Όπως όλοι γνωρίζουν, οι ελληνικές τράπεζες έχουν επηρεαστεί τα μέγιστα από τη στάση του ΔΝΤ, που υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό ότι ενδέχεται να χρειαστούν άλλα 10 δισ. ευρώ κεφαλαιακής ενίσχυσης, προκειμένου να ανταπεξέλθουν.
Αυτό που ουδείς φαίνεται να γνωρίζει, είναι πώς ακριβώς κατέληξε σε αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο μέγεθος, η νομενκλατούρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Καμία εξήγηση δεν δόθηκε δημοσίως, ενώ λέγεται ότι ακόμη κι όταν κάποιοι τραπεζίτες θέλησαν να μάθουν πώς υπολογίστηκε η συγκεκριμένη «λυπητερή», ουδεμία απάντηση έλαβαν!
Σύμφωνα με τις έγκυρες πληροφορίες του υπογράφοντος, το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν έλαβαν καμία απάντηση, διότι… ΔΕΝ υπάρχει κάποια τεκμηριωμένη απάντηση!
Να το εξηγήσουμε όμως λίγο περισσότερο. Όταν το 2015 καταρτίστηκε το τρέχον πρόγραμμα, είχε υπολογιστεί ένα κονδύλι της τάξεως των 25 δισεκατομμυρίων για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Τελικά, κατόπιν της εφαρμογής μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας (το αρχικό ποσό των 25 δισ. ήταν ένας υπολογισμός που δεν είχε στηριχθεί σε πραγματικά αναλυτικά δεδομένα), προκρίθηκε ότι χρειάζονται ένα ποσό σχεδόν 15 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου μειώθηκε στη συνέχεια μέσω των λεγόμενων capital plans.
Eν τούτοις, όπως υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, σε ιδιωτικές συνομιλίες, το Ταμείο θεώρησε ότι η ανακεφαλαιοποίηση έγινε «βιαστικά» και καθότι δεν μετείχε στην αναλυτική διαδικασία και δεν έμαθε τις λεπτομέρειες, κατέληξε με «πρόχειρους» υπολογισμούς στη… χαρτοπετσέτα (back of the envelope, που λένε οι Αγγλοσάξονες), ότι απαιτούνται άλλα 10 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου τα 25 δισ. που είχαν αρχικά προσδιοριστεί.
Το πιο απίθανο όμως είναι ότι πάνω από δύο χρόνια τώρα, αυτός ο αριθμός, που προέκυψε από υπολογισμούς «στη χαρτοπετσέτα», δεν έχει τεκμηριωθεί και προσαρμοστεί στη συγκυρία! Απλά μεταφέρεται αναλλοίωτος και ατεκμηρίωτος, από χρόνο σε χρόνο, καθώς όπως οι ίδιοι παραδέχονται, «το ΔΝΤ δεν διαθέτει τα απαραίτητα λεπτομερή στοιχεία για να κάνει τους τεκμηριωμένους υπολογισμούς!
Γι' αυτό άλλωστε τα στελέχη του, όταν πιεστούν -πάντα σε ιδιωτικές συνομιλίες-, περιορίζονται να δηλώσουν ότι «εμείς δεν ζητούμε ανακεφαλαιοποίηση, ζητούμε να γίνει ένας νέος αναλυτικός υπολογισμός, ένα Asset Quality Review».
Πως συνδυάζεται τώρα, αυτή η έλλειψη συγκεκριμένων στοιχείων, με το γεγονός ότι το ΔΝΤ συνεχίζει να αναφέρει το νούμερο των 10 δισ. σε κείμενα επίσημα και με ευρεία δημοσιότητα, όπως παραδείγματος χάριν η τελευταία έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, το περίφημο DSA, αυτό μόνον οι ιθύνοντες νόες του ΔΝΤ μπορούν να εξηγήσουν.
YΓ: Προφανώς δεν είναι τυχαία η ενόχληση που ανεπισήμως εκφράζεται από κύκλους της ΕΚΤ για την όλη στάση του ΔΝΤ στο θέμα των ελληνικών τραπεζών, στάση που χαρακτηρίζεται από κάποιους, με διπλωματικό τρόπο, «τουλάχιστον άκομψη».