ΕΔΟΕΑΠ: Η σφαγή αποταμιεύσεων και οι ευθύνες

Η σχεδόν πλήρης εξαΰλωση των διαθεσίμων του ΕΔΟΕΑΠ που υποχρεωτικά κατατίθενται στην ΤτΕ και εξίσου υποχρεωτικά -με νόμους- επενδύονται σε κρατικές αξίες αποτελεί μείζoν θέμα για όλο τον δημοσιογραφικό κόσμο.

Δημοσιεύθηκε: 22 Ιουνίου 2012 - 15:45

ΕΔΟΕΑΠ: Η σφαγή αποταμιεύσεων και οι ευθύνες

Η σχεδόν πλήρης εξαΰλωση των διαθεσίμων του ΕΔΟΕΑΠ, που υποχρεωτικά κατατίθενται στην Τράπεζα της Ελλάδος και εξίσου υποχρεωτικά-με νόμους- επενδύονται σε κρατικές αξίες, μέσω του «Κοινού Κεφαλαίου» που συγκροτούν ΝΠΔΔ και ασφαλιστικοί φορείς, αποτελεί μείζoν θέμα για όλο τον δημοσιογραφικό κόσμο.

Στο ένα της σκέλος, η υπόθεση αφορά τον αναγκαστικό χαρακτήρα αυτών των τοποθετήσεων. Όπως συμβαίνει και με άλλους φορείς (όπως πανεπιστήμια και ΤΕΙ) αλλά και ταμεία, από τον ίδιο τον αναγκαστικό χαρακτήρα αυτών των τοποθετήσεων γεννάται και η υποχρέωση του κράτους να αντισταθμίσει τις απώλειες χρημάτων που δεν ανήκαν σε αυτό, αλλά στους -ιδιώτες- ασφαλισμένους.

Διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει αυτό που ισχύει σε άλλες περιπτώσεις ιδιωτών. Η τοποθέτηση δεν έγινε εκ μέρους τους με επενδυτικά κριτήρια, τα οποία υιοθέτησαν, αλλά βάσει διάταξης νόμου, με υποχρεωτικό χαρακτήρα.

Υπό αυτήν την έννοια, η επίκληση «ίσης μεταχείρισης» μεταξύ των επενδυτών σε ελληνικά κρατικά ομόλογα ασφαλώς και δεν ισχύει. Ενώ άλλοι επενδυτές αγόραζαν τα ομόλογα αυτά οικειοθελώς, με βάση τα επενδυτικά τους κριτήρια, οι οργανισμοί και τα ταμεία που συμμετείχαν (υποχρεωτικά) στο «Κοινό Κεφάλαιο» το έπρατταν αναγκαστικά, βάσει νόμου.

Εν ολίγοις, υπεύθυνο για την τραγική κατάληξη αυτών των τοποθετήσεων (όπως προκύπτει και από τις διατάξεις που επικαλείται η Τράπεζα της Ελλάδος, στην απαντητική της επιστολή προς τον ΕΔΟΕΑΠ) λόγω του «κουρέματος» στο πλαίσιο του PSI, είναι το ελληνικό κράτος και μόνο.

Γι' αυτό και πρέπει να αποζημιώσει πλήρως όλους τους φορείς που εθίγησαν.

Συμπληρωματικά και μόνο θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο ΕΔΟΕΑΠ δεν ενισχύεται καθόλου από τον κρατικό κορβανά (διότι ενισχύεται από το γνωστό «αγγελιόσημο» που πληρώνουν οι διαφημιζόμενοι στα έντυπα).

Διότι τα ανωτέρω από μόνα τους αρκούν για να αιτιολογήσουν την πλήρη αποζημίωση που απαιτείται εκ μέρους του κράτους.

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο σκέλος στην όλη υπόθεση. Αυτό της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ, η οποία προχώρησε σε σειρά μεγάλων αναλήψεων, μετά το κούρεμα, κι εμφανίζεται να αγνοεί ακόμη και τα στοιχειώδη, σε σχέση με τις διατάξεις που διέπουν το «Κοινό Κεφάλαιο», με βάση όχι μόνο τις ενέργειες αλλά και τις ανακοινώσεις της σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Η κατάληξη αυτού του σκέλους είναι επίσης γνωστή. Μέσω των αναλήψεων, η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ κλείδωσε τη λογιστική ζημία αποτίμησης των νέων ομολόγων που έλαβε το «Κοινό Κεφάλαιο» εις αντικατάσταση των «κουρεμένων»,(κατά την αναλογία συμμετοχής του ΕΔΟΕΑΠ στο ΚΚ) κι έτσι τα διαθέσιμά του κατέληξαν στην περιοχή των 5-6 εκατ. ευρώ!

Η διοίκηση όμως ενός φορέα που διαχειρίζεται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ουδόλως δικαιούται να μη γνωρίζει επακριβώς με ποιους όρους, υποχρεωτικούς ή μη, επενδύονται αυτά τα διαθέσιμα, κατά περίπτωση, αλλά και ειδικότερα για τη λειτουργία του «Κοινού Κεφαλαίου», ο τρόπος λειτουργίας του οποίου διατυπώθηκε με νομικές διατάξεις.

Ατυχώς για την τρέχουσα διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, η επίκληση άγνοιας σε τέτοιου είδους θέματα μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία μόνο για ιδιώτες μικροεπενδυτές, που δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τι πράττουν και συχνά επενδύουν χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς τους όρους.

