"One stop shop" με … πετραχήλια

Η ιδέα ήταν απλή. Όπως όλες οι μεγαλοφυείς ιδέες. Στο Βατοπέδι σύχναζαν επιχειρηματίες, πολιτικοί, δικηγόροι κ.ά. Έμενε να συνδυαστούν οι ανάγκες. Το μόνο one stop shop που ευτύχησε να έχει η χώρα φορούσε… πετραχήλια.

Δημοσιεύθηκε: 5 Δεκεμβρίου 2008 - 07:59

του Χρήστου Κίτσιου

Η ιδέα ήταν απλή. Όπως όλες οι μεγαλοφυείς ιδέες. Το Άγιο Όρος, από τα τέλη της δεκαετίας του '90 και τα μεγάλα προγράμματα αναστηλώσεων, είχε εξελιχτεί σε σημείο συνάντησης των ισχυρών της χώρας. Επιχειρηματίες, πολιτικοί, σύμβουλοι, χρηματιστές και διαχειριστές έσπευδαν σαββατοκύριακα ή και καθημερινές να σβήσουν τον αχό του πολύβουου κόσμου τους στα νάματα του μοναχισμού.

Και το Βατοπέδι αναδείχτηκε σε κόμβο. Οι ανακαινισμένοι ξενώνες του εξασφάλιζαν φιλοξενία με «λιτή» πολυτέλεια. Το υπερσύγχρονο ελικοδρόμιο και ο λιμένας του εύκολη πρόσβαση. Οι VIP επισκέπτες έδιναν τη δυνατότητα για μια επιχειρηματική κουβεντούλα, στο περιθώριο της κατάνυξης.

Οι συνθήκες ήταν πρόσφορες για να ιδρυθεί και να λειτουργήσει το μοναδικό προς το παρόν one stop shop της χώρας! Ό,τι δεν κατάφεραν από το 1996 μέχρι σήμερα οι τρεις υπουργοί Οικονομίας, το έκαναν πράξη μια «δράκα» μοναχοί. Με τις ευλογίες του Δημοσίου στήθηκε η μεγαλύτερη μπίζνα real estate των τελευταίων ετών. Ο αριθμός των αγοραπωλησιών ζαλίζει. Ακόμη περισσότερο η ευκολία με την οποία η Μονή εξασφάλιζε αγοραστές.

Το θεσμικό πλαίσιο παρείχε όλα τα δυνατά -φορολογικά- κίνητρα. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας κατέστησαν ισχυρές επί δεκαετίες άκαρπες διεκδικήσεις της Μονής. Το Βατοπέδι, από εκεί που είχε απαιτήσεις με… χρυσόβουλα χιλιετίας, βρέθηκε με ενεργητικό. Και χάρη στις ισχυρές επιχειρηματικές γνωριμίες η μόχλευση του ενεργητικού και η επίτευξη υψηλών αποδόσεων σε επίπεδο εσωτερικής αξίας ήταν εξασφαλισμένη. Πέρα από αυτά που πήγαιναν στο παγκάρι.

Πρωτονοτάριοι (πολιτικοί), λεγάτοι (μεγαλοδικηγόροι) και πατρίκιοι (επιχειρηματίες) βρήκαν έναν αγαπημένο κόμβο. Το one stop shop λειτουργούσε εξασφαλίζοντας «ιερά» κέρδη…

Η Μονή, χάρη στις ισχυρές προσωπικές επαφές, είχε ένα πολυπλόκαμο δίκτυο διασυνδέσεων. Τόσο ισχυρό που να επιτρέπει τη λήψη και την ανάλυση σειράς πληροφοριών που οδηγούσαν και στις σωστές επιχειρηματικές αποφάσεις.

Ήξερε, έτσι, να επιλέγει τα σωστά ακίνητα ανάμεσα στα ανταλλάξιμα του Δημοσίου. Λες και είχε γνώση συγκεκριμένων επιχειρηματικών αναγκών, έπαιρνε ως αντάλλαγμα ακίνητα για τα οποία, με το που τα αποκτούσε, εκδηλωνόταν επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Τόσο ταχεία απόδοση επένδυσης δεν είχαν ούτε όσοι αγόραζαν ακίνητα που εν συνεχεία μισθώνονταν με 12ετείς συμβάσεις σε τράπεζες για να γίνουν καταστήματα.

Προφανώς, η διερεύνηση αγοραστών (π.χ. Noliden), ενοικιαστών ή συνεργατών (π.χ. όμιλος Πάπιστα) για ανάπτυξη οικιστικών projects διενεργούνταν πριν εξασφαλιστούν τα ανταλλάξιμα ακίνητα του Δημοσίου. Το ερώτημα δε είναι αν πρώτα βρίσκονταν οι αγοραστές και μετά αναλάμβανε η Μονή να πάρει το ακίνητο από το Δημόσιο;

Αν η απάντηση είναι καταφατική, πρόκειται για ξέπλυμα χρήματος μέσω ακινήτων και για κακουργηματική αμέλεια εις βάρος του Δημοσίου.

Το βασικό ερώτημα αφορά στον ρόλο των πολιτικών…

Διευκόλυναν απλώς τις ανταλλαγές, πατώντας πάνω στις γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου;

Τα μέχρι τώρα στοιχεία αφήνουν αποχρώσες ενδείξεις ότι οι πολιτικοί ήταν οι ανάδοχοι της λειτουργίας του one stop shop που έστησε η Μονή.

Γιατί αλλιώς, πώς θα υπερφαλάγγιζαν οι μοναχοί με τέτοια ευκολία τη θρυλική ελληνική γραφειοκρατία; Πώς θα ανέχονταν μέλη του Δ.Σ. μιας εταιρίας, όπως η ΚΕΔ, να παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις τους μοναχοί; Πώς θα ενοικιάζονταν ακίνητα της Μονής σε πρότυπες Δ.Ο.Υ. «φέουδα» τοπαρχών;

Και κυρίως, πώς θα εξασφαλιζόταν το σωστό delivery μιας επιχειρηματικής συμφωνίας;

Γιατί, για παράδειγμα, μπορεί η Μονή, λόγω των επαφών της με επιχειρηματίες, να γνώριζε ότι το κτίριο του Ολυμπιακού Χωριού θα είχε ζήτηση και θα μοσχοπουλιόταν. Μπορεί ακόμη και να είχε έτοιμους τους ενδιαφερόμενους αγοραστές. Ποιος όμως εξασφάλιζε στον επιχειρηματία ότι το ακίνητο θα αποκτούσε και την άδεια χρήσης για την οποία το ήθελε;

Μήπως τα δώρα που έπεφταν στο παγκάρι, όπως αυτό των 9 εκατ. ευρώ για το ολυμπιακό ακίνητο, προορίζονταν για να εξασφαλιστεί και το delivery;

Αν οι απαντήσεις είναι καταφατικές, η επαγωγή είναι αυτόματη. Κυβερνητικά στελέχη είτε καθοδηγούσαν είτε είχαν υπό τη διακριτική «ευλογία» τους, από την αρχή ως το τέλος, τις ιερές business.

Εκτός και αν είναι πια τόσο αφελώς ανάξιοι. Γιατί αδέξιοι και αδαείς έχουν δηλώσει ήδη…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.