Ο Ντέιβιντ Πάλμερ, ο Ομπάμα και οι Τούρκοι

Η ιστορική στιγμή είναι απλή και σύντομη. Ανήκει σε έναν μονάχα άνθρωπο χωρίς πιθανότητα να γίνει σύγχυση των δικαιωμάτων (William Bolitho, συγγραφέας, 1890-1930). Γράφει ο Πάτροκλος Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 6 Νοεμβρίου 2008 - 08:01

Ο Ντέιβιντ Πάλμερ, ο Ομπάμα και οι Τούρκοι

Τριάντα χρόνια πίσω βρίσκονται οι Αμερικανοί.

Ανακάλυψαν τώρα το σύνθημα (ΑΛΛΑΓΗ) που χρησιμοποίησε ο Ανδρέας το 1981 και σάρωσε στις εκλογές. Είμαι σίγουρος, δε, ότι ο νέος Πρόεδρος έχει μελετήσει τις κινήσεις του Α. Παπανδρέου καθώς και του υιού του, Γιώργου.

Μόνο έτσι εξηγείται η μοναδική του παρουσία που συνδυάζει την επιβλητικότητα του ηγέτη με τη γλυκύτητα του καλοκάγαθου φοιτητή της διπλανής γκαρσονιέρας...

Αυτό που με λύπη διαπιστώνω είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον πρόδρομο του Ομπάμα, στον τηλεοπτικό πρόεδρο Ντέιβιντ Πάλμερ.

Αυτό το όνομα διάλεξαν να δώσουν στον πρώτο μαύρο Αμερικανό Πρόεδρο οι σεναριογράφοι της εκπληκτικής σειράς "24" με πρωταγωνιστή τον Kiefer Sutherland στον ρόλο του Jack Bauer.

H εικόνα, δε, που πλάσαραν (ψηλός, λεπτός, συμπαθέστατος, ευπροσήγορος και μαύρος) μοιάζει πολύ με τη φυσιογνωμία του Μπάρακ. Παρότι στην αρχή σχολιάστηκε ως νεωτερισμός, εκ των υστέρων -και αφού η σειρά γνώριζε ήδη τεράστια επιτυχία- η εικόνα ενός μαύρου Προέδρου δεν ξένιζε κανέναν. Τουναντίον!

Πάντως, κι εγώ χαίρομαι για τη νίκη του Μπάρακ Ομπάμα. Ίσως γιατί ξεκινώντας από το μηδέν κατάφερε να αποδείξει ότι όλα είναι δυνατά. Ίσως, πάλι, γιατί δεν θυμίζει σε τίποτα τον "βασιλέα της ευφυίας" George W. Bush. Οφείλω όμως να μη λησμονώ ότι ο κ. Ομπάμα είναι ένας Αμερικανός πολιτικός και δη Πρόεδρος!

Γι' αυτό δεν πρόκειται να πανηγυρίσω ακόμα. Θα ήθελα να περιμένω διακόσιες περίπου ημέρες για να δω αν όντως θα κάνει το 30% όσων υποσχέθηκε. Επίσης, αναμένω εναγωνίως τα αποτελέσματα του ελληνοαμερικανικού λόμπι που με τόση θέρμη στάθηκαν δίπλα στον Μπάρακ. Διότι τα παιδιά απέναντι δεν φαίνεται να ακολουθούν πολιτική φιλικής προσέγγισης...

Στις 29 Οκτωβρίου μετέβην στην Κωνσταντινούπολη για αμειγώς επαγγελματικούς λόγους (αγορά δερμάτινου, ταβλιού, δοκιμή κεμπάμπ, σιροπιαστών κ.λπ.). Η συγκεκριμένη ημερομηνία αποτελεί ημέρα εθνικής εορτής για τους Τούρκους. Φέτος, η "δημοκρατία" που ίδρυσε ο Κεμάλ έκλεισε 85 χρόνια.

Έμεινα 4 μέρες. Το ίδιο και οι σημαίες στους δρόμους και στα κτίρια. Δεν έχω δει πουθενά στη ζωή μου τόσο πολλές μεγάλες σημαίες. Οι άνθρωποι δεν βάζουν μία σε κάθε μπαλκόνι. Βάζουν μία σε κάθε κτίριο που καλύπτει σχεδόν όλη του την πρόσοψη!

Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η παρουσία του Κεμάλ. Τεράστιες φωτογραφίες του φιλοξενούνται σε υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες, πορτρέτα του κοσμούν τις εισόδους ξενοδοχείων, εστιατορίων και μαγαζιών, ενώ στο μεγάλο παζάρι μπορείς να βρεις τα πάντα με τη φιγούρα του: μαξιλάρια, αναπτήρες, κιλίμια, ταμπακιέρες κ.ά.

Ο εθνικισμός είναι προφανής. Όχι ως έννοια ή σαν αύρα στην ατμόσφαιρα, αλλά κυρίως ως μάθημα στους νέους. Η πατριδολαγνεία και η λατρεία στο πρόσωπο του Κεμάλ δείχνουν μάλλον υποχρεωτικές! Εννοείται δε ότι "συναινετικές" περιγραφές τύπου Μαρίας Ρεπούση ("συνωστισμός Ελλήνων στο Λιμάνι της Σμύρνης") είναι ανύπαρκτες και φυσικά θα θεωρούνταν προδοτικές.

Είναι λοιπόν εύληπτο ακόμα και για κάποιον που έμεινε εκεί μόνο τέσσερις ημέρες, όπως εγώ, ότι φιλική προσέγγιση δεν μπορεί να υπάρξει. Όσο η επίσημη στρατηγική του τουρκικού κράτους παραμένει επεκτατική προς Δυσμάς, οποιαδήποτε προτεταμένη χείρα φιλίας θα παραμείνει είτε αιωρούμενη είτε θα κοπεί από τη μασχάλη.

Ως εκ τούτου, πρέπει να δούμε κι εμείς τα πράγματα αναλόγως. Οι Έλληνες που πανηγυρίζουν εντόνως τη νίκη του Ομπάμα, ίσως με μια δόση ρομαντισμού, πρέπει να συλλογιστούν τι συνεπάγεται η νίκη αυτή για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Μακάρι η νέα και συμπαθής αυτή φιγούρα που έχει γοητεύσει όλο τον κόσμο και τη μισή Αμερική να στηρίξει όντως τις ελληνικές θέσεις στο διεθνές στερέωμα. Αυτό είναι το μοναδικό ζητούμενο για εμάς. Αν δεν το κάνει, βαυκαλιζόμαστε και πανηγυρίζουμε αδίκως.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.