του Ειδικού Συνεργάτη

Μια ματιά στους τέσσερις κατατοπιστικούς χάρτες που παρουσιάζει σήμερα το euro2day.gr, κατ’ αποκλειστικότητα, φτάνει για να δικαιολογήσει την κεκαλυμμένη απαισιοδοξία των συμμαχικών δυνάμεων αλλά και τις αντικειμενικές δυσκολίες στον περιορισμό των απωλειών, τόσο στους αμάχους όσο και στις ”φίλιες δυνάμεις”, με δεδομένο τον ανταρτοπόλεμο των Ιρακινών.

Ταυτόχρονα, όμως, εξηγεί γιατί οι Αμερικανοί θέλουν να ανοίξουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα το λεγόμενο ”Βόρειο Μέτωπο”, αλλά και γιατί οι άξονες επέλασης που επέλεξαν οι σύμμαχοι συνδέονται με τα κοιτάσματα και την ίδια τη ”ροή” του μαύρου χρυσού.

Σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, τα πλέον προκεχωρημένα τμήματα του αμερικανικού στρατού βρίσκονται ήδη στην περιοχή των πόλεων Καρμπάλα, Νατζάφ και Ναζιρίγια (όπου και διεξάγονται σκληρές μάχες), σχηματίζοντας ένα ”τόξο” στη νότια και κεντρική πλευρά του Ιράκ, που αναπτύσσεται κατά μήκος του ποταμού Ευφράτη.

Κάτι που δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό, όμως, είναι ότι οι πόλεις αυτές έχουν μεγάλο πληθυσμό, της τάξεως των 530.000–570.000 κατοίκων, το μέγεθος δηλαδή της... Πάτρας!

Στην ουσία, όπως φαίνεται στον σχετικό συνοδευτικό χάρτη της ίδιας της CIA, παραγωγής 2003, οι σύμμαχοι κατάφεραν να προελάσουν με μεγάλη ομολογουμένως ταχύτητα στο σχεδόν... ακατοίκητο και ερημικό

(από πλευράς εδάφους) τμήμα του Ιράκ και τώρα πια βρίσκονται κοντά στις κατοικημένες περιοχές.

[Δείτε δεξιά τον INTERACTIVE Χάρτη σε μορφή pdf, για τους άξονες επέλασης των αμερικανικών στρατευμάτων και τα όρια των κατοικημένων περιοχών, με σημειώσεις απο το euro2day πάνω στο χάρτη ο οποίος εκπονήθηκε από την CIA προκειμένου να καταγράψει την πληθυσμιακή πυκνότητα του Ιράκ]



Γνωρίζοντας πλέον οτι οι ιρακινοί δεν τους αντιμετωπίζουν ως απελευθερωτές, οι σύμμαχοι έχουν μπροστά τους, πολύ πριν από τη Βαγδάτη, το τμήμα εκείνο της χώρας που κείται ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, ένα τμήμα που στο μεγαλύτερο μέρος του είτε έχει πυκνή δόμηση και είναι πυκνοκατοικημένο (κυρίως στους άξονες προέλασης από την πόλη Νατζάφ και την Καρμπάλα που έχει αναλάβει ο αμερικανικός στρατός), είτε καλύπτεται από καλλιεργημένες εκτάσεις με αρδευτικούς χάνδακες και διάσπαρτο με χωριά, και άλλα εμπόδια (κυρίως στην περιοχή πάνω από την πόλη Ναζιρίγια, εκεί όπου οι Αμερικανοί πεζοναύτες αγωνίζονται να προελάσουν!).

Όπως φαίνεται και στον χάρτη πληθυσμιακής πυκνότητας, στον πρώτο από τους δύο άξονες προέλασης οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να εισέλθουν σε περιοχές με πυκνότητα πληθυσμού από 50-500 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, γεγονός που θα τους δημιουργήσει ιδιαίτερες δυσκολίες, ακόμη και ως προς τον διαχωρισμό αμάχων και εμπολέμων με… πολιτικά, ενώ είναι μεγάλος ο κίνδυνος για τεράστιες απώλειες και από τις δύο πλευρές!

Αλλωστε έχει ήδη καταστεί εμφανές από δηλώσεις αξιωματικών οτι οι αγγλοσάξονες δεν ανέμεναν τόσο σφοδρή άντίσταση και μάλιστα με ”ανταρτοπόλεμο” γεγονός που έχει ανατρέψει το σχεδιασμό τους.

Σημειωτέον ότι η Καρμπαλά, η οποία απέχει λιγότερο από 100 χλμ. από τη Βαγδάτη, είναι το πλησιέστερο σημείο στο οποίο φαίνεται να έχουν φτάσει οι σύμμαχοι, αλλά και το πλέον πυκνοκατοικημένο από εκεί και μπρός!

Και στον άλλο όμως άξονα (από τη Ναζιρίγια) η πυκνότητα του πληθυσμού σαφώς και αυξάνει (5 έως 50 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο), ενώ μεγαλώνουν και τα φυσικά εμπόδια. Ο άξονος αυτός είναι πάντως πολύτιμος για τους Αμερικανούς, για το ενδεχόμενο μιας ταχείας προέλασης, ενώ είναι και το μόνο σημείο που φαίνεται να έχουν διαβεί τον Ευφράτη.

