Ήρθε η ώρα του Αρμαγεδδώνα!

Ήρθε το τέλος του κόσμου; Καταστρέφεται η παγκόσμια οικονομία; Βρισκόμαστε λίγο πριν την έκρηξη του μεγαλύτερου λιμού που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα; Σύμφωνα με τα ελληνικά κανάλια, ναι! Γράφει ο Πάτροκλος Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 22 Ιανουαρίου 2009 - 07:59

Ο Robert Louis Balfour Stevenson (1850 - 1894) ήταν ένας εξαιρετικός συγγραφέας, Σκωτσέζος στην καταγωγή. Είχε γράψει πολλά πετυχημένα αποφθέγματα, δύο εκ των οποίων παραθέτω ευθύς αμέσως: "Η πολιτική είναι το μόνο επάγγελμα για το οποίο η προετοιμασία δεν θεωρείται απαραίτητη" και "Όλοι ζουν πουλώντας κάτι"!

Το πρώτο δεν θα το σχολιάσω. Το έβαλα για να σας φτιάξω το κέφι. Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ για λίγο στο δεύτερο.

"Όλοι ζουν πουλώντας κάτι" είπε αυτός ο σοφότατος άνθρωπος. Θα ζήσουν λοιπόν ακόμα και αυτοί που πουλάνε φούμαρα, πανικό, άγνοια και βλακεία.

Εν προκειμένω, αναφέρομαι στην πλειονότητα των καναλιών τα οποία στην προσπάθειά τους να τραβήξουν το ενδιαφέρον του καλοπροαίρετου κοινού επιχειρούν να μας πείσουν ότι η παγκόσμια οικονομία διαλύθηκε και εντός ολίγων μηνών η Ελλάς και οι πολίτες της πρόκειται να κηρύξουν μαζική πτώχευση.

Τα τελευταία χρόνια ακούγαμε το ίδιο τροπάρι, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τότε η γη έτρεμε κάτω από τα πόδια μας εξαιτίας των τριγμών που προκαλούσαν οι αυξήσεις στα ζαρζαβατικά, και κυρίως στο κολοκυθάκι! Αυτό το κολοκυθάκι ξεκίνησε από τις 40 δραχμές, πήγε μονομιάς στα 40 λεπτά και μέσα σε τέσσερα χρόνια πήγε στα 3 ευρώ (σύμφωνα με τα κανάλια, πάντα).

Καταστροφή! Άδειο το καλάθι της νοικοκυράς εξαιτίας του πληθωρισμού και του πετρελαίου, που κάλπασε από τα 25 δολάρια το βαρέλι στο 150 και πολύ σύντομα "θα έπιανε τα 200"!

Τότε η καταστροφή θα ερχόταν από το πετρέλαιο. Ο φετινός Αρμαγεδδών όμως θα προέλθει από το δημόσιο χρέος! Το spread από το γερμανικό ομόλογο θα φτάσει στο 30%. Κανείς δεν θα μας δανείσει ξανά. Όλοι οι δανειστές θα προτιμήσουν χώρες με περιορισμένο δημόσιο χρέος, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Μάλτα και η Ιρλανδία.

Οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν αφού όμως προηγουμένως έχουν πιει όλο το αίμα του λαού κι έχουν κατασχέσει τα πάντα. Κανείς δεν θα αγοράζει τίποτα αφού θα έχουμε εκδιωχθεί από τη ζώνη του ευρώ και δεν θα έχουμε προλάβει να ξανατυπώσουμε δραχμές. Το εμπόριο θα αφανιστεί και θα γυρίσουμε χιλιάδες χρόνια πίσω στην οικονομία της ανταλλαγής, χωρίς νομίσματα. Για χρηματιστήριο, φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται!

Κάπως έτσι μας παρουσιάζουν τα πράγματα οι φίλοι μας μεγαλοδημοσιογράφοι που για να γίνουν πιο πιστευτοί χρησιμοποιούν συχνά και πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, κυρίως όταν αναφέρονται στην παρούσα οικονομική συγκυρία. Και καλά ότι υποφέρει και η δική τους τσέπη, όπως η τσέπη του κοσμάκη...

Παρότι έχω σπουδάσει οικονομικά, αδυνατώ να παρακολουθήσω τον εκπληκτικό ειρμό τους. Οι πενιχρές μου γνώσεις δεν μου το επιτρέπουν. Θέλω, παρ' όλα αυτά, να σημειώσω κάτι απλοϊκό που έμαθα κατά τη διάρκεια της φοίτησής μου: η οικονομία κάνει κύκλους. Η τάση υπάρχει. Αλλά κάθε λίγο και λιγάκι (κάθε 8 χρόνια, έλεγαν κάποιοι) αλλάζει κατεύθυνση. Ίσως λοιπόν -λέω, ίσως- η καταστροφή να μην είναι μονόδρομος.

Ίσως η αγορά προχωρήσει σε κάθαρση, αποβάλει τα καρκινώματα, τους παρείσακτους, τους περιττούς και τους άχρηστους και με μία ορθή αρωγή από το κράτος καταφέρει να ορθοποδήσει. Τονίζω, όμως, ότι η συνετή λειτουργία του κράτους (κάτι που έχει εκλείψει τα τελευταία 60 χρόνια) είναι απολύτως απαραίτητη.

Στο σημείο αυτό θα χρησιμοποιήσω το παράδειγμα που μου έδωσε ένας καλός φίλος προκειμένου να εξηγήσει γιατί οι κρατικοί λειτουργοί περί των οικονομικών ήταν πάντα επικίνδυνοι, σε βαθμό που να ακουμπά τα όρια της εθνικής προδοσίας. Μου είπε λοιπόν ότι αν ένας πατέρας δανειστεί 100.000 ευρώ για να αγοράσει στον γιο του μία πόρσε, τότε ο νεαρός γιος θα κάνει τον πατέρα του εικόνισμα.

Αν την επόμενη χρονιά δανειστεί 250.000 ευρώ για να ξεπληρώσει το πρώτο δάνειο και για να αγοράσει ακόμα μία πόρσε, τότε ο γιος θα τον θεοποιήσει. Αν όμως την επόμενη χρονιά πεθάνει και αφήσει στον γιο κληρονομιά τα χρέη, τότε ο γιος δικαίως θα τον καταριέται γιατί οι δύο πόρσε μαζί με τα εισοδήματά του δεν θα φτάνουν για να καλύψουν τα δάνεια του πατέρα του. Βάλτε τώρα στον ρόλο του πατέρα το ελληνικό κράτος και στον ρόλο του γιου τον Έλληνα πολίτη και αναλογιστείτε το έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος μας εδώ και δεκαετίες.

Τελειώνοντας, επιθυμώ να τονίσω τα εξής: Η πορεία των χρηματιστηρίων και της οικονομίας εν γένει καθορίζεται σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό από την αίσθηση που έχουν σήμερα οι καταναλωτές για το μέλλον. Αν λοιπόν κάποιοι πείσουν τους περισσότερους ότι πλησιάζει ο Αρμαγεδδών, τότε αυτοί δεν θα αγοράζουν αγαθά, δεν θα αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα, δεν θα επενδύουν και θα κρατούν τα λεφτά κάτω από το μαξιλάρι τους. Αυτό δεν είναι ουτοπικό ούτε μακρινό.

Ρωτήστε έναν κατασκευαστή αν πουλάει τελευταίως διαμερίσματα και θα καταλάβετε τι εννοώ.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.