Η μόνη ”στρατηγική” αγορών στη Σοφοκλέους

Μας αρέσει δε μας αρέσει, τα πράγματα άλλαξαν. Κι όσοι πιστεύουν ότι τα βάσανα της αγοράς τελειώνουν ή ότι οφείλονται μόνο στο Ιράκ, κάνουν μεγάλο λάθος. Από τη σημερινή Σοφοκλέους μόνον οι πολύ… ”μελετημένοι” θα βγάλουν –κάποια στιγμή-κέρδη… Οι υπόλοιποι θα ”καούν” ακόμη περισσότερο.

Δημοσιεύθηκε: 10 Φεβρουαρίου 2003 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η μόνη ”στρατηγική” αγορών στη Σοφοκλέους

Του: Γιώργου Παπανικολάου

Οσοι παρακολουθούν τις κινήσεις της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και του Χρηματιστηρίου, ίσως έχουν ήδη αντιληφθεί ότι η αγορά τώρα μόλις ξεκινά τον τελευταίο οδυνηρό της κύκλο, με επίκεντρο όσα ”μαγειρέματα” έμπαιναν κάτω από το… ”χαλί” τα τελευταία χρόνια.

Εναν κύκλο που έχει επιπροσθέτως να κάνει με τα αμαρτωλά μετοχοδάνεια και με τις αλόγιστες επενδυτικές κινήσεις πολλών εισηγμένων οι οποίες τελικά κατέληξαν σε υπέρογκες υποχρεώσεις.

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο και ”κινδυνολογικό” πολλές από τις εισηγμένες μετοχές έχουν ακόμη μεγάλη απόσταση να διανύσουν. Και η απόσταση αυτή είναι προς τα… κάτω!!!

Δεν πρόκειται βεβαίως για μια επιχείρηση ”καθαρά χέρια” όπως πολλοί την παρουσιάζουν, αλλά για μια κίνηση ανάγκης αφού πολύ απλά τόσο οι αρχές όσο και οι τράπεζες κατάλαβαν ότι ή θα κτυπήσουν τους …μπαταχτσίδες (κάποιους έστω) ή θα κλείσουν- σταδιακά- τα μαγαζιά τους!!

Οι προσαρμογές θα είναι μεγάλες και επώδυνες. Εταιρίες θα κλείσουν, άλλες θα συγχωνευθούν, άλλες θα γίνουν ”οχήματα” κι άλλες απλά θα εγκαταλείψουν -οικειοθελώς - το ταμπλό σε εξευτελιστικές τιμές.

Για μεγάλο διάστημα τα ”χλωρά” θα καίγονται μαζί με τα ξερά, ιδίως αν επικρατεί αναταραχή και διεθνώς. Το ερώτημα λοιπόν είναι πώς μπορούν να βγουν κέρδη από αυτή την επικίνδυνη και ”απεχθή” για τον επενδυτή περίοδο.

Τελικά ως πρώτο κριτήριο προτίμησης αναδεικνύεται αυτή την περίοδο ένα ”ποιοτικό”. Η ”διαφάνεια” στους ισολογισμούς, η πλήρης ενημέρωση των επενδυτών από το management και η ανεπιφύλακτη αποδοχή των όρων της εταιρικής διακυβέρνησης από τη δοίκηση και τους μεγαλομετόχους της εισηγμένης.

Εάν ισχυεί το πρώτο περνάμε σε αξιολόγηση με την επόμενη ”σειρά” κριτηρίων. Ηγετική θέση στην αγορά της (ή σταθερά υψηλός ρυθμός ανάπτυξης πωλήσεων και κερδών), ικανό management, καλή ”φήμη” στην αγορά, υψηλή ρευστότητα, χαμηλές υποχρεώσεις.

Εάν καλυπτόμεθα και από αυτά, προχωράμε στην εξέταση της αποτίμησης.

