Η περί φορολογίας πολιτική διελκυστίνδα που διεξάγεται προεκλογικά θα ήταν περισσότερο ωφέλιμη αν γινόταν σε βάθος και όχι για λόγους εντυπώσεων. Αν δεν αφορούσε κυρίως θέματα σημαντικά μεν, αλλά περιφερειακά ως προς την ουσία του προβλήματος. Από το ποσοστό φορολόγησης των υψηλών μερισμάτων (που όντως είναι από τα χαμηλότερα διεθνώς) έως τις μεγάλες αφορολόγητες γονικές παροχές (που προφανώς ευνοούν δυσανάλογα τις μεγάλες περιουσίες).

Οι πολιτικοί μας, δυστυχώς, εμφανίζονται προεκλογικά να «χτυπάνε το σαμάρι», αποφεύγοντας τον τεράστιο «γάιδαρο». Τα διεθνώς αναγνωρισμένα και εντελώς άδικα χαρακτηριστικά ενός φορολογικού συστήματος που αποφεύγει συστηματικά να πατάξει αποτελεσματικά την ενδημική φοροδιαφυγή, ανεχόμενο την εκρηκτική παραοικονομία, που συνεχίζει να αναπτύσσεται πλάι στο «πλαστικό χρήμα» και τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Προς όφελος ορισμένων επαγγελματικών κατηγοριών (τις οποίες ουδείς θέλει να θίξει προεκλογικά) και εις βάρος άλλων.

Εάν εξετάσει κάποιος τις θέσεις που έχουν εκφράσει όλα ανεξαιρέτως τα σημαντικά κόμματα που διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών, θα διαπιστώσει ότι οι τεκτονικές μεταβολές που συντελούνται στο διεθνές γεωπολιτικό, οικονομικό και τεχνολογικό στερέωμα δείχνουν να έχουν περάσει απαρατήρητες.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης (που θα αγγίξει προσεχώς σχεδόν όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής), η απο-παγκοσμιοποίηση, η αλλαγή παραδείγματος από ένα «μονοπολικό» κόσμο, αυτόν της μοναδικής υπερδύναμης, σε έναν «πολυπολικό» πολύ πιο ασταθή, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, θίγονται από ελάχιστα έως καθόλου. Παρότι θα έχουν βαθύτατες επιδράσεις στο περιβάλλον στο οποίο καλείται να κινηθεί η χώρα μας τα επόμενα χρόνια.

Το αποτέλεσμα των εκλογών εξέπληξε και τους πιο αισιόδοξους στο επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, προσφέροντας ήδη από χθες ασφαλή οδό για διεκδίκηση μιας άνετα αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Έχει όμως σημασία να δούμε πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα, που συνιστά θρίαμβο των επιλογών του Κυριάκου Μητσοτάκη και των στενών συνεργατών του όχι μόνο στην κυβερνητική θητεία αλλά και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, καθώς και τα λάθη των αντιπάλων του, με κορυφαία την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του.

Οι εποχές που δύο πολυσυλλεκτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, διαγκωνίζονταν για την εκλογική κυριαρχία, με προτάσεις που πολλές φορές έμοιαζαν μεταξύ τους, απέναντι σε ένα εκλογικό κοινό που φαινόταν να ψηφίζει τη μία ή την άλλη παράταξη, ανεξαρτήτως οικονομικής τάξης, φαίνεται να έχουν περάσει.

Ίσως επειδή τόσο το διάστημα της πολυετούς οικονομικής κρίσης όσο και η τελευταία τετραετία προκάλεσαν βαθιές ανισότητες, δημιουργώντας ευκρινείς ταξικές ομάδες που είναι ευχαριστημένες ή περίπου ευχαριστημένες -και το ακριβώς αντίθετο.

Δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, η χρηματιστηριακή αγορά προεξοφλεί κυβερνητική σταθερότητα, παρακολουθώντας τα βασικά συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων. Με άλλα λόγια, προεξοφλεί ως κυρίαρχα και πιθανότερα σενάρια είτε συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με κάποιο άλλο κόμμα (στην πράξη με το ΠΑΣΟΚ), μετά την πρώτη κάλπη, είτε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, σε δεύτερες εκλογές, στις αρχές Ιουλίου, είτε οριακή επίδοση της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με την αυτοδυναμία και συγκυβέρνηση με κάποιο άλλο κόμμα. Το σενάριο τρίτης εκλογικής αναμέτρησης δεν φαίνεται προσώρας να απασχολεί καθόλου την αγορά.