ΑΕΚ: Ο Ντέμης, ο Τίγρης και η αύξηση

Η ισχύς βρίσκεται εν τη Ενώσει, έστω κι αν στην ΑΕΚ αποτελεί είδος εν ανεπαρκεία. Τα λάθη και οι αθόρυβες κινήσεις της διοίκησης Νικολαΐδη, το "μπάσιμο" του Τίγρη και η αύξηση κεφαλαίου. Γράφει ο Δ. Κοντογιάννης.

Δημοσιεύθηκε: 27 Αυγούστου 2008 - 08:09

του Δημήτρη Κοντογιάννη

Δεκατέσσερα ή δεκαπέντε χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πάρα πολλά για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και λέγεται ΑΕΚ.

Τέσσερα χρόνια χωρίς κανέναν τίτλο, ούτε καν κύπελλο Ελλάδος, είναι επίσης πολλά.

Η διοίκηση της ΑΕΚ υπό τον Ντέμη Νικολαΐδη φέρει ασφαλώς ευθύνη για τις επιλογές της που δεν οδήγησαν στη κατάκτηση κάποιου τίτλου τα τελευταία 2 χρόνια.

Λέμε τα 2 τελευταία χρόνια γιατί κανείς δεν θα περίμενε να κερδίσει η ομάδα τον τίτλο την περίοδο 2004 - 2005, έστω κι αν έφτασε κοντά, και την επόμενη 2005 - 2006 που βγήκε στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Η διοίκηση της ΑΕΚ θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι φέρει επίσης ευθύνη επειδή δεν "προστάτευσε" την ομάδα από τα κατάλοιπα της καλύβας του μπαρμπα-Θωμά που κάνουν συχνά τη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα μέσω διαιτησίας κ.λπ.

Το περυσινό πρωτάθλημα που έχασε στα χαρτιά από τον ΟΣΦΠ αποτελεί τρανή απόδειξη για πολλούς φίλους της.

Θα ήταν όμως άδικο να χρεωθεί όλα τα αρνητικά μια διοίκηση που έσωσε την ομάδα από τη χρεοκοπία και την ανυποληψία, την έκανε ανταγωνιστική φέρνοντας περισσότερο κόσμο στο γήπεδο και δεν συμβιβάστηκε με το παρασκήνιο που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την τύχη του ελληνικού πρωταθλήματος, π.χ. διαιτησία και δικαιοσύνη, βγάζοντας πρωταθλητές.

Η ίδια διοίκηση έχει δρομολογήσει, έστω και με καθυστέρηση, την κατασκευή του προπονητηρίου μετά την πρόσφατη αγορά της έκτασης.

Επιπλέον, φαίνεται ότι δουλεύει αθόρυβα για τη δημιουργία του νέου γηπέδου των 50.000 θέσεων στον ΟΔΔΥ, έστω κι αν η κατασκευή γηπέδου εκεί πληγώνει αρκετούς φιλάθλους της ΑΕΚ που είναι περισσότερο συναισθηματικά δεμένοι με τη Νέα Φιλαδέλφεια.

Όμως, τα δεδομένα του ανταγωνισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα έχουν αλλάξει μετά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ ΠΑΟ και την είσοδο ισχυρών επιχειρηματιών όπως ο κ. Βγενόπουλος, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι και οι άλλοι.

Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι η ΑΕΚ θα προχωρήσει σε σημαντική αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μέσα στο επόμενο 10μηνο. Όμως, το ύψος και το είδος της αύξησης, π.χ. παραίτηση παλαιών μετόχων, είναι δύσκολο να προβλεφτεί αυτή τη στιγμή.

Θα ήταν σίγουρα άτοπο και συνάμα απαράδεκτο αν οι νυν μέτοχοι της ΑΕΚ έφραζαν τον δρόμο σε οποιονδήποτε ΑΕΚτζή επιχειρηματία με μεγάλη οικονομική επιφάνεια θα ήθελε να συμμετάσχει σ’ αυτήν.

Πολύ περισσότερο στον Δημήτρη Μελισσανίδη για τον οποίο γίνεται πολύς λόγος το τελευταίο διάστημα, αλλά και σε οποιονδήποτε άλλο φίλο της ομάδας με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.

Η ΑΕΚ τους χρειάζεται όλους, αλλά κι αυτοί θα πρέπει να λειτουργήσουν συλλογικά μέσα σε ένα πολυμετοχικό σχήμα.

Επιθυμούν ο κ. Μελισσανίδης και άλλοι μεγάλοι επώνυμοι επιχειρηματίες να ακολουθήσουν, δίνοντας το μάνατζμεντ σε κάποιο κοινής αποδοχής άτομο ή άτομα μετά την αποχώρηση του Ντέμη από την προεδρία της ΠΑΕ κατά τα πρότυπα του Παναθηναϊκού;

Ο ίδιος ο επιχειρηματίας δεν έχει τοποθετηθεί δημοσίως επ’ αυτού και θα ήταν μάλλον παρακινδυνευμένο να δεχτεί κάποιος ότι οι θέσεις του συμπίπτουν μ’ αυτές που βλέπουν συχνά το φως της δημοσιότητας.

Άλλωστε, μπορεί να μην έχει γραφτεί πουθενά, αλλά από το ρεπορτάζ της ΑΕΚ προκύπτει ότι ορισμένες τουλάχιστον από τις υποτιθέμενες θέσεις του κ. Μελισσανίδη αποδίδονται στον πρώην παράγοντα του συλλόγου Πέτρο Στάθη.

Είναι ίσως πρόωρο να βγουν συμπεράσματα για την επόμενη μέρα στην ΑΕΚ.

Πάντως, ένα είναι σίγουρο: η ισχύς βρίσκεται εν τη Ενώσει, έστω κι αν στην ΑΕΚ η Ένωση αποτελεί είδος σε ανεπάρκεια.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.