Ένα τυρί και μια φάκα για το δολάριο!

Αν το 2009 χαρακτηρίστηκε από την αδυναμία του δολαρίου έναντι του ευρώ, το 2010 θα μπορούσε να σημάνει την αρχή της ανάκαμψης του αμερικανικού νομίσματος. Όμως, το τυρί έρχεται με μια φάκα.

Δημοσιεύθηκε: 12 Ιανουαρίου 2010 - 07:53

Dr Money

Η ορθόδοξη οικονομική πολιτική σε μια χώρα που αντιμετωπίζει βαθιά οικονομική ύφεση είναι η εφαρμογή μιας χαλαρής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής και συνήθως η αποδυνάμωση του εθνικού νομίσματος.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εφάρμοσαν το συγκεκριμένο μίγμα πολιτικής την τελευταία διετία στο έπακρο για να βγουν από τη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 80 χρόνων.

Η διολίσθηση του δολαρίου έναντι του ευρώ και άλλων νομισμάτων ήταν φυσιολογική απόρροια αυτής της κατάστασης και ενθαρρύνθηκε από την κυβέρνηση και τη Fed.

Όμως, άλλο το 2009 κι άλλο το 2010.

Τα ανορθόδοξα μέτρα άσκησης νομισματικής πολιτικής από τη Fed με τις μεγάλες αγορές κρατικών και άλλων χρεογράφων έριξαν πολύ χρήμα στην αγορά, βοηθώντας την αμερικανική οικονομία να αποφύγει τα χειρότερα.

Όμως, οι επενδυτές τιμώρησαν το δολάριο γι’ αυτήν την επιλογή, καθιστώντας το νόμισμα πρώτης επιλογής για τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε άλλα νομίσματα μέσω δανεισμού. (funding currency).

Οι ίδιοι θα πρέπει να αλλάξουν λογικά στάση για τον απλούστατο λόγο ότι η ανορθόδοξη πολιτική της Fed απέφερε καρπούς, βάζοντας την αμερικανική οικονομία στον δρόμο της ανάκαμψης.

Υπάρχουν μάλιστα αρκετές ενδείξεις πως η ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας είναι αυτοτροφοδοτούμενη και ισχυρότερη της αντίστοιχης στην ευρωζώνη, κι αυτό είναι πιθανόν να οδηγήσει σε αύξηση των αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων.

Η αύξηση των αποδόσεων που μερικοί βλέπουν πάνω από το 5% στα 10 χρόνια μέσα στο 2010 από 3,83% σήμερα είναι επόμενο να προσελκύσει ξένα κεφάλαια, βοηθώντας τις ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Το έλλειμμα έχει ήδη μειωθεί κοντά στο 2% του ΑΕΠ χωρίς τα καύσιμα από 4% του ΑΕΠ και πλέον, στηρίζοντας το δολάριο.

Σημειώνεται ότι η απόδοση του 10ετούς γερμανικού ομολόγου βρίσκεται κοντά στο 3,38%, έχοντας αυξηθεί μόλις 20 μονάδες βάσης από τις αρχές Δεκεμβρίου, έναντι διπλάσιας αύξησης της απόδοσης του αντίστοιχου αμερικανικού.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν πιο ριψοκίνδυνο να ποντάρει κανείς στα χαμηλά αμερικανικά επιτόκια για να δανειστεί δολάρια ώστε να τα μετατρέψει σε ευρώ ή σε άλλα νομίσματα για επενδύσεις, αφού η ανατίμηση μπορεί να "φάει" τα όποια οφέλη από τα επιτόκια της χρηματαγοράς.

Με άλλα λόγια, υπάρχουν κυκλικοί λόγοι για τους οποίους το δολάριο θα μπορούσε να ανατιμηθεί σημαντικά έναντι του ευρώ το 2001.

Υπάρχει όμως ένας μεγάλος άγνωστος μεσοπρόθεσμα ο οποίος μπορεί να βάλει φρένο στο δολάριο.

Οι υψηλότερες αποδόσεις των αμερικανικών κρατικών χρεογράφων θα καταστήσουν πιο απαιτητική τη δημοσιονομική προσαρμογή των ΗΠΑ για να σταθεροποιηθεί ο λόγος δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ.

Υπάρχουν εκτιμήσεις που ανεβάζουν την απαιτούμενη προσαρμογή υπό τη μορφή διαρθρωτικών πλεονασμάτων του αμερικανικού προϋπολογισμού στο 7% του ΑΕΠ.

Κάτι τέτοιο δεν μοιάζει εφικτό από πολιτική σκοπιά.

Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανότερο να προτιμηθεί σημαντικό μέρος της δημοσιονομικής προσαρμογής να προέλθει από την αποδυνάμωση του δολαρίου που είναι πολιτικά λιγότερο ανώδυνη.

Αυτή η εκδοχή αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή στο προηγούμενο σενάριο της ανατίμησης που θα λάτρευαν οι πιστοί του αμερικανικού νομίσματος.

Το τυρί της ανατίμησης του δολαρίου το 2010 έρχεται μαζί με μια "πολιτική" φάκα.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.