Επιστροφή στην εποχή του Χάρρυ Κλυνν

Σκεφτείτε πόσο αστείο και αντιαισθητικό μας φαίνεται τώρα το πασοκικό life style των 80’s. Αυτό σατίριζε ο Χ. Κλυνν. Φαντάζομαι όμως ότι τα σημερινά πολιτικά δρώμενα επιβάλλουν την επιστροφή στο... «Μαλακά, πιο μαλακά»!

Δημοσιεύθηκε: 18 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:01

του Πάτροκλου Κουδούνη

Το οικονομικό επιτελείο με έχει αφήσει άφωνο. Υπουργός, υφυπουργός (οικονομικών) και σύμβουλοι έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους. Η οξύνεια, η φαντασία και η αποτελεσματικότητά τους θυμίζουν περισσότερο επιτυχημένα - ακριβοπληρωμένα στελέχη ιδιωτικού τομέα παρά «ταλαίπωρους» δημόσιους λειτουργούς που υποαμείβονται και ως εκ τούτου υπολειτουργούν.

Οι άνθρωποι είναι καινοτόμοι και συνάμα δίκαιοι. Παραδείγματος χάριν: Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και βγάζω 60.000 ευρώ τον χρόνο. Αφού οι πνευματικοί αυτοί γίγαντες μου μηδενίζουν το αφορολόγητο ποσό, του χρόνου θα μου πάρουν τέσσερα επιπλέον χιλιάρικα από το δεκαχίλιαρο που ως τώρα δεν φορολογούσαν. Αυτό είναι ένα από τα μαγικά και δίκαια μέτρα που συνέλαβαν οι «εγκέφαλοι» του ΥΠΕΘΟ με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Αντιθέτως, οι ίδιοι «εγκέφαλοι» επέλεξαν να μην ασχοληθούν με τις πιστωτικές κάρτες και όποια τεκμήρια θα μπορούσε να προσφέρει η χρήση τους. Οι σοφοί αυτοί άνθρωποι εκτιμούν ότι οι καταναλωτικές εξορμήσεις της συζύγου του φοροφυγά ιατρού, δικηγόρου ή όποιου άλλου, που χρηματοδοτούνται από την πιστωτική κάρτα του ανδρός, δεν αποτελούν κριτήριο διαβίωσης... Γάτες!

Επιτυχώς συντελείται και η φορολόγηση των επιχειρηματιών, αλλά με κάπως τσιμπημένους συντελεστές όπως πολύ σωστά μου ανέλυσε ένας καλός φίλος χθες: Με 25% φορολογούνται τα κέρδη, με 10% τα μερίσματα, προσθέστε κι ένα 10% που χρειάζεται για να... ολοκληρωθεί «αναίμακτα» ο φορολογικός έλεγχος, φτάνουμε στο 40%! Πώς να μη μεταφέρεις την έδρα σου στην Κύπρο μετά;

«Μαλακά, πιο μαλακά», αρχίζουν να ξαναψιθυρίζουν οι φορολογούμενοι. Κι έρχονται στο μυαλό γλυκές αναμνήσεις...

Σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση πλήττεται από το Μέγα Σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, από το μικρότερο «σκάνδαλο» Βουλγαράκη και από τις συζητήσεις περί τα της οικογενείας Ρουσόπουλου, κάποιος άλλος σοφός άνδρας της κυβέρνησης αποφασίζει να αυξήσει εντυπωσιακά τις τιμές των διοδίων!

Ξέρετε τι μου θυμίζει τελευταίως η κυβέρνηση; «Το Πάρτι» με τον Πίτερ Σέλερς.

Αυτή την ταινία δεν έχω καταφέρει να τη δω ποτέ ολόκληρη. Οι συνεχόμενες γκάφες του πρωταγωνιστή με κάνουν μεν να γελάω, αλλά ταυτόχρονα μου προξενούν άγχος και ως εκ τούτου εκνευρίζομαι. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν μπορώ να παρακολουθήσω και την κυβέρνησή μας. Ατελείωτες γκάφες, πολλή βλακεία, καμία πρόοδος.

Δυστυχώς, τους καταλαβαίνουμε ακόμα κι αν δεν κάνουν τίποτα. Γιατί όπως είχε εξηγήσει και ο Ξενοφών (430 - 354 π.Χ.), «η ευγένεια και η γενναιοδωρία, η μετριοφροσύνη και η ευφυΐα, η αυθάδεια και η μωρία διακρίνονται και από την όψη κι από τις χειρονομίες των ανθρώπων, είτε κινούνται είτε όχι»!

