Η στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ μετρά πλέον την 12η ημέρα της και το σκηνικό αναφορικά με την πορεία των επιχειρήσεων έχει αναμφισβήτητα μεταβληθεί.

Η στρατιωτική και πολιτική διοίκηση της συμμαχίας παραδέχεται πλέον ότι η παράδοση του καθεστώτος του Ιράκ δεν θα έρθει εύκολα και ήδη επιχειρεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για μεγαλύτερες απώλειες.

Σε οποιονδήποτε ίσως άλλο πόλεμο, ”είδηση” πιθανότατα θα αποτελούσε μόνο το πρώτο σκέλος της προηγούμενης φράσης- αυτό που αφορά την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Όχι όμως σε αυτόν πόλεμο.

Από την πρώτη ημέρα της σύρραξης, το ενδιαφέρον κλέβουν ειδήσεις σχετικές με τις επιδράσεις που καταγράφονται στην κοινή γνώμη, τις διαδικασίες με τις οποίες αυτή επιχειρείται να επηρεαστεί, αλλά και τις οικονομικές προεκτάσεις που έχει και θα έχει η αναμέτρηση.

Οι περισσότεροι αναλυτές κάνουν λόγο για ”παράλληλους πολέμους”, όπως αυτός της προπαγάνδας και ο οικονομικός, ενώ επισημαίνουν ότι σε εξέλιξη βρίσκεται ήδη η μάχη για τις γεωπολιτικές ισορροπίες που θα διαμορφωθούν την ”επόμενη ημέρα”.

”Ο πόλεμος της κάμερας δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα διαφορετικό”, παρατηρεί γάλλος διαφημιστής, αποκαλύπτοντας κυνικά πως η εταιρία του είχε φροντίσει να εξασφαλίσει πριν την έναρξη του πολέμου (και άρα φθηνότερα) διαφημιστικό χρόνο στα τηλεοπτικά δίκτυα που αναμενόταν να καλύπτουν τον πόλεμο!

Πέραν του κωμικοτραγικού της ιστορίας, τέτοιες δηλώσεις καταδεικνύουν την αυξημένη σημασία που έχει η πληροφορία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και τις δαιδαλώδεις διαδικασίες που απαιτεί η χειραγώγησή της.

Δηλώσεις αμερικανών, βρετανών και ιρακινών αξιωματούχων που λίγη ώρα αργότερα διαψεύδονται από την πραγματικότητα, παρουσίαση πλαστών στοιχείων που αποσκοπούν στην ”τερατοποίηση” του αντιπάλου, αλλά και διθύραμβοι προς ανύψωση του φίλιου ηθικού συνθέτουν εικόνα προεκλογικής και όχι πολεμικής εκστρατείας.

Η κοινή γνώμη παρακολουθεί και επηρεάζει τις εξελίξεις. Σε αυτό δεν χωρά καμία αμφιβολία. Οι παλαιότεροι αμερικανοί πολιτικοί έχοντας και την πικρή εμπειρία του Βιετνάμ το γνωρίζουν πολύ καλά. ”Ακόμα και πρόκειται να έχουμε ένα νέο Βιετνάμ”, έλεγε πριν την αρχή του πολέμου παράγοντας του αμερικανικού πενταγώνου, ”το σημαντικό είναι να μην το μάθει ο κόσμος”. Ο ίδιος προσέθετε ότι ο αμερικανικός λαός φοβάται την ήττα και όχι τις απώλειες (defeat- phobic not casualty- phobic).

Οι επικοινωνιολόγοι του Πενταγώνου δεν είναι τόσο ”άνετοι”. ”Μόλις αρχίσουν να φτάνουν τα πρώτα φέρετρα θα δούμε τι συμβαίνει”, τονίζουν. ”Υπολογίζεται”, προσθέτουν, ”η δημοτικότητα του πολέμου να υποχωρεί κατά 5% για κάθε εκατοντάδα νεκρών”.

Πυρετώδεις είναι εξάλλου οι αναλύσεις για το κατά πόσον οι απώλειες αυτές θα ωφελήσουν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Για το ποια δηλαδή οφέλη θα αποκομιστούν, πέραν ασφαλώς του απλοϊκού ιδεολογήματος περί ”απελευθέρωσης του ιρακινού λαού”.

Οι ραγδαίες εξελίξεις και ο μεγάλος αριθμός παραγόντων- λίγο ως πολύ αστάθμητων- (στάση των Αράβων, προθέσεις των Ρώσων, κινήσεις της Τουρκίας) καθιστούν σχεδόν αδύνατη κάθε ασφαλή πρόβλεψη υποστηρίζουν διεθνείς παρατηρητές.

”Το μέλλον ανήκει στο επικοινωνιακό παρόν”, σχολίαζε τη δεκαετία του ΄70 ο Αντι Γουώρχολ.

Πόσες και ποιες γκάφες διέπραξαν οι σύμμαχοι από την αρχή του πολέμου; Πως διαγράφεται το οικονομικό περιβάλλον στο φόντο των εξελίξεων; Πως διεξάγεται ο πόλεμος της προπαγάνδας; Ποια είναι τα όρια ανοχής κοινής γνώμης κάθε εμπλεκόμενου μέρους; Πως διαμορφώνονται οι πολιτικές ισορροπίες;

cut- διαφημίσεις.