Το μεγάλο σφάλμα του κ. Καραμανλή

Είπε ότι απεχθάνεται τη χλιδή, ζήτησε σεμνότητα, ταπεινότητα κ.λπ. Ο λαός τον πίστεψε, οι συνεργάτες του όμως τον αγνόησαν. Δυστυχώς όμως τιμωρήθηκε μόνο ο πρώτος. Γράφει ο Π. Κουδούνης.

Δημοσιεύθηκε: 11 Σεπτεμβρίου 2008 - 07:59

Όταν ήμουν μικρός, 3 - 4 χρονών, οι γονείς μου για να με πείσουν να κάνω ή να μην κάνω κάτι επικαλούνταν το όνομα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. "Ο Καραμανλής στο ζητάει!", μου έλεγαν κι εγώ πάντα υπάκουα! Ήταν τέτοια η αύρα του εθνάρχη που κατάφερνε να γοητεύσει ακόμα και τετράχρονα παιδάκια.

Ο σημερινός πρωθυπουργός, παρότι δεν είναι τόσο γοητευτικός άνδρας, είναι σχεδόν τόσο γοητευτικός άνθρωπος. Η παρουσία του ήταν ασορτί με τα λεγόμενά του, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να πείθει για το αγαθό των προθέσεών του.

Κατάφερε να βρει το σύνθημα που έψαχνε η κοινωνία έπειτα από τη λαίλαπα χλιδής των εκσυγχρονιστών του κ. Σημίτη. Σεμνά και ταπεινά. Το απαίτησε, μας άρεσε, τον πιστέψαμε και η πλειονότης ημών τον ακολούθησε.

Δυστυχώς, όμως, κατά τη διάρκεια αυτής της σεμνής και ταπεινής πορείας, ο κ. Καραμανλής παρέμεινε θλιβερά μόνος. Η δική του αποστροφή στη χλιδή δεν εμπόδισε τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης να την αγκαλιάσουν με θέρμη.

Φουσκωτά, κότερα, Μύκονος, δεξιώσεις, μπίζνες και άλλα πολλά. Παρά τα αλλεπάλληλα καμπανάκια που έκρουε ειρωνικά το σύνολο του Τύπου, δεν ίδρωνε το αφτί κανενός, ενώ σίγουρα δεν άνοιγε ούτε το στόμα του πρωθυπουργού.

Αποτέλεσμα της ανεξήγητης αυτής ολιγωρίας του ηγέτη ήταν να αποθρασυνθούν πλήρως οι υφιστάμενοί του. Καταλήξαμε, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες να παρακολουθούμε μια κωμωδία, στην οποία δυστυχώς βασικός πρωταγωνιστής ήταν τελικά ο πρωθυπουργός.

Ο κ. Καραμανλής αποφάσισε (δεν αναγκάστηκε) να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Αποφάσισε να υιοθετήσει τη γραμμή "ό,τι νόμιμο είναι και ηθικό", μία από τις πιο ανόητες σοφιστείες που έχει εκστομίσει ποτέ πολιτικός! (Δηλαδή, αν ένας πενηντάχρονος "κουτουπώνει" -με τη θέλησή της πάντα- τη 18χρονη κόρη της δεύτερης συζύγου του είναι ηθικός... Γιατί σίγουρα, πάντως, δεν είναι παράνομος!)

Αποφάσισε να δικαιολογήσει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του κ. Ρουσόπουλου, όταν αυτές επεκτείνονται στο κομμάτι ευθύνης του. Λες κι αν ακόμα δεν υπάρχει τίποτα επί της ουσίας μεμπτό, εμείς θα το πιστέψουμε. Ο λαός, αγαπητοί μου, δεν είναι χαζός. Απλώς το "παίζει" χαζός όταν αναγκάζεται, όταν δεν υπάρχουν εναλλακτικές.

Αποδείχτηκε, λοιπόν, ότι ο πρωθυπουργός δεν ενοχλείται από τις μπίζνες των υπουργών του. Ας υποθέσουμε κι εμείς ότι όλο αυτό το συνονθύλευμα παπάδων, μοναχών, υπουργών,συμβολαιογράφων κ.ά. δεν παράγει τίποτα παράνομο ή ανήθικο. Ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ' ό,τι ο μέσος έξυπνος πολίτης.

Εκεί ακριβώς όμως είναι το πρόβλημα: αυτοί απαγορεύεται να κάνουν ό,τι κάνει ο μέσος πολίτης.

Με τους μοναχούς τα πράγματα είναι εύκολα. Εκείνοι πρέπει να διαλογίζονται και να καλλιεργούν αμπέλια. Δεν βλέπω τι ασκητικό έχουν οι αγοροπωλησίες οικοπέδων. Αυτή την ενασχόληση θα τη χαρακτήριζα τουλάχιστον κοσμική.

Το ίδιο, όμως, περίπου ισχύει και για τους υπουργούς. Διότι, φίλτατε, όταν αναλαμβάνεις χαρτοφυλάκιο, αποζητάς και δικαιούσαι αμοιβές, οδηγούς, αστυνομικούς, λιμουζίνες, έξοδα παραστάσεως, συμβούλους κ.λπ., έτσι ώστε να μπορείς να κάνεις απρόσκοπτα τη δουλειά σου. Όχι τη δουλειά που έκανες πριν. Ούτε αυτή που θέλεις να κάνεις μετά. Τη δουλειά που σου ανέθεσε ο λαός και ο πρωθυπουργός.

Αν τώρα από αυτή τη δουλειά βγάζεις 150 χιλιάρικα τον χρόνο και από τις άλλες βγάζεις εκατομμύρια, τότε δικαιούμαι να υποθέσω βάσιμα σε ποια από τις δύο θα αφιερώνεις περισσότερο χρόνο...

Οι πρωτοφανείς αυτές αποκαλύψεις, όμως, δεν έδειξαν να ενοχλούν τον πρωθυπουργό.

Προφανώς, ο κ. Καραμανλής υπέπεσε σε ένα μοιραίο σφάλμα. Σύρθηκε σαν ουραγός από τις εξελίξεις και πρόδωσε το λαϊκό αίσθημα. Έπαιξε τον ρόλο του ταλαίπωρου συνηγόρου, αντί να παίξει τον ρόλο του τίμιου δικαστή. Του υπέδειξαν, δεν κατάφερε να ηγηθεί!

Με αυτή του την απόφαση κατάφερε να πλήξει ακόμα περισσότερο ένα πολιτικό περιβάλλον που πολλοί χαρακτηρίζουν από κωμικοτραγικό έως σαθρό. Η απόλυτη έλλειψη ευθιξίας, σοβαρότητας και ως εκ τούτου κύρους επιβραβεύτηκε τώρα και με τον πλέον επίσημο τρόπο.

Με την ανοχή του πρωθυπουργού.

Το προφανές ερώτημα με ταλαιπωρεί αφάνταστα. Γιατί; Για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός, το μοναδικό ατού της κυβέρνησης και του κόμματος, δεν δρα όπως επιβάλλεται; Μήπως κάποιοι τον κρατάνε; Δεν το πιστεύω. Μήπως λόγω βλακείας; Δεν το νομίζω. Μήπως δεν αντιλαμβάνεται τις αγνές και δίκαιες επιθυμίες του κόσμου; Αποκλείεται, γιατί βοά το σύμπαν. Τότε;

Ίσως ο κ. Καραμανλής δεν θέλει να προχωρήσει σε ρήξεις. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του. Όπως είχε πει και ο Κέβιν Σπέισι σε μία σκηνή του εκπληκτικού "Seven", "οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, δεν μπορούν πια να συνετιστούν με ένα χτύπημα στον ώμο. Χρειάζεται να τους χτυπήσεις με σφυρί στο κεφάλι για να συνέλθουν"!

Αυτό απαιτεί η κοινή γνώμη και η κοινή λογική. Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Ο Πλάτων (427 - 347 π.Χ.) είχε γράψει πως είναι ολοφάνερο ότι μέσα σε ένα οποιοδήποτε κυβερνητικό σύστημα οι πολίτες είναι αδύνατον να εκτιμούν τα πλούτη και να είναι ταυτόχρονα και εγκρατείς. Είναι απαραίτητο να θυσιάζουν το ένα από τα πράγματα για το άλλο.

Εξυπακούεται ότι αυτό ισχύει και για τους πολιτικούς. Ή μήπως όχι;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.