Εκτιμώ παρ' όλα αυτά ότι η συνταγή της επιτυχίας είναι εύκολη, αρκεί κανείς να εντοπίσει την ουσία του προβλήματος. Ιδού λοιπόν πώς δημιουργούνται τα σφάλματα κατά την άποψή μου:

Σκάει σκάνδαλο εις βάρος ενός υπουργού, π.χ. του κ. Βουλγαράκη που είναι και πρόσφατο. Εφόσον οι καταγγελίες είναι αληθείς και τα πεπραγμένα του υπουργού σπιλώνουν το σεμνό και ταπεινό λάβαρο της κυβέρνησης, πρέπει να απομακρυνθεί εντός της ημέρας. «Βουλώνουν» έτσι τα στόματα αντιπολίτευσης και Τύπου, η κοινωνία ικανοποιείται και το μήνυμα είναι προς όλους σαφές.

Ας δούμε τώρα την τακτική που ακολουθείται έως σήμερα:

Σκάει το σκάνδαλο (αν αυτό γίνει μεσημέρι -ώρες κοινής ησυχίας- οι ενέργειες αντιμετώπισης της κρίσης ξεκινούν το απόγευμα). Τα έντονα αντανακλαστικά του επικοινωνιακού επιτελείου θα λειτουργήσουν αμέσως με τη γνωστή ανακοίνωση «Δεν γνωρίζω τίποτα για το θέμα».

Για τις επόμενες τέσσερις ημέρες, και αφού οι πιέσεις κορυφώνονται, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης θα επιχειρούν να αποσαφηνίσουν τα πράγματα ζητώντας να ανατρέξουμε στην παραπάνω δήλωσή τους! Ταυτόχρονα, στο παρασκήνιο, μία «μη μου άπτου» συντροφιά θα προσπαθεί να πείσει τον πρωθυπουργό να μην αρχίσει τις «χριστοπαναγίες» και τις αποκαθηλώσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αναστάτωση στην κοινοβουλευτική ομάδα.

Ο πρωθυπουργός ηρεμεί, σκεφτόμενος ότι δεν μπορεί όλοι του οι στενοί συνεργάτες να κάνουν λάθος... Οι αποκαλύψεις όμως συνεχίζονται, το κλίμα βαραίνει όλο και περισσότερο.

«Μη δείξεις ότι σέρνεσαι πίσω από τις εξελίξεις», του λένε οι φίλοι του, λες και είναι κακό μετά τη δράση να υπάρχει αντίδραση.

Ρε παιδιά, το κράτος δεν είναι γκόμενα που της το παίζουμε υπεράνω. Αν αρμενίζει στραβά πρέπει να κινηθούμε γρήγορα. Όχι να περιμένουμε να βουλιάξει για να μη μας κατηγορήσουν για «νευρικούς».

Αυτή την τακτική εισήγαγε ο Σημίτης και ακολουθεί ο Καραμανλής. Είναι μια χριστιανική τακτική του στιλ «τρώω σφαλιάρα, γυρίζω απ’ την άλλη». Ε, λοιπόν δεν μ’ αρέσει αυτή η τακτική. Δεν είναι ούτε αντρίκια, ούτε αξιοπρεπής, ούτε σοβαρή.

Η λύση λοιπόν για μένα είναι προφανής. Κύριε, έπιασαν τον υπουργό σου στα πράσα! Φά’ τον! Τι περιμένεις;

Είμαστε κράτος ανάδελφον θα μου πείτε. Δεν έχετε άδικο. Ακόμα και τη γη μας μοιραζόμαστε με τους εν Χριστώ αδελφούς. Χωρίς κέρδος, χωρίς αιδώ, χωρίς ποινή!

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δούμε άλλο πάτο. Αλλά βέβαια αυτό δεν εξαρτάται από εμάς. Ούτε δυστυχώς από αυτούς. Τις εξελίξεις καθορίζουν πλέον μόνο οι δημοσκοπήσεις.

Αυτός δεν είναι άλλωστε και ο ορισμός της νέας, συμμετοχικής δημοκρατίας;

Υ.Γ.: Την προηγούμενη εβδομάδα πολλοί αναγνώστες επικοινώνησαν μαζί μου αφού διάβασαν το άρθρο σχετικά με το «Μεγάλο λάθος του κ. Καραμανλή». Ορισμένοι με επέπληξαν γιατί θεώρησαν ότι στο κείμενο τούτο υπήρχε μια λανθάνουσα προπαγάνδα υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Αγαπητοί φίλοι, η παρατήρηση αυτή εκτός από εσφαλμένη ήταν και προσβλητική. Μπορείτε να με κρίνετε, να με απορρίπτετε, να με θεωρείτε ακραίο, δεν νομίζω όμως ότι μου αξίζει η κατηγορία του κρυφοπασόκου προπαγανδιστή.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.