Δύσκολα ”στοιχήματα” φαίνεται ότι έχουν βάλει οι επικεφαλής τριών εκ των μεγαλυτέρων χρηματοοικονομικών εταιριών της Γερμανίας, προκειμένου να ανταποκριθούν στις –υψηλές, είναι αλήθεια- απαιτήσεις των μετόχων, αλλά και στο γενικότερο δυσμενές κλίμα.

Ο 48χρονος Ελβετός Josef Ackermann, με ντοκτορά στις κοινωνικές επιστήμες και τα οικονομικά από το St. Gallen School of Economics, βρίσκεται στο τιμόνι του τραπεζικού κολοσσού της Γερμανίας, τη Deutsche Bank.

Τα media φαίνεται ότι… ”τον πηγαίνουν”, καθώς θεωρείται επιτυχημένος με οτιδήποτε και αν ασχολείται, προβάλλοντας τις ικανότητές του τόσο στο σκι, όσο και τις γνώσεις του στο πιάνο.

Πρωταρχικός στόχος του Ackermann όταν ανέλαβε τα ηνία της Deutsche Bank τον Μάιο του περασμένου έτους, ήταν η ανάκαμψη της μετοχής της τράπεζας. Είναι άλλωστε σχετικά πρόσφατη η εμπειρία των στελεχών της Deutsche Bank με τον πρώην CEO, Rolf Breuer, ο οποίος εκδιώχθηκε καθώς δεν κατόρθωσε να προστατέψει τη μετοχή της τράπεζας.

Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Credit Suisse (από την οποία αποχώρησε το 1996) γνωρίζει καλά ότι έχει να αντιμετωπίσει δύο διαφορετικές φιλοσοφίες στην Deutsche Bank.

Τους ”συντηρητικούς” υποστηρικτές της, που επιμένουν στον γερμανικό τρόπο διαχείρισης της τράπεζας, και τους ”εκσυγχρονιστές” που επιθυμούν την μετατροπή της Deutsche Bank σε έναν χρηματοοικονομικό οργανισμό… like USA! Προς το παρόν ωστόσο ο Ackermann δεν έχει προωθήσει την ριζοσπαστική του πρόταση για μεταφορά των γραφείων της Deutsche Bank… στο Λονδίνο.

Όντας ο πρώτος ξένος που ηγείται μιας μεγάλης γερμανικής τράπεζας, συχνά έλεγε ότι του αρέσουν τα μουσεία της Φρανκφούρτης και οι βόλτες στην πόλη, ωστόσο το Λονδίνο είναι η έδρα των τραπεζικών εξελίξεων.

Ωστόσο, του αναγνωρίζεται ότι έχει τη στόφα του manager, παίρνει γρήγορες αποφάσεις και μπορεί να γίνει σκληρός απέναντι στο προσωπικό, όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά.

Αλλά και ο Michael Diekmann, διευθύνων σύμβουλος της Allianz από τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν ανταποκρίνεται στο κλασικό γερμανικό πρότυπο των διευθυντών μεγάλων εταιριών.

Δεν έχει γκρίζα μαλλιά, δεν έχει ντοκτορά, αλλά ούτε και τη μεγαλύτερη ”εκτίμηση” για τις βαυαρικές συνήθειες διαχείρισης μιας χρηματοοικονομικής εταιρίας.

Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, τον Henning Schulte-Noelle, ο 48χρονος Diekmann έχει ακόμη στο πρόσωπό του μια ουλή από τα μαθητικά του χρόνια.

Ωστόσο, τα τελευταία 15 χρόνια έχει κατορθώσει να χτίσει γύρω του μια φήμη σχετικά με την αμεσότητα με την οποία δίνει λύσεις σε ό,τι πρόβλημα προκύψει. Και αυτό το γνώρισμά του είναι ”όλα τα λεφτά” για την Allianz, καθώς προσπαθεί να επιστρέψει στην κερδοφορία ύστερα από την ”άκαιρη” εξαγορά της Dresdner Bank πριν από δύο χρόνια.

Η προαγωγή του στην κορυφαία θέση της Allianz, από την επίβλεψη της μονάδας στις ΗΠΑ, ήρθε κυρίως ύστερα από την, κατά γενική ομολογία, αποτελεσματική θητεία του στην Fireman Fund, τη θυγατρική της Allianz στις ΗΠΑ.

Από τότε, ο ίδιος έχει αναλάβει ”προσωπικά” να καταστήσει αποδοτική τη συμφωνία με την Dresdner Bank, κυρίως μέσω μιας επιθετικής στρατηγικής ”στρατολόγησης” ταλέντων από τους ανταγωνιστές, και κυρίως από την Deutsche Bank.

Ο διορισμός του Nikolaus von Bomhard, 46 ετών, ως επικεφαλής της Munich Re από το τέλος του έτους, μοιάζει λιγότερο δραστική λύση διαδοχής από ό,τι αυτή στην Allianz.

Ωστόσο είναι δύσκολο να προχωρήσει κανείς σε μια άμεση κρίση, έναν χαρακτηρισμό, καθώς δεν έχει ξεκινήσει ακόμη ως CEO, ενώ και η μέχρι τώρα καριέρα του ήταν ήπιων τόνων. Πρόκειται για έναν αριστοκράτη, λάτρης του ποδηλάτου, που οι συνάδερφοί του τον χαρακτηρίζουν ως έναν προικισμένο αντασφαλιστή.

Προτεραιότητά του θα αποτελέσει η ενίσχυση των αντασφαλιστικών δραστηριοτήτων του ομίλου, ενώ θεωρείται κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα δεχθεί έντονες πιέσεις από τους επενδυτές, προκειμένου να προχώρησε σε απόσχιση από το ενεργητικό του ομίλου επενδύσεων όπως αυτή της HVB.

Οι φήμες οργιάζουν σχετικά με το ότι ο von Bomhard έλαβε το χρίσμα του υποψηφίου, μόνο όταν απορρίφθηκε η υποψηφιότητα του Heiner Hasford, του ανθρώπου που είχε προβληθεί ως το φαβορί για την ανάληψη της θέσης.

Εφη Ευθυμίου