Τα στοιχεία από το μέτωπο των κρουσμάτων αλλά και συνολικά οι εξελίξεις γύρω από το θέμα των εμβολίων φαίνεται να τινάζουν στον αέρα, πριν καν περάσει ο πρώτος μήνας του έτους, τις προβλέψεις του προϋπολογισμού για το 2021, παρά τη διστακτικότητα των αρμόδιων αρχών, όπως π.χ. η ΕΚΤ, να αναθεωρήσουν προσώρας τις εκτιμήσεις τους, πανευρωπαϊκά -εκτιμήσεις που όμως εξαρχής συνοδεύονταν από ευκρινέστατη «ρήτρα αβεβαιότητας».
Η αύξηση κρουσμάτων που επέφερε στην Ελλάδα η σύντομη χαλάρωση, διάρκειας μόλις δύο εβδομάδων, εκτός πολύ σημαντικού θετικού απροόπτου, δίνουν τον τόνο μιας κατάστασης που μάλλον θα μας ακολουθήσει τουλάχιστον έως ότου ανέβουν οι θερμοκρασίες και «ανοίξουν» τα παράθυρα. Που σημαίνει ότι σύντομα μπορεί να μιλάμε για χαμένο τρίμηνο (στην καλύτερη περίπτωση) ή και χαμένο εξάμηνο.
Ταυτόχρονα οι καθυστερήσεις στα χρονοδιαγράμματα των εμβολιασμών, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες εφοδιασμού και τον άτυπο διεθνή πόλεμο διεκδίκησης περισσότερων εμβολίων που βρέθηκε στο προσκήνιο, δημιουργούν συνθήκες απαισιοδοξίας και για τη βαριά βιομηχανία του τουρισμού.
Ιδίως όταν πυκνώνουν τα νέα για τις μεταλλάξεις του ιού που φαίνεται να μειώνουν την αποτελεσματικότητα των υπάρχοντων εμβολίων, αλλά και να αυξάνουν σημαντικά τη μεταδοτικότητα, δημιουργώντας πρόσθετες ανησυχίες.
Είναι μάλλον ουτοπικό να θεωρήσουμε ότι ο συνδυασμός των παραπάνω παραγόντων θα επιτρέψει την επιβεβαίωση των θετικών προσδοκιών για ολόκληρο το α' εξάμηνο, ενώ πρόσθετα δημιουργούν πλέον σοβαρές αμφιβολίες και για το δεύτερο εξάμηνο του έτους, ανάλογα όχι μόνο με την πορεία των εμβολιασμών αλλά και με τυχόν νέες μεταλλάξεις του ιού.
Προσώρας λοιπόν το ρεαλιστικό σενάριο είναι να περιμένουμε ένα συνολικό αποτέλεσμα, ίσως καλύτερο από το περσινό, παρότι -και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό- το 2020 είχαμε δύο μήνες, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, που δεν είχαν στις περισσότερες χώρες καμία αρνητική επίδραση από τον ιό.
Η αποτύπωση αυτή, όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσει σε «χαλάρωση» μέτρων χωρίς απόλυτη περίσκεψη, τουλάχιστον για τους μήνες των χαμηλών θερμοκρασιών. Διότι οι υγειονομικοί κίνδυνοι είναι, χωρίς υπερβολή, εφιαλτικοί.
Η Πορτογαλία αυτές τις μέρες στέλνει, δυστυχώς, ένα εξαιρετικά ισχυρό μακάβριο μήνυμα. Η ιδιόμορφη πολιτική της στο θέμα των περιοριστικών μέτρων έχει οδηγήσει το τελευταίο διάστημα σε πανευρωπαϊκά ρεκόρ θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού και σε κατάρρευση του συστήματος υγείας.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της τραγωδίας των ημερών στην Πορτογαλία, μια χώρα με λίγο μικρότερο πληθυσμό από την Ελλάδα, αρκεί να συγκρίνουμε τους 121 θανάτους στη χώρα μας κατά τη χειρότερη μέρα του 2ου κύματος, με τους 300 θανάτους ανά ημέρα που υφίσταται εκείνη.
ΥΓ: Τα παραπάνω ασφαλώς επηρεάζουν δραματικά τον κλάδο της εστίασης και των συναφών υπηρεσιών ψυχαγωγίας, διαμορφώνοντας μεταξύ άλλων και ένα ψυχολογικά δυσβάσταχτο πλαίσιο για τη ζωή της ευρύτερης κοινωνίας, ακόμη περισσότερο ίσως των νέων, αφού θα ήταν αφελές να θεωρήσουμε ότι ο μακροχρόνιος εγκλεισμός και η σχεδόν καθολική στέρηση της ψυχαγωγίας με τρίτους περνά χωρίς πλήγματα στα κοινωνικά όντα.
Το μέγεθος αυτών των πληγμάτων ίσως ακόμη να μην το έχουμε προσμετρήσει ούτε καν με σχετική ακρίβεια. Και άρα μένει να διαπιστωθεί εκ των υστέρων.