Η φωτιά στην Ανατολική Αττική προξένησε αναμφίβολα μια πρωτοφανή τραγωδία, τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε υλικές καταστροφές. Γεγονός που εξηγεί τα έντονα συναισθήματα στην κοινή γνώμη.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε οποιαδήποτε καλά οργανωμένη και συγκροτημένη χώρα, θα υπήρχε αναζήτηση τυχόν ευθυνών με μεθοδικό και τεκμηριωμένο τρόπο, όχι απλά προκειμένου να καταλογιστούν οι ευθύνες, αλλά και για να διασφαλιστεί έναντι μελλοντικών συμβάντων, ότι δεν θα επαναληφθούν ενδεχομένως τα ίδια λάθη, ότι δεν θα σημειωθούν οι ίδιες παραλείψεις και ότι θα αντιμετωπιστούν ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ τυχόν εγγενείς αιτίες που συνέβαλαν στη συγκεκριμένη καταστροφή

Ο Αμερικανός πρόεδρος και τα καμώματά του αναστατώνουν το τελευταίο διάστημα όχι απλά το «διπλωματικό κατεστημένο» που δεν έχει συνηθίσει το… reality show στυλ που συχνότατα υιοθετεί ο κ. Τραμπ, αλλά και τα μεγάλα think tanks και τους διεθνείς αναλυτές.

Οι τελευταίοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν σε ποιο βαθμό οι κινήσεις του αποτελούν μέρος μιας καλοστημένης διαπραγμάτευσης με φίλους και εχθρούς, ή εντέλει αποτελούν γνήσια πολιτική και στρατηγική κατεύθυνση που θα επιφέρει πρωτόγνωρες στα τελευταία 70-80 χρόνια αλλαγές ισορροπιών.

Τα πενιχρά ποσά που δίνουν οι περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές χώρες για την άμυνά τους, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ξεκίνησε η γκρίνια των ΗΠΑ, για το γεγονός ότι επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος του βάρους για την ασφάλεια της Ευρώπης, με κύριο ανταγωνιστή, τότε, την ΕΣΣΔ.

Τα νούμερα, και τότε και τώρα, λένε την αλήθεια. Από τις χώρες που παραδοσιακά ανήκαν στο ΝΑΤΟ (πριν δηλαδή επέλθει η διάλυση της ΕΣΣΔ), μόνον τρεις, η Ελλάδα, η Τουρκία κι εν μέρει η Μεγάλη Βρετανία, θυσίαζαν σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού τους σε αμυντικές δαπάνες. Σε ό,τι αφορά δε την Ελλάδα και την Τουρκία, αυτό συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό λόγω των μεταξύ τους διαφορών. Ούτε είναι σύμπτωση ότι και σήμερα, τη δεύτερη θέση στις αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, με βάση στοιχεία του 2017, εμφανίζεται να κατέχει η Ελλάδα, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες!

Δεν συμβαίνει συχνά μια πανίσχυρη χώρα, που ηγήθηκε της προσπάθειας για επιβολή ενός νέου παγκόσμιου «στάτους κβο», να επιχειρεί η ίδια να το ανατρέψει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όμως σήμερα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την παγκοσμιοποίηση, μέσω του οικονομικού πολέμου που κήρυξε ο πρόεδρος Τραμπ εναντίον της Κίνας και όχι μόνον.

Ασχέτως της αμφίβολης ποιότητας στη ρητορική του Αμερικανού προέδρου (ο οποίος πάντως εκλέχθηκε με το σύνθημα «πρώτα η Αμερική», μην το ξεχνάμε), θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ενέργειές του φαίνεται να απηχούν την άποψη σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης και -πίσω από τις επιφανειακές αντιδράσεις- ενός μέρους του «κατεστημένου» των ΗΠΑ. Αν όχι του χρηματοοικονομικού, σίγουρα του πολιτικού, στρατιωτικού κι εν μέρει του βιομηχανικού.

Κάλλιο αργά παρά… ποτέ!

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έκανε το μεγάλο βήμα κι αποφάσισε να παραπέμψει το ΔΣ της Folli Follie, με την κατηγορία της χειραγώγησης μέσω διασποράς ψευδών ειδήσεων (των λογιστικών της καταστάσεων στην προκειμένη περίπτωση), αδίκημα που συνιστά κακούργημα. Το γεγονός ότι η εταιρία έχει δικαίωμα απολογίας δεν αναμένεται, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, να επιδράσει στις επερχόμενες εξελίξεις.

Κι αυτό διότι επί δύο μήνες, η διοίκηση της εταιρίας έχει δηλώσει «αδυναμία παροχής στοιχείων» επισήμως, ενώ ανεπισήμως ο διευθύνων σύμβουλος Τζώρτζης Κουτσολιούτσος φέρεται να λέει το ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ… «δεν έχω εικόνα» για τις δραστηριότητες στην Κίνα (περιλαμβανομένου και του ύψους του Ταμείου!), παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς στον… πατέρα του, Δημήτρη Κουτσολιούτσο!