Η γραβάτα του Αλαβάνου και οι «βάρβαροι»

«Κι ο ίδιος ο Μάο Τσε Τουνγκ να ήταν εκεί, εγώ δεν θα πήγαινα», είπε ο Αλαβάνος αναφερόμενος στο δείπνο με τον Κινέζο Πρόεδρο. Άσ' τα, ρε Αλέκο, δεν λες καλύτερα ότι δεν είχες γραβάτα να φορέσεις; Γράφει ο Π. Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 27 Νοεμβρίου 2008 - 08:01

Η γραβάτα του Αλαβάνου και οι «βάρβαροι»

Σαν βόμβα έπεσε στο εκλογικό σώμα η απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να μην παραστεί στο δείπνο που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, προς τιμήν του Προέδρου της Κίνας.

Ο... ξεθηλύκωτος κ. Αλαβάνος έπραξε τοιουτοτρόπως «εκφράζοντας την κατηγορηματική και πλήρη αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στην πώληση του λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική COSCO», όπως τονίστηκε σε σχετική ανακοίνωση.

Αυτό δεν άρεσε στους Κινέζους.

Επιτρέψτε μου να μην προχωρήσω περισσότερο. Just take my word for it. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι ότι παραλίγο να μην υπογραφεί η συμφωνία, καθώς η διοίκηση της COSCO αλλά και γενικότερα η Κίνα δεν επιθυμούσε να προχωρήσει σε καμιά συμφωνία με την Ελλάδα αν δεν συμφωνούσε ο κ. Αλαβάνος.

Τελικά, έπειτα από παρεμβάσεις των ψυχραιμότερων, η κρίση απεσοβήθη, αφού δόθηκαν οι κατάλληλες ψυχογραφικές εξηγήσεις.

Εμένα, όμως, ο κ. Αλέκος δεν μπορεί να με ξεγελάσει με δικαιολογίες του τύπου «πρέπει να φύγω γιατί ξέχασα τον θερμοσίφωνα ανοιχτό». Είμαι λοιπόν σίγουρος ότι δεν παρέστη στο δείπνο γιατί τον πίεσαν να φορέσει γραβάτα. Κι εκείνος φυσικά αρνήθηκε. Και να αγοράσει και να φορέσει!

Καταφεύγω σ’ αυτή την απλοϊκή και προφανή εξήγηση καθώς αρνούμαι να δεχτώ την πολιτική εξήγηση που δόθηκε από το κόμμα του. Αρνούμαι δηλαδή να δεχτώ ότι ο κ. Αλαβάνος συγκινείται τόσο πολύ από την επιχειρηματική «συρρίκνωση» του κράτους. Δεν πιστεύω ότι ευαισθητοποιείται όταν κάποιος πλήττει το κύρος του. Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, εκείνος ήταν που συμβούλευε μια ολόκληρη ομάδα εργαζομένων (τους εκπαιδευτικούς) να αγνοήσουν τους νόμους -του κράτους- και να συνεχίσουν να λειτουργούν σαν αυτοί να μην υφίστανται...

* * *

Με συγκίνησε πολύ η επίσκεψη του Εφραίμ στη Βουλή. Τόσο ώστε μόνο με ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη δύναμαι να την περιγράψω:

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ

« .................................................................
................................................................

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν».

Αυτά φοβόμουν κι έκανα τον σταυρό μου. Ευτυχώς εισακούσθην.
Ο Εφραίμ δεν άνοιξε το στόμα του. Δεν υπήρχε άλλωστε και τίποτα φαγώσιμο.

Αυτή η στάση σιωπής που ετήρησε εξόργισε τους βουλευτές. Δικαίως. Ο Θόδωρος Πάγκαλος μάλιστα τον αποκάλεσε «ανεκδιήγητο τύπο». Σωστό, αλλά περίμενα περισσότερη στιλιστική φαντασία από τον μεγαλύτερο εκ των τελευταίων «μεγάλων».

Κάποιοι βιαστικοί και -επιτρέψτε μου να πω- επιπόλαιοι νομίζουν ότι εξαιτίας του σκανδάλου αυτού η Νέα Δημοκρατία θα χάσει τις εκλογές. Ως επιχειρήματα χρησιμοποιούν τη δεδομένη -λένε- αγανάκτηση του κόσμου και κάποιες δημοσκοπήσεις που δείχνουν το ΠΑΣΟΚ να προηγείται με 4%.

Απέναντι σε αυτό το θλιβερό ονειρόδραμα αντιτάσσω με πάθος τα εξής:

Πρώτον, μια διαφορά εύρους 4% είναι στα όρια ενός -μεγάλου βέβαια- στατιστικού λάθους. Δεύτερον, καμιά από αυτές τις δημοσκοπήσεις δεν υπολογίζει τις ψήφους των Ελλήνων αδελφών μεταναστών που πρόκειται να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές για πρώτη φορά από τη χώρα όπου διαμένουν.

Λυπούμαι αν στενοχωρώ κάποιους από εσάς, αλλά δεν μου αρέσει να σας κοροϊδεύω. Έχετε να «φάτε» Ρουσόπουλο και Ζαγορίτη για αρκετά χρόνια ακόμη.

Επειδή θεωρώ ποταπό να θυμάσαι κάποιον μόνο όσο κάθεται στην «καρέκλα», επιθυμώ να ολοκληρώσω το σημερινό πονημάτιο με τον τρόπο που επέλεξε να κλείσει το παραπάνω ποίημα ο δημιουργός του, αφιερώνοντας όμως τον στίχο σε έναν σημαντικό «πρώην».

Μιλώ φυσικά για τον κύριο Θόδωρο που είχε την τύχη να υιοθετηθεί πνευματικά από έναν άγιο άνθρωπο, ο οποίος κατηγορείται σήμερα αδίκως για δεκάδες παραβάσεις του ποινικού, αστικού και κυρίως του ηθικού κώδικα. Μου λείπεις, Θόδωρε...

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.