Μία από τις χειρότερες χρονιές (και) χρηματιστηριακά – η δεύτερη μετά το… ανεπανάληπτο 2008- ολοκληρώνεται με τους βασικούς δείκτες, μετοχές σε διαρκές ταξίδι επιστροφής σε παλιότερες εποχές, αξίες.

Με τον Γενικό Δείκτη στις 1.423,9, τον FΤ 20 στις 667 μονάδες, τις τράπεζες να… έχουν φάει το ξύλο της αρκούδας- με τέσσερεις εξ αυτών να συμπεριλαμβάνονται στην δεκάδα των χειρότερων μετοχών του Stoxx 600.

Και να έπεται συνέχεια με ένα εξαιρετικά καθοριστικό, συνάμα πονηρό και πρωτόγνωρο πρώτο τρίμηνο του 2011 οπότε και θα αναμετρηθούν άπασες οι εμπλεκόμενες δυνάμεις. Ανάλογο προοιωνίζεται και το δεύτερο τρίμηνο αν και ορισμένοι πιστεύουν πως μέσα σε αυτή την περίοδο τα περισσότερα απ΄ όσα έχουν προδιαγραφεί να γίνουν θα έχουν συμβεί και εν προκειμένω για το ΧΑ θα έχουν σημειωθεί οι "νέες χαμηλότερες τιμές".

Μακάρι να ήταν τα πράγματα, αν και τόσο… μαύρα, προβλέψιμα και να περιορίζονταν στα όσα περιμένουν και προετοιμάζονται λίγο ως πολύ οι νουνεχείς (και ) της αγοράς.

Ο Στέφανος Κοτζαμάνης επιχειρεί να προσεγγίσει το 2010 μετην (πικρή) γλώσσα των αριθμών, που θα πρέπει να αποβούν διδακτικοί για πολλούς από εμάς.

Μία φορά το΄90 την… γλυτώσαμε, άλλη μία με τα… Λαύρια και τις… Econ, αρκετοί στο βρώμικο ΄99 εποχές και φάσεις της αγοράς- και της ζωής μας- που άλλοι βγήκαν σοφότεροι και άλλοι όχι.

Και έρχεται από το φθινόπωρο του ΄07 σταδιακά η κρίση με τις συνέπειες της να "σκάνε" πάνω στην ίδια την ελληνική οικονομία, τη κοινωνία, την χώρα την ίδια. 

Συνέπειες μη οικείες, σε μια χώρα που ο πρωθυπουργός κάνει λόγο για…μειωμένη εθνική κυριαρχία, που μας "κάθονται" στο σβέρκο ΔΝΤ, ΕΕ, Βερολίνο… τρόικες και λοιποί.

Όμως έστω αυτή την φορά, καθότι ουσιώδης και βαθύτερη-συστημική- η κρίση να βάλει μυαλό και στους υπόλοιπους μπας και στη συνέχεια προκύψει κάτι καλύτερο. Εστω για την γενιά των παιδιών μας…

Ευρωομόλογο ή μπορούμε και αλλιώς διερωτάται ο Νίκος Γ. Δρόσος και σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο νομίζουμε πως έχει κάποια σημασία η διαφοροποιούμενη άποψη, όπως εκφράζεται κυρίως από τον Peter Bofinger στα ενδότερα του γερμανικού μετώπου.

Βαρίδι, το 2010, κυρίως οι τράπεζες σε μία ούτως ή άλλως τραπεζοβαρή αγορά και τραπεζοκρατούμενη οικονομία (…θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνουν την δική τους αυτοκριτική οι ίδιοι οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλομέτοχοι, καθώς μέχρι τώρα μάλλον- συγκριτικά πληρώνουν ελάχιστα σε σχέση με τις ευθύνες που τους αναλογούν) η επιστροφή στο παρελθόν σε εποχές και αξίες καταδεικνύει το μέγεθος της… ελαφρότητας με την οποία αντιμετώπισαν αρχικά (τουλάχιστον ολόκληρο το 2008) την κρίση και την αμετροέπεια που ακόμη και σήμερα χαρακτηρίζει επιχειρηματικές και προσωπικές ενέργειες και πρακτικές.

Ο όμιλος οδηγός του κλάδου η Εθνική- σηματωρός της αγοράς ολόκληρης εδώ και χρόνια- επιστρέφει απειλητικά σε τιμές προ ευρώ, σε αξίες του ΄98. Η μακροχρόνια πορεία της μετοχής της Εθνικής (από τα… βάθη του ΄90) παραπέμπει στην τιμή ταμπού των 5 ευρώ.

Η ομάδα ανάλυσης της eZMarket σημειώνει πως "… η καθοδική κίνηση της μετοχής που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009 από την περιοχή των 23 ευρώ πλησιάζει προς το τέλος της". Αυτή την αργόσυρτη πορεία προς τα νέα χαμηλά, την ίσως πιο βασανιστική φάση- που θα βιωθεί όχι μόνο στην περίπτωση της Εθνικής αλλά συνολικότερα του κλάδου και του μεγαλύτερου μέρους του… ταμπλώ- θα πρέπει να παρακολουθήσουμε ενδελεχώς και το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του 2011.

Καθώς συμμεριζόμαστε την εκτίμηση παικτών και φίλων πως σε αυτή την περίοδο θα διαμορφωθούν οι ελκυστικότερες τιμές, που πραγματικά θα αξίζουν της επενδυτικής προσοχής μας.