Σε παλαιότερο σχόλιο είχαμε υποστηρίξει ότι κάποια δείγματα διακομματικής συναίνεσης που διαχρονικά εμφανίζονται για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο αν μεταλαμπαδεύονταν και στο θέμα της ελληνικής κρίσης, με κύριο άξονα την ανάπτυξη.

Απ' ό,τι φαίνεται όμως, όχι απλώς η έκκληση αυτή (που δεν έχει διατυπωθεί μόνον από τον υπογράφοντα) δεν εισακούεται, αλλά ως ένδειξη τραγικής ειρωνείας, συμβαίνει το ακριβώς… αντίθετο.

Πλέον ακόμη και εθνικά ζητήματα παρασύρονται στον χείμαρρο μιας ανηλεούς αντιπαράθεσης!

Όλως περιέργως, το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση με μια «νέα» πυρηνική δύναμη, τη Βόρεια Κορέα, δεν φαίνεται να έχει λάβει τις διαστάσεις που του αξίζει, τουλάχιστον στην ελληνική επικαιρότητα.

Ίσως αυτό να οφείλεται στη σχεδόν καρτουνίστικη υπερβολή των δηλώσεων που κάνουν οι ηγέτες των δύο αντιπάλων, απειλώντας, ενίοτε και διακωμωδώντας, ο ένας τον άλλο, με τρόπο που περισσότερο ίσως θα ταίριαζε σε δύο γραφικούς «νταήδες».

Αυτά όμως δεν αλλάζουν το γεγονός ότι η Βόρεια Κορέα όχι μόνον είναι πυρηνική δύναμη αλλά, σύμφωνα με τις απόψεις αναλυτών, φαίνεται να διαθέτει πλέον διηπειρωτικούς πυραύλους, ικανούς να πλήξουν την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, παρότι παραμένει άγνωστο και εντόνως αμφισβητούμενο, εάν διαθέτει ήδη την τεχνολογία για να τους κατευθύνει ως εκεί αποτελεσματικά. Το βέβαιο είναι ότι κάνει ό,τι μπορεί για να την αποκτήσει.

Όπως είχαμε προβλέψει σε προηγούμενο, λίαν πρόσφατο σημείωμα, μετά τις εξελίξεις που αναδιάταξαν τον χάρτη στην ακτοπλοΐα, σειρά πήρε ο κλάδος της υγείας. Ένας κλάδος που παρά τις μεγάλες δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, παρουσιάζει σημαντικές ευκαιρίες μεσοχρόνιας ανάπτυξης, μέσα από κινήσεις αναδιάρθρωσης και συγκέντρωσης της αγοράς, αλλά και ενσωμάτωσης άλλων μοντέλων δραστηριότητας, όπως ο ιατρικός τουρισμός.

Όπως συνέβη και στον κλάδο της ακτοπλοΐας, έτσι κι εδώ, κεντρικό «σημείο» για τις περαιτέρω εξελίξεις είναι μια θυγατρική του ομίλου MIG, o όμιλος Υγεία, ο οποίος διαθέτει άλλωστε και το μεγαλύτερο μέγεθος στον συγκεκριμένο χώρο.

Όπως όλοι γνωρίζουν, οι ελληνικές τράπεζες έχουν επηρεαστεί τα μέγιστα από τη στάση του ΔΝΤ, που υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό ότι ενδέχεται να χρειαστούν άλλα 10 δισ. ευρώ κεφαλαιακής ενίσχυσης, προκειμένου να ανταπεξέλθουν.

Αυτό που ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, είναι πώς ακριβώς κατέληξε σε αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο μέγεθος, η νομενκλατούρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Καμία εξήγηση δεν δόθηκε δημοσίως, ενώ λέγεται ότι ακόμη κι όταν κάποιοι τραπεζίτες θέλησαν να μάθουν πώς υπολογίστηκε η συγκεκριμένη «λυπητερή», ουδεμία απάντηση έλαβαν!

Πώς ακριβώς κτίζει μια χώρα ένα καλύτερο μέλλον; Ποιος είναι ο βασικός μοχλός που μπορεί να αλλάξει τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά και να μετασχηματίσει την ίδια τη δομή μιας οικονομίας σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα;  Πού πρέπει να επενδύσει πρωτίστως μια χώρα, όχι μόνο για να μην καταλήξει να εξαρτάται από την ανταγωνιστικότητα των… χαμηλών μισθών, αλλά και για να διασφαλίσει ότι οι αξίες της σύγχρονης Δημοκρατίας θα κυριαρχούν στη συνείδηση των πολιτών της;

Η απάντηση είναι απλή. Μόνο η Παιδεία μπορεί να λειτουργήσει ταυτόχρονα με τόσο καταλυτικό τρόπο σε βασικούς τομείς διαμόρφωσης ενός καλύτερου μέλλοντος.