Για επικίνδυνες βουτιές κάτω από τις 1.400 μονάδες, έκανε λόγο εχθές ο Θανάσης Σταυρόπουλος, καθώς ο Γενικός Δείκτης υποχωρούσε έως τις 1.382,3, ο FTSE 20 έως τις 621,6 μονάδες και όπως σημείωνε εύστοχα ο συνΠαγκρατιώτης η μετοχή της Εθνικής «…υποχωρούσε ενδοσυνεδριακά στα 4,99 ευρώ που είναι το χαμηλότερο για το τρέχον έτος και όχι μόνο (!)

Η μετοχή για δεύτερη φορά μετά τις 28/4 δίνει κλείσιμο χαμηλότερα από την θεωρούμενη ισχυρή στήριξη των 5,05 ευρώ, με την αμέσως επόμενη στήριξη να οριοθετείται στα 4,38 ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω μετοχή το αμέσως χαμηλότερο κλείσιμο το έχει «δει» στις 8/4/2003 και είναι τα 4,92 ευρώ και έκλεισε σε νέα χαμηλά 8ετίας».

Οι τράπεζες παραμένουν το πρόβλημα και όσο η προεξόφληση της επιβάρυνσης συνεχίζεται (κυρίως από τα χαρτοφυλάκια ομολόγων για να μην ξεχνιόμαστε από τη στιγμή που υπάρχουν και… χαίνονται χαρτοφυλάκια προβληματικών, επισφαλών επιχειρηματικών δανείων…) ο 20άρης, το Χρηματιστήριο Αθηνών θα «φλερτάρουν» με την προσέγγιση των χαμηλών 12-14ετίας και ενδεχομένως την καταγραφή ελάχιστων πυθμένων.

Πράγματι όσο η αμφισβήτηση, η επιφύλαξη, η σπέκουλα αν θέλετε συνεχίζονται σε βάρος των τραπεζών ο «ιστορικός πυθμένας» θα διαμορφώνεται, ο τελευταίος καθοδικός κύκλος θα επιταχύνεται.

Από τεχνικής πλευράς η αδυναμία του 20άρη έγινε εμφανέστατη εχθές με την καταγραφή έστω και ενδοσυνεδριακά νέων χαμηλών στις 621,6 μονάδες καθώς η Εθνική «μετρούσε» καθοδικά τις όποιες στηρίξεις.

Από την άλλη απουσιάζει η όποια ενθαρρυντική ένδειξη, κάποιο φως στον ορίζοντα βραχυπρόθεσμα, ενώ στην αγορά και το πολιτικό παρασκήνιο ετοιμάζονται για την… τελική αναμέτρηση (όπως λένε) του Ιουνίου.

Σε αυτή την συγκυρία και με τις αποτιμήσεις των τραπεζών σε πολυετή χαμηλά οι δανειστές, το ΔΝΤ πιέζουν εσπευσμένα για αλλαγές και ουσιαστικές κινήσεις ενίσχυσης.

Πριν το ξεκαθάρισμα του Ιουνίου ή αμέσως μετά με αφορμή τα όσα θα προκύψουν αυτό είναι ένα καλό ερώτημα που σχετίζεται και με το επιβαρυνόμενο πολιτικό κλίμα, τη νοσηρότητα που αναδύεται καθημερινά εντονότερη, το αδιέξοδο ακόμη και ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων.

Για τον Γενικό Δείκτη η δοκιμασία της στήριξης των 1.350 μονάδων δείχνει αναπόφευκτη, άλλωστε έχουν ανοίξει τόσες πολλές θέσεις σε αυτό το… ποντάρισμα που θα πρέπει να έρθουν τα πάνω- κάτω, να σημειωθούν θετικότατες εξελίξεις άμεσα για να αποτραπεί αυτό το σενάριο.

Επίσης από τεχνικής πλευράς η μετοχή της Εθνικής «βλέπει» όλο και πιο καθαρά τις στηρίξεις προς τα 4,4 και 4,2 ευρώ με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κλάδο.

Όπως σημείωνε εχθές παράγοντας της «γενιάς Καψάσκη» «… ο κλάδος επιστρέφει στην εποχή της παλιάς Ιονικής και Εργασίας προ εξάπλωσης των ομίλων στην Ν.Α Ευρώπη, την δημιουργία της EFG, την πώληση της Ιονικής». Και φαίνεται να έχει δίκιο καθώς για τον κλάδο φαίνεται, πως ολοκληρώνεται ένας ιστορικός κύκλος, που θα «προσγειώσει» ομίλους και μεγαλομετόχους σε πρότερη κατάσταση και μεγέθη. Ανάλογη με την ΕΤΕ είναι η τεχνική απεικόνιση των λοιπών του κλάδου.

Βραχυπρόθεσμα πάντα το ενδιαφέρον εστιάζεται περισσότερο στις εξελίξεις στα πολλά και βαθιά ανοιχτά μέτωπα και λιγότερο στην διεθνή συγκυρία. Από αυτή την άποψη περνά σε δεύτερη μοίρα η όποια απόφαση σήμερα της ΕΚΤ ή της BOE, καθώς το αίτιο και η αφορμή της διόρθωσης είναι καθαρά εγγενής.