Η κρίση δικαιολογεί χαμηλότερα μισθώματα

Η μνημονιακή πραγματικότητα επιβάλλει τον επαναπροσδιορισμό των συμφωνιών μίσθωσης επαγγελματικών ακινήτων. Ενδεδειγμένη η οδός της δικαιοσύνης σε περίπτωση διαφωνίας. Γράφει ο Χ. Τσέλιος.

Δημοσιεύθηκε: 9 Ιουλίου 2012 - 07:41

του Χαράλαμπου Τσέλιου*

Η κρίση δικαιολογεί χαμηλότερα μισθώματα

Αποτελεί κοινό τόπο ότι από τα τέλη του 2009, ιδίως όμως από την άνοιξη του 2010 και εφεξής, στη λεγόμενη «μετά μνημόνιο εποχή», η μείωση του εισοδήματος όλων των Ελληνίδων και των Ελλήνων, μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών, είναι δραματική.

Μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, που βαίνει μάλιστα συνεχώς επιδεινούμενη, είναι η σαφής αρνητική επιρροή που αυτή έχει στην εμπορική κίνηση των καταστημάτων και των επιχειρήσεων, με αναγκαίο επακόλουθο τη μείωση της πελατείας τους σε μεγάλο βαθμό και με τελική επίπτωση τη μείωση των εσόδων τους.

Η μείωση αυτή των εσόδων των επιχειρήσεων οδηγεί στην ανάγκη αναθεώρησης των «αντιπαροχών» που υποχρεούται να δώσει η επιχείρηση, οι οποίες συμφωνήθηκαν να καταβάλλονται με εντελώς διαφορετικά δεδομένα, τα οποία ίσχυαν σε ένα άλλον, από οικονομικής απόψεως, «προμνημονιακό» κόσμο.

Υπάρχουν συμβάσεις στιγμιαίες (αγοράζω μια σοκολάτα από το περίπτερο) και διαρκείς.

Η επαγγελματική μίσθωση είναι μια διαρκής σύμβαση. Αυτές, στη διάρκεια του χρόνου, ενδέχεται να πρέπει να συμπληρωθούν ή ακόμη και να μεταβληθούν. Το τελευταίο συμβαίνει όταν οι παράγοντες που είχαν αρχικά καθορίσει τους όρους της σύμβασης άλλαξαν ουσιωδώς.

Η μεταβολή - τροποποίηση, ανάλογα με τη μεταβολή των συνθηκών, μπορεί να μην είναι μόνον προς την κατεύθυνση της μείωσης αλλά και της αύξησης του μισθώματος. Στην προκείμενη περίπτωση που εξετάζουμε, πάντως, η αλλαγή των συνθηκών είναι προς το χειρότερο, συνεπώς η αναπροσαρμογή βαίνει προς την κατεύθυνση της μείωσης.

Ήδη έχουν δημοσιευθεί αρκετές δικαστικές αποφάσεις που έκριναν ότι η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών (ελάττωση εισοδήματος, έλλειψη ρευστότητας, αύξηση αριθμού ανέργων) και η εν γένει ύφεση της εθνικής οικονομίας έχουν ανατρέψει δυσμενώς την οικονομική κατάσταση.

Έτσι, όταν ο μισθωτής εκπληρώνει τη βασική συμβατική του υποχρέωση, που είναι να καταβάλλει το μίσθωμα που συμφωνήθηκε, παθαίνει ζημία και αναλαμβάνει κίνδυνο μεγαλύτερο από αυτόν που υπολόγισε και συμφώνησε.

Αντίστοιχα, ο ιδιοκτήτης επωφελείται υπέρμετρα από αυτήν την υπερμεγέθη επιβάρυνση του άλλου μέρους.

Σχετικές δικαστικές αποφάσεις είναι, μεταξύ άλλων, οι εξής: Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου 49/2011 (μείωση μισθώματος κατά 20%), Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 432/2012 (μείωση 45%), Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας 34/2011 (μείωση 19%), Μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης 1/2012 (μείωση 30%).

Οι δύο συμβαλλόμενοι μπορούν να συμφωνήσουν από μόνοι τους την αναπροσαρμογή.
Αν, όμως, είτε ο μισθωτής ζητάει υπερβολική μείωση, είτε ο εκμισθωτής αρνείται από μόνος του να συμφωνήσει σε μείωση του μισθώματος, η οδός της Δικαιοσύνης είναι η ενδεδειγμένη.

*Ο κ. Χαράλαμπος Τσέλιος είναι Δικηγόρος.

**Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.