Οικονομία: Από αριθμητική θυμάσαι τίποτα;

Πώς ακριβώς μειώνεις το έλλειμμα, την ίδια ώρα που πρέπει να τονώσεις την οικονομία; Ο Γιαννάκης το "πάλεψε" με όλες τις δυνατές μεθόδους "δημιουργικής λογιστικής" και ίσως και να τη βρήκε την άκρη...

Δημοσιεύθηκε: 6 Απριλίου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οικονομία: Από αριθμητική θυμάσαι τίποτα;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Με βλέμμα απλανές, να ατενίζει ένα μισογεμάτο φλιτζάνι καπουτσίνο, εντόπισα χθες τον καλό φίλο και πιστό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη σε γνωστό στέκι πολιτικών, δημοσιογράφων και λοιπών... κυριλέ και σαλονάτων τύπων, της πλατείας Κολωνακίου.

Έδειχνε να έχει χαθεί στις σκέψεις του, γεγονός ιδιαίτερα "βολικό" για μένα που ήλπιζα να περάσω απαρατήρητος, αλλά αίφνης, με έναν στροβιλισμό του κεφαλιού που θα ζήλευε η δαιμονισμένη του "Εξορκιστή" με κοίταξε κατάματα και αντί άλλου σχολίου με ρώτησε:

"Αριθμητική ξέρεις;".

"Μπα, σε καλό σου! Με τρόμαξες βρε Γιαννάκη", του απάντησα σαστισμένος και πρόσθεσα. "Τολμώ να πω πως ναι. Δεν το έχω χάσει ακόμη τελείως… Αλλά γιατί ρωτάς;".

"Να, διαβάζω για την αύξηση του ελλείμματος και τη μείωση του ΑΕΠ και έχω και τα νούμερα εδώ… και όσα είπε και ο συνονόματός μου, ο Παπαθανασίου και δεν μπορώ να βγάλω άκρη...", είπε κοιτώντας με απορία.

"Τι θέλεις να δεις; Όπως όλα τα κλάσματα, έτσι και ο λόγος ελλείμματος προς ΑΕΠ... υπακούει -πλην περιπτώσεων "δημιουργικής λογιστικής" - στην κλασική σχέση αριθμητή - παρανομαστή", του είπα.

Και συνέχισα προσθέτοντας: "Υπακούει, ή τουλάχιστον πρέπει να το πράττει, ακόμη και σε καιρούς χαμηλής ανάπτυξης όπως η τρέχουσα, οπότε ο παρανομαστής εμφανίζεται λιγάκι... πιεσμένος".

"Ναι, και λοιπόν και λοιπόν;" ψέλλισε.

"Δεν έχει λοιπόν. Όπως θα έλεγε και ο φίλτατος Joaquin Almunia, η Ελλάδα πρέπει να μειώσει το έλλειμμά της".

Να, εδώ είναι που κολλάω βρε Νίκο! Πώς θα το κάνει αυτό;" ρώτησε.

"Μείωση ελλείμματος, σε περίοδο μηδενικής ανάπτυξης, δεν μπορεί παρά να σημάνει περιορισμό δαπανών", του απάντησα.

"Δεν ξοδεύεις και άρα δεν σου λείπουν… αυτά που δεν ξόδεψες…" σημείωσε με πλατύ χαμόγελο ο φίλτατος Γιαννάκης, και πρόσθεσε ευθύς αμέσως: "Εδώ ακριβώς είναι που αρχίζουν τα δύσκολα, Νίκο".

"Εδώ και πέντε χρόνια ο Καραμανλής μας λέει ότι θα μειώσει τα ελλείμματα, θα αυξήσει τα έσοδα, θα πατάξει τη φοροδιαφυγή, θα κάνει μεταρρυθμίσεις, θα φτιάξει το Ασφαλιστικό, θα κάνει το κράτος αποτελεσματικό και διάφορα άλλα και τι είδαμε από όλα αυτά; Ημίμετρα και πάλι ημίμετρα". Αυτά είπε αποκαλύπτοντας τις πραγματικές σκέψεις του. "Ακόμη και η Κομισιόν μας λέει να το ξαναφτιάξουμε το Ασφαλιστικό…" συμπλήρωσε.

"Ναι, Γιάννη μου, έτσι είναι τα πράγματα. Ίσως είναι απογοητευτική η αδράνεια στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων, παρά τη βοήθεια που πρόσφερε ο μέγας Αντρέ με τις περιπτώσεις του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής. Ίσως είναι δυσδιάκριτη η αποφασιστικότητα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Πλην όμως μην ξεχνάμε πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού…". Έτσι του απάντησα και κατέληξα: "Συναντά αντιδράσεις ο άνθρωπος..." .

"Ξύπνα Νίκο! Ξύπνα αγόρι μου από τον βαθύ σου ύπνο!", με παρότρυνε με ύφος έντονο και πρόσθεσε κατά τρόπο καταιγιστικό: "Με αυτήν την ατζέντα δεν εκλέχτηκε ο Καραμανλής; Για μεταρρυθμίσεις και για διαφάνεια δεν τον ψήφισε ο κόσμος το 2004 αλλά και το 2007; Τι περιμένει; Ποιον φοβάται; Δεν βλέπει ότι το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο;". Και πρόσθεσε υπαινικτικά: "Και μη μου πεις για ευρωεκλογές και για συναφή...".

Τον κοίταξα σκεπτικός και μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κάτι να του αντιτείνω. Τουλάχιστον όχι δημοσίως.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.