνες του παιχνιδιού (σε επίπεδο πολιτικού πλαισίου αλλά και οικονομικών… αριθμών), ώστε να επιτύχει την ελαστικότερη εφαρμογή τους.
Πρώτη λοιπόν προϋπόθεση, τις αμέσως επόμενες μέρες, είναι να παρουσιαστεί από την πλευρά μας ένα πρόγραμμα σαφών και κοστολογημένων μεταρρυθμίσεων Περί αυτού θα γνωρίζουμε πολύ σύντομα.
Η δεύτερη προϋπόθεση, που ίσως αποδειχθεί πολύ πιο «ακανθώδης», είναι να… εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα με στοιχειώδη επιτυχία.
Οι δυσκολίες, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο σχόλιο, θα προκύψουν όχι μόνο λόγω των γνωστών αγκυλώσεων του κράτους μας, ή της απειρίας της νέας κυβέρνησης, αλλά και εξαιτίας των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων που αναμένεται να εκδηλωθούν συντόμως, μέσα στους κόλπους της ούτως ή άλλως ετερόκλητης συγκυβέρνησης.
Διότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι πιο σκληροπυρηνικές πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και των ΑΝΕΛ) θα ακολουθήσουν αδιαμαρτύρητα αυτή τη στροφή.
Κατά συνέπεια, το παιχνίδι μάλλον μεταφέρεται πλέον «εντός έδρας»
ΥΓ.: Λαμβάνοντας ως βάση όσα είπε ενώπιον της Α. Μέρκελ ο πρωθυπουργός, αποτολμώ την πρόβλεψη ότι η προσπάθεια εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης θα συνοδευτεί πολύ σύντομα -για να μην πω άμεσα- κι από κινήσεις υψηλού συμβολισμού στα μέτωπα της διαπλοκής και της διαφθοράς, κι ότι θα γίνει το συντομότερο προσπάθεια ανακατανομής των φορολογικών βαρών (ως μέτρο ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης) προκειμένου να καταπολεμηθούν οι εξ αριστερών αντιδράσεις.
Το τι λάθη και παραλείψεις θα υπάρξουν σε αυτή τη διαδικασία δυστυχώς αδυνατώ να το προδιαγράψω. Αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα υπάρξουν…