Κατά την άποψη του υπογράφοντος, μόνον άριστες εταιρίες δικαιούνται αυτή τη περίοδο διαπραγμάτευση με διψήφιο λόγο τιμής προς κέρδη (P/E) κι αυτό εφόσον δεν έχουν ”ωριμάσει” στην αγορά τους, οπότε ελπίζουν σε υψηλούς ρυθμούς αύξησης της κερδοφορίας.

Σημειωτέον ότι με τα σημερινά δεδομένα οι αποτιμήσεις με βάση τα Book Value του 2001 έχουν εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ελάχιστη αξία.

Τα πραγματικά Book Value θα φανούν με την καθιέρωση των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων κι ως ένα βαθμό με τους ισολογισμούς του 2002, αν υποθέσουμε ότι κατόπιν της εξαγγελίας των ”μέτρων ελέγχου” θα γίνουν λιγότερα… μαγειρέματα. Εάν μια εταιρία έχει Book Value πάνω από 2 – 3 πρέπει να έχει πολύ υψηλή απόδοση επί των ιδίων κεφαλαίων.

Τέλος, μια συνετή πρακτική είναι η επιλογή εταιριών με υψηλή μερισματική απόδοση, εφόσον από τον ισολογισμό της φαίνεται ότι έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει ίδιους ρυθμούς κερδοφορίας και στο μέλλον κι εφόσον έχει χρηματοροές ικανές να χρηματοδοτούν την ”γενναιόδωρη” παροχή μερίσματος.

Το μέρισμα αποτελεί ”ασπίδα” για τον επενδυτή, σε δύσκολους καιρούς και το ύψος του μάλλον θα γίνει ”μόδα” στις αγορές ιδίως αν περάσει το σχέδιο Μπούς για κατάργηση της διπλής φορολόγησης των μερισμάτων στις ΗΠΑ.

Τέλος, με δεδομένο ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, προκρίνεται η σταδιακή επένδυση στις μετοχές που προτιμάμε σε ένα εύρος χρόνου, και πάντα με… ”αντοχές” ακόμη και για διακράτηση 5-10 ετών.

ΥΓ: Προσοχή στις μετοχές με μεγάλη συγκέντρωση (ιδίως αν είναι πάνω από 75-80%) στους βασικούς μετόχους και την ίδια την εταιρία, ακόμη κι αν η εμπορευσιμότητα είναι υψηλή. Συνήθως οι τιμές τους αντιπροσωπεύουν μια ”εικονική πραγματικότητα” που μπορεί να θρυμματιστεί αν και όταν η μετοχή αποκτήσει free float. Eάν δεν υπάρχει σημαντικό free float, η αποτίμηση συνήθως δεν αντιπροσωπεύει την ”αγοραία τιμή”, αλλά την... θέληση κάποιων ισχυρών!!

ΥΓ2 : Ομοίως προσοχή σε μετοχές στις οποίες ο βασικός μέτοχος εμφανίζεται να έχει μειοψηφικό ποσοστό, παρότι η μετοχή του μόνον… ανάρπαστη δεν έχει γίνει σε θεσμικά χαρτοφυλάκια του εξωτερικού και του εσωτερικού. Συνήθως κάποιο μεγάλο… λάκκο (ενίοτε και… λάκκους) έχει η ”φάβα”….

ΥΓ3: Για τους πιο… ”γρήγορους” η μόνη λύση σε περιόδους όπως αυτές, είναι η αγορά –καλών μετοχών και πάλι- σε περιόδους πτωτικής υπερβολής (κοντά δηλαδή σε τοπικούς πυθμένες) με στόχο την πώλησή τους ”μέσα” στα λεγόμενα bear market rallies. Mόνο που και αυτή η τακτική στη σημερινή Σοφοκλέους μπορεί τελικά να οδηγήσει σε…διακράτηση, θέλοντας και μη. Εκτός αν αυξηθεί το volatility.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.