Ο Αμερικανός πρόεδρος και τα καμώματά του αναστατώνουν το τελευταίο διάστημα όχι απλά το «διπλωματικό κατεστημένο» που δεν έχει συνηθίσει το… reality show στυλ που συχνότατα υιοθετεί ο κ. Τραμπ, αλλά και τα μεγάλα think tanks και τους διεθνείς αναλυτές.
Οι τελευταίοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν σε ποιο βαθμό οι κινήσεις του αποτελούν μέρος μιας καλοστημένης διαπραγμάτευσης με φίλους και εχθρούς, ή εντέλει αποτελούν γνήσια πολιτική και στρατηγική κατεύθυνση που θα επιφέρει πρωτόγνωρες στα τελευταία 70-80 χρόνια αλλαγές ισορροπιών.
Υπό αυτή την έννοια, ο υπογράφων προτείνει ανεπιφύλακτα το άρθρο που αναδημοσίευσε το Euro2day.gr από τους Financial Times με τίτλο «Οι 4 αρχές του δόγματος Τραμπ», όπου ο γνωστότατος και βραβευμένος αρθρογράφος Gideon Rachman επιχειρεί μία από τις πληρέστερες ερμηνείες της στρατηγικής του αμφιλεγόμενου Αμερικανού προέδρου, από μια αρνητική μεν, πλην όμως άκρως ενδιαφέρουσα σκοπιά.
Οπαδός της παγκοσμιοποίησης ο κ. Rachman έχει προβλέψει στα δύο βιβλία του όχι μόνο την άνοδο της Ασίας και την ανάδειξή της σε επίκεντρο του κόσμου (άρα και την αμφισβήτηση της δυτικής «υπεροχής») αλλά και την άνοδο των εντάσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του κόσμου.
Το τελευταίο φαίνεται να συμβαίνει ήδη ως ένα βαθμό, ενώ προφανώς η αμερικανική ηγεσία προσπαθεί να αποτρέψει όσο μπορεί το πρώτο, ή τουλάχιστον να επωφεληθεί όσο μπορεί περισσότερο από το τυχόν αναπόφευκτο.
Με αυτό όμως το πρίσμα, τα ανοίγματα Τραμπ προς τον Πούτιν (που προκάλεσαν και τη μεγαλύτερη αντίδραση, ακόμη και στο ρεπουμπλικανικό κόμμα) ίσως έχουν βαθύτερο νόημα. Αν απλά προεκτείνουμε «γραμμικά» το παρελθόν προς το μέλλον, προφανώς η Ρωσία, ως διάδοχος κατάσταση της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, «οφείλει» να είναι αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε μια διαφορετική αντίληψη του μέλλοντος, με βασικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ, την Κίνα (που είναι σήμερα και το λεγόμενο «βασικό σενάριο), στο πεδίο «δράσης» του Ειρηνικού Ωκεανού, η διασφάλιση στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία θα έπαιζε πιθανότατα ζωτικό ρόλο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ακόμη η «διακυβέρνηση Τραμπ» δεν έχει δώσει ικανοποιητικά δείγματα γραφής, προκειμένου να ερμηνεύσουμε ποιες πραγματικά είναι οι βασικές στρατηγικές της, ιδίως αν λάβουμε υπόψη την αναμφισβήτητα «θεατρική» περσόνα του κ. Τραμπ, η οποία συχνά αγγίζει πολιτικά τα όρια του γκροτέσκου.
Σε έναν κόσμο όμως που ούτως ή άλλως ολοένα και απομακρύνεται περισσότερο -δυστυχώς- από τη μετριοπάθεια.
Folli Follie: Ιλαροτραγωδία θυμίζει, η κατά μερικούς… μήνες καθυστερημένη αντίδραση του ορκωτού ελεγκτή Γιώργου Βαρθαλίτη της Ecovis VNT, που αποφάσισε να αποσύρει την «άποψή» του για τις οικονομικές καταστάσεις 2017 της Folli Follie Group, κατηγορώντας εμμέσως πλην σαφώς τη διοίκηση της βασικής θυγατρικής στην Κίνα και τους Κινέζους ελεγκτές της.
Όλα αυτά βεβαίως, αφού πρώτα έσκασε το… καρπούζι κι έγινε χίλια κομμάτια!
Ίσως θα έπρεπε να ενημερώσει ο κ. Βαρθαλίτης για το πώς και υπέγραψε τις λογιστικές καταστάσεις χωρίς τα έγγραφα και τις πληροφορίες που τώρα του λείπουν.
Κι ακόμη, να ξεκαθαρίσει αν όλα τα προηγούμενα χρόνια που ήλεγχε τη μητρική ζητούσε και ελάμβανε τις σχετικές πληροφορίες και τα αντίστοιχα έγγραφα από τη θυγατρική και τους ελεγκτές της. Τα οποία βεβαίως, εφόσον τα ζητούσε και τα ελάμβανε, προφανώς θα εξακολουθούν να βρίσκονται στο αρχείο της ελεγκτικής εταιρίας.
Τέλος, νομικοί μεν δεν είμαστε, έχουμε όμως την εξής απορία: Ο κ. Βαρθαλίτης απέσυρε την υπογραφή του, ως λέγεται, στηριζόμενος στο Λογιστικό Πρότυπο 560 που αναφέρεται σε γεγονότα μεταγενέστερα της κατάρτισης του ισολογισμού, ή/και της παράδοσης του auditors report, ή/και της δημοσίευσης των οικονομικών αποτελεσμάτων και της έκθεσης του ορκωτού.
Η ίδια η Folli Follie ανακοίνωσε επισήμως ότι αιτία ήταν «…διότι η θυγατρική της Εταιρείας, Folli Follie Group Sourcing Limited και οι ορκωτοί ελεγκτές αυτής, Th. NG Chi Wa & Co, δεν έθεσαν στη διάθεση της ECOVIS τα έγγραφα και τις λοιπές πληροφορίες που ζήτησε η ECOVIS, ώστε να είναι σε θέση να επαληθεύσει τις οικονομικές καταστάσεις και ιδίως τα ταμειακά διαθέσιμα της FFG Sourcing κατά την 31η Δεκεμβρίου 2017».
Αυτά τα στοιχεία όμως, λέει η κοινή λογική (αλλά και τα Διεθνή Ελεγκτικά Πρότυπα) έπρεπε να έχουν ζητηθεί ΚΑΙ παραδοθεί ΠΡΙΝ γίνει η έκθεση ελέγχου για τη μητρική εταιρία και πριν καταρτιστούν και δημοσιευτούν οι λογιστικές καταστάσεις!
Οπότε το λογιστικό πρότυπο 560 μάλλον δεν καλύπτει την περίπτωση!