Να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις των συμμάχων, όπως φαίνεται καθαρά στο χάρτη με το θρήσκευμα και τις εθνότητες των κατοίκων του Ιράκ, βρίσκονται ακόμη σε καθαρά σιιτικές και μουσουλμανικές περιοχές, των ”διαφωνούντων” παραδοσιακά με το σουνιτικό καθεστώς του Σαντάμ, κι όμως η αντίσταση είναι σκληρή και οι εξεγέρσεις εναντίον του καθεστώτος, προς στιγμήν, ανύπαρκτες.

Από τον ίδιο χάρτη ( στο ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ δεξιά) προκύπτουν τα όρια της περιοχής όπου, εκτός των φυσικών και άλλων εμποδίων, οι σύμμαχοι θα βρεθούν στον σουνιτικό πυρήνα των πιστών στον Σαντάμ δυνάμεων, όλα αυτά πολλές δεκάδες χιλιόμετρα πριν τα κατά κυριολεξία ”περίχωρα” της Βαγδάτης.

Οπου βεβαίως η πυκνότητα του πληθυσμού κυμαίνεται μεταξύ 500 και 5000 κατοίκων ανα τετραγωνικό χιλιόμετρο, για να αυξηθεί τελικά σε έως και 200.000 κατοίκους ανα τετρ. χιλιόμετρο στη Βαγδάτη των 5.000.000 κατοίκων!

Σε ό,τι αφορά το ”Βόρειο Μέτωπο”, στον ίδιο χάρτη με την εθνική και θρησκευτική μορφολογία του Ιράκ, φαίνονται καθαρά τα όρια επιρροής της -αντίθετης βεβαίως με τον Σαντάμ- ημιανεξάρτητης κουρδικής μειονότητας, όρια που είναι εξαιρετικά κοντά με τις στρατηγικής σημασίας πόλεις της Μοσούλης και του Κιρκούκ και στα τεράστια βόρεια κοιτάσματα πετρελαίων.

Από τον INTERACTIVE Χάρτη (που έχει και όλα τα στοιχεία πληθυσμιακής πυκνότητας), φαίνεται καθαρά ότι αν οι Τούρκοι είχαν κάνει το χατίρι των Αμερικανών και είχαν περάσει βαριά εξοπλισμένα και ταχυκίνητα στρατεύματα, όχι μόνον θα είχαν ήδη καταληφθεί τα κοιτάσματα πετρελαίου και θα είχαν ενδεχομένως πολιορκηθεί οι πόλεις του Βορρά, αλλά θα είχε ανοίξει και ο δρόμος για τη Βαγδάτη από την πολύ λιγότερο πυκνοκατοικημένη βόρεια πλευρά, κλείνοντας ταχύτατα τον ”κλοιό” γύρω της!

Ενα άλλο ενδιαφέρον σημείο που προκύπτει από τον τελευταίο χάρτη, (στο ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ) αυτόν με τα πετρέλαια, τα διυλιστήρια και τους αγωγούς της δεύτερης πλουσιότερης σε κοιτάσματα χώρας, είναι το πλήθος των πετρελαιοπηγών και των κοιτασμάτων σε μεγάλο μέρος της χώρας και το πολύπλοκο δίκτυο των αγωγών.

Επίσης, το γεγονός ότι η ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεων φαίνεται να γίνεται κυριολεκτικά ”πάνω” ή μπροστά από τον ”στρατηγικό αγωγό πετρελαίου από το Νότιο Ιράκ που αναπτύσσεται σχεδόν παράλληλα με τον Ευφράτη, προς τις δύο ”εξόδους” του ιρακινού πετρελαίου στη Συρία και την Τουρκία!

Κάτι που ενδεχομένως έχει συμβεί και για λόγους προστασίας αυτού του αγωγού από το ενδεχόμενο πολλαπλών σαμποτάζ.

Για να γυρίσουμε όμως στο βασικό μας θέμα, εφόσον το καθεστώς δεν ανατραπεί εκ των έσω ή δεν υπάρξει κάποια εντελώς απρόβλεπτη εξέλιξη, τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τους χάρτες αυτούς σε συνδυασμό με τις δυνάμεις που έχουν αναπτύξει οι σύμμαχοι και τις μακρές γραμμές ανεφοδιασμού τους, φαίνεται να δικαιολογούν τις εκτιμήσεις ότι η λήξη του πολέμου δεν είναι πια θέμα ωρών και ημερών, ενδεχομένως ούτε και εβδομάδων, παρά μηνών!

Ισως γι’ αυτό οι Αμερικανοί έσπευσαν να ανακοινώσουν ότι καταφθάνουν μέσα στις επόμενες ημέρες πρόσθετες ενισχύσεις έως και 100.000 ανδρών στο Ιράκ, αλλά και να ανοίξουν έστω και ”όπως όπως”, το περίφημο ”δεύτερο μέτωπο” στις κουρδικές περιοχές.

Ολα αυτά βέβαια άν δεν προκύψουν ”εκπλήξεις” και αιφνιδιασμοί που σχεδόν πάντα συμβαίνουν σε έναν πόλεμο. Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να αναφέρουμε κι άλλο ένα σημείο που ίσως παίξει μεγάλο ρόλο στη διάρκεια του πολέμου.

Πολλάκις είχε αναφερθεί πριν ξεκινήσει η εισβολή, οτι στις ιρακινές πόλεις οι κάτοικοι έχουν τρόφιμα για περίπου έξι εβδομάδες και το νερό είναι γενικώς πρόβλημα. Εάν αυτά ισχύουν, το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά.