Αυτή τη φορά, κι ενώ πλέον διάφορα Μέσα και «ειδικοί» μιλούν ανοικτά για κίνδυνο εκτροχιασμού, για τον οποίο ο υπογράφων είχε προειδοποιήσει ήδη από την 11η Μαρτίου, το σημείωμα θα ξεκινήσει με τα λεγόμενα ενός τρίτου, του γνωστού ερευνητή στις ΗΠΑ και ιατρού Γιώργου Παυλάκη:

«Από την αρχή της επιδημίας, έλεγα ότι το σωστότερο είναι σκληρά μέτρα όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να χτυπηθεί ο ιός. Αυτό έχει αποδώσει στο ¼ της ανθρωπότητας που τα έχει πάει μια χαρά με την πανδημία. Δυστυχώς, Αμερική και Ευρώπη δεν το έκαναν αυτό. Η Ελλάδα τα πήγε καλύτερα από τους χειρότερους της Ευρώπης και της Αμερικής, όμως είναι στο μέσο ενός τρίτου κύματος που είναι πολύ επικίνδυνο και μπορεί να εκτροχιαστεί ανά πάσα στιγμή», δήλωσε στο Mega.

Άλλα συζητούσε με τους φαρμακοποιούς κι άλλα ανακοίνωσε την Παρασκευή η κυβέρνηση, όπως προκύπτει τόσο από τις δηλώσεις του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής, όσο και από την ανακοίνωση του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου. 

Όπως φανερώνουν δε τα παραπάνω, η κυβέρνηση άλλαξε περίπου την τελευταία στιγμή γραμμή πλεύσης επιλέγοντας τα self test (επειδή το τίμημα που ζητούσαν για να κάνουν τα τεστ οι φαρμακοποιοί κρίθηκε υψηλό; Ουδείς φαίνεται να γνωρίζει), χωρίς να ενημερώσει αυτούς που καλούνται να τα διανέμουν, με αποτέλεσμα να προκύπτουν μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα, που μέλλουν να απαντηθούν, ελπίζουμε, σύντομα.

Διαβάζουμε -δυστυχώς και σε σοβαρά, υποτίθεται, Μέσα- ότι η πίεση στο σύστημα Υγείας είναι «ακόμη» μεγάλη, κάτι που υπονοεί ότι στη συνέχεια προβλέπεται η αποκλιμάκωσή της, που απλά δεν έχει συμβεί «ακόμη».

Δυστυχώς, οι αριθμοί και η πρότερη εμπειρία δείχνουν όχι απλώς ότι δεν έχουμε φτάσει στην κορύφωση της πίεσης στο σύστημα Υγείας, με επίκεντρο τις ΜΕΘ, αλλά ότι αυτό δεν αναμένεται να συμβεί πριν περάσουν τουλάχιστον… 15 μέρες, στην καλύτερη περίπτωση!

Ο λόγος είναι απλός. Διασωληνώσεις και απώλειες ανθρώπινων ζωών κορυφώνονται με μια καθυστέρηση της τάξεως των δύο εβδομάδων, από το σημείο κορύφωσης των κρουσμάτων, όπως ακριβώς συνέβη και τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο, στην τραγική σε απώλειες κορύφωση του δεύτερου κύματος. Τότε τα κρούσματα κορυφώθηκαν στις 18/11 με μέσο εβδομαδιαίο όρο 2.673 κρούσματα, ενώ διασωληνωμένοι και νεκροί κορυφώθηκαν σε εβδομαδιαίους μέσους όρους (602 και 100 αντίστοιχα) την 3η Δεκεμβρίου. Κατά συνέπεια, οι 564 διασωληνωμένοι που καταγράφηκαν την περασμένη Κυριακή αντιπροσωπεύουν κρούσματα που σημειώθηκαν προ δύο εβδομάδων, κάποια νωρίτερα και κάποια αργότερα.

Σε αυτή την περίοδο του «λοκντάουν μέσα στο λοκντάουν» κι ενώ η χώρα βρίσκεται στη τελευταία -ίσως- κρίσιμη στροφή πριν την ευθεία της πιο ζεστής ατμόσφαιρας και των εμβολίων, είναι ακατανόητη, πιθανώς και επικίνδυνη, η στάση ορισμένων ειδικών και «ειδικών», που ωραιοποιούν την κατάσταση, ακόμη και κόντρα στα αριθμητικά δεδομένα!

Αναφερόμαστε σε εκείνους που σε τηλεοράσεις και ηλεκτρονικά μέσα σπεύδουν να μιλήσουν για μείωση της σοβαρότητας των κρουσμάτων στις ηλικίες άνω των 65, κι ακόμη περισσότερο, σε όσους υποστηρίζουν χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, ότι «τα κρούσματα είναι μεν πολλά, αλλά στις ΜΕΘ και στους θανάτους έχουμε μείωση».

Σπεύδω να ξεκαθαρίσω ότι ο τίτλος του σημειώματος δεν αφορά μιντιακές υπερβολές για την -όντως οξύτατη- πόλωση που παρατηρείται σε πολιτικό, ενίοτε και κοινωνικό επίπεδο, είτε στα social media, είτε στα τηλεοπτικά παράθυρα, είτε στα πρωτοσέλιδα μικρότερων ή μεγαλύτερων μιντιακών ομίλων, παρότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ατραπός στην οποία οδεύουμε εγκυμονεί κινδύνους.

Αφορά το ενδεχόμενο να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τη γείτονα Τουρκία, χωρίς αυτό να έχει γίνει αντιληπτό από το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα. Προφανώς, θα πει κάποιος αναγνώστης, αν είχαμε πόλεμο με την Τουρκία, θα το είχαμε αντιληφθεί όλοι, όχι απλώς το πολιτικό σύστημα. Εντούτοις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.