Στην περίπτωση όμως ενός φορέα όπως ο ΕΔΟΕΑΠ, αποτελεί αμέλεια μέγιστου μεγέθους, η οποία προφανώς δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, ενδέχεται δε να συνεπάγεται σημαντικές ευθύνες.

Ιδίως όταν είναι γνωστό ότι οι «πάγιες και τακτικές ανάγκες» του ΕΔΟΕΑΠ θα μπορούσαν να έχουν καλυφθεί από άλλες πηγές (τραπεζικές καταθέσεις πολύ μεγαλύτερου ύψους), ώστε να μη ρευστοποιηθούν τα ομόλογα, σε τιμές πολύ μακριά από την αποτίμηση που θα είχαν αυτά τα ομόλογα στη λήξη τους, ή κάποια άλλη χρονική στιγμή στο μέλλον.

Υπάρχει ασφαλώς και η διάσταση των χειρισμών της Τράπεζας της Ελλάδος, την οποία πρέπει να εξετάσουμε.

Όπως και πάλι προκύπτει από την αλληλογραφία, τα αιτήματα του ΕΔΟΕΑΠ προς την Τ.τ.Ε. γίνονταν γραπτώς.

Το ερώτημα εδώ (για να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση) είναι αν η Τ.τ.Ε. έχει «θεσμική ευθύνη» να συμβουλεύει τον ΕΔΟΕΑΠ, ως προς το συμφέρον του σε σχέση με αναλήψεις από το «Κοινό Κεφάλαιο», αν δηλαδή φέρει συμβουλευτική ιδιότητα ως προς το ταμείο.

Αν δεν έχουν έτσι τα πράγματα (διότι πηγές της Τ.τ.Ε. το διαψεύδουν κατηγορηματικά), τότε καταλήγουμε να ψάχνουμε αν κάποιο στέλεχος της Τ.τ.Ε. είχε την… καλή διάθεση(!) να συμβουλεύσει τη διοίκηση ενός έως πρότινος εύρωστου ταμείου σχετικά με τη διαχείριση των αναλήψεων και της περιουσίας του.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οποιοδήποτε στέλεχος της Τ.τ.Ε. θα αναλάμβανε τέτοια ευθύνη γραπτώς (σκεφθείτε για παράδειγμα τη θέση του εάν οι αποτιμήσεις των νέων ομολόγων συνέχιζαν να διολισθαίνουν στο μέλλον ή ξανακουρεύονταν σε μεταγενέστερο χρόνο!), ενώ ασφαλώς δεν θα μάθουμε ποτέ αν συνέβη κάτι τέτοιο προφορικώς - και σε ποιο επίπεδο.

Το άλλο ερώτημα που αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος σχετίζεται με το ερώτημα «γιατί η Τ.τ.Ε. δεν αγόραζε Έντοκα Γραμμάτια, αντί Ομολόγων, δεδομένου ότι τα Έντοκα δεν κουρεύτηκαν».

Ωστόσο, αυτό το ερώτημα τίθεται εκ των υστέρων, αναφέρουν πηγές της Τ.τ.Ε., αφού δηλαδή αποσαφηνίστηκε στην πράξη ότι θα κουρευτούν μόνο τα Ομόλογα κι ότι τα Έντοκα εξαιρούνται από το PSI.

Εκτός αυτού, το μέγεθος των Έντοκων Εκδόσεων είναι πολύ μικρό σε σχέση με το μέγεθος των ομολογιακών εκδόσεων, ενώ και η περιορισμένη χρονικά διάρκειά τους τα καθιστά «ασυνήθιστη» επένδυση για τέτοιου είδους κεφάλαια.

Στην πράξη, αναφέρουν πηγές της αγοράς, προκειμένου να μετατρέψει μεγάλο μέρος του ενεργητικού του από ομόλογα σε έντοκα θα έπρεπε ξαφνικά η Τ.τ.Ε. ως διαχειρίστρια του ταμείου να ρευστοποιεί ελληνικά ομόλογα πριν από το PSI στις σκοτωμένες τιμές που έδινε η δευτερογενής αγορά (άρα, κλειδώνοντας πολύ σημαντική ζημία, σε αρκετές περιπτώσεις ίση ή μεγαλύτερη με το PSI, αλλά και μειώνοντας ακόμη περισσότερο τις τότε τιμές αγοράς, αφού ζήτηση δεν υπήρχε) και με τα χρήματα αυτά να αναζητά εκδόσεις εντόκων.

Τα βασικά θέματα λοιπόν που προκύπτουν σε σχέση με την εξαΰλωση των διαθεσίμων που επενδύονταν στο Κοινό Κεφάλαιο είναι δύο:

Η ευθύνη του κράτους να αποζημιώσει, δεδομένης της αναγκαστικής συμμετοχής του ΕΔΟΕΑΠ και των άλλων φορέων, σε κρατικά ομόλογα.

Η ευθύνη της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ, που κλείδωσε τεράστιες ζημίες, μετά το PSI, μη γνωρίζοντας τον τρόπο λειτουργίας του Κοινού Κεφαλαίου. Όποιος κι αν ήταν ο τρόπος «ενημέρωσης» εκ μέρους της Τ.τ.Ε. (κι απ' ό,τι φαίνεται δεν ήταν ο καλύτερος - ειδικά σε ό,τι αφορά τη mark to market, την τρέχουσα δηλαδή, αποτίμηση του ενεργητικού του Κοινού Κεφαλαίου), άγνοια νόμων και διατάξεων καθώς και επενδυτικών όρων δεν επιτρέπεται στη διοίκηση ενός ταμείου.

E2day.gr

*To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.