Εφραίμ, Καρβέλας και περίσσευμα Δημοκρατίας

Υπάρχει περίσσευμα Δημοκρατίας και αυτοί που το εκμεταλλεύονται γνωρίζουν a priori πως ό,τι καραγκιοζιλίκι και να μας πετάξουν στα μούτρα εμείς θα το καταπιούμε και θα πούμε και "φχαριστώ". Γράφει ο Π. Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 20 Νοεμβρίου 2008 - 07:59

Εφραίμ, Καρβέλας και περίσσευμα Δημοκρατίας

Δεν σταματά να μας εκπλήσσει αυτή η ερεβώδης ιστορία της Μονής Βατοπεδίου. Σκανδαλώδης, εξοργιστική και αποκαλυπτική... Ποτέ πληκτική και πάντοτε διδακτική.

Επειδή μου αρέσουν πολύ οι παρομοιώσεις, οι μεταφορές, οι αλληγορίες και γενικά όλα εκείνα τα καλολογικά στοιχεία που ομορφαίνουν και ενισχύουν τον λόγο μας, ανατρέχω συχνά στην αρχαία ελληνική μυθολογία προκειμένου να αλιεύσω ιστορίες που θα μπορούσα, εν ευθέτω χρόνω, να χρησιμοποιήσω στα χρονογραφικά αρθρίδια που με ταπεινότητα σας παρουσιάζω άπαξ την εβδομάδα.

Το αγιορείτικο σίριαλ, που συνεχίζει να εξελίσσεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων τηλεθεατών, αποτέλεσε για μένα το κίνητρο μιας νέας αναζήτησης με αντικείμενο την... Απάτη.

Η Απάτη, λοιπόν, ξεφύτρωσε από τα μαύρα σπλάχνα της Νύχτας. Αδελφή της ήταν η Έριδα, ενώ ακόμη πιο διάσημοι ήταν οι δίδυμοι αδελφοί της: ο Ύπνος και ο Θάνατος.

Η Νύχτα γέννησε πολλά ακόμη δεινά: Γέρας, Κηρ (Δυστύχημα), Κήρες (Δυστυχίες), Νέμεσις (Τιμωρία) και Οιζύς (Αθλιότητα). Όλα αυτά όμως έπονται της Απάτης...

Οι συνειρμοί είναι πολλοί. Τουλάχιστον σε μένα φαντάζει απλή η αντιστοιχία των σημερινών πρωταγωνιστών με τους απογόνους της Νύχτας.

Σηκώνω το κεφάλι μου από τα βιβλία και βλέπω στην τηλεόραση τον γενειοφόρο Εφραίμ, υπουργούς, βουλευτές, τον Καρβέλα με την Πάνια, τον μιζαδόρο σύζυγο της κυρίας τάδε, τον Μητσοτάκη, τον Δανίκα, τον Πανίκα και πολλές άλλες εξαιρετικές φιγούρες που θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν σπουδαίο ρόλο στη νέα ελληνική μυθολογία.

Μια νέα μυθολογία, όμως, από την οποία έως τώρα απουσιάζει μόνο η Νέμεσις.

Πάρτε, για παράδειγμα, εκείνους που αγενώς παίζουν καθημερινά με τα νεύρα μας, όπως ο αξιοσπούδαστος γέροντας Εφραίμ που συνεχίζει, ως φαίνεται, να ανεβαίνει αγόγγυστα τον Γολγοθά της επιχειρηματικής ανέλιξης. Καμία τιμωρία, καμία ποινή. Θα μπορούσαν τουλάχιστον, έστω και εν είδει πλάκας, να αφαιρέσουν προσωρινώς την άδεια του ελικοπτέρου του.

Κοιτάξτε -όχι στα μάτια βέβαια- τον Καρβέλα και την Πάνια. Ένα ζευγάρι που θα μπορούσε να 'χει ξεπεταχτεί από βίντεο κλιπ παγανιστικού συγκροτήματος.

Απαίτησαν -και τελικά κατάφεραν- να είναι ανώτεροι των νόμων και της τάξης, εν ονόματι -και καλά- της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που οι ίδιοι έχουν εξευτελίσει με ποικίλους τρόπους.

Πέτυχαν και αυτοί να ξεφύγουν ατιμωρητί από την ελαστική τσιμπίδα του εισαγγελέα, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά ότι σε αυτή τη χώρα, όταν το θράσος συνοδεύεται από ακραίας μορφής γελοιότητα, τότε οποιοσδήποτε μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.

Αυτό ακριβώς είναι και το μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας. Είμαστε υπερβολικά ανεκτικοί. Έχουμε γίνει βλακωδώς δημοκράτες. Υπάρχει περίσσευμα Δημοκρατίας, αγαπητοί φίλοι, το οποίο γίνεται άμεσα εκμεταλλεύσιμο από γελοίους και τυχάρπαστους τύπους που γνωρίζουν a priori πως ό,τι καραγκιοζιλίκι και να μας πετάξουν στα μούτρα εμείς θα το καταπιούμε και θα πούμε και "φχαριστώ".

Ο Εφραίμ ψέλισε με παρρησία ότι χρειάζεται ελικόπτερο για να κάνει συντομότερα τις δουλειές του κι έτσι να του μένει περισσότερος χρόνος για προσευχή. Η Πάνια -που έχει κάνει καριέρα κοροϊδεύοντας δυστυχείς και ανήμπορους ανθρώπους- πήγε να μας κάνει μάθημα περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ενώ ο θιγμένος από τη συμπεριφορά των αστυνομικών σύζυγός της έχει πολλάκις δηλώσει πως όποια μ......... μας σερβίρει γίνεται επιτυχία, θυμίζοντάς μας συχνά ότι συνήθως γράφει στίχους και μουσική στην... τουαλέτα.

Εμείς, λοιπόν, η γενιά του Πολυτεχνείου και η επόμενη, τους ανεχόμαστε εις το όνομα μιας Δημοκρατίας που βιάζεται από τα ίδια της τα τέκνα.

Δυστυχώς είμαστε ακόρεστοι και επιπόλαιοι. Η Δημοκρατία έχει όρια. Αυτά καθορίζονται σαφώς και με αυστηρότητα. Εμείς θεωρήσαμε τα όρια της Δημοκρατίας αντιδημοκρατικά και προσπαθήσαμε να λησμονήσουμε πως υπάρχουν. Κάναμε πάλι λάθος. Ίσως γιατί, όπως είχε γράψει και ο Γιώργος Σεφέρης (1900 - 1971), "σ' αυτόν τον τόπο όπου είμαστε όλοι τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι...".

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.