Οι «σκελετοί» των τραπεζών στο προσκήνιο

Tα αποτελέσματα 1ου τριμήνου της Citigroup έδωσαν έναν τόνο αισιοδοξίας στις αγορές. Όμως, οι αμερικανικές τράπεζες δεν είναι οι μόνες που έχουν «σκελετούς» στα ντουλάπια τους. Υπάρχουν κι άλλες, στη γειτονιά μας.

Δημοσιεύθηκε: 21 Απριλίου 2008 - 08:01

Dr Money

Οι «σκελετοί» των τραπεζών στο προσκήνιο

Η αποκάλυψη των «σκελετών», δηλαδή των κρυμμένων υποαξιών που έχουν οι αμερικανικές τράπεζες στα ντουλάπια τους, θεωρείται από τους περισσότερους καθοριστικός παράγων για την πορεία των μετοχών του χρηματοοικονομικού τομέα και των χρηματιστηριακών αγορών γενικότερα.

Οι αμερικανικές τράπεζες θεωρούνται οι πλέον εκτεθειμένες στην κρίση της αμερικανικής αγοράς κατοικίας και των σύνθετων προϊόντων που έχουν χάσει μεγάλο μέρος της αξίας τους εξαιτίας της πιστωτικής κρίσης.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι η αποκάλυψη όλων των «σκελετών» που κρύβουν οι αμερικανικές τράπεζες θεωρείται κλειδί για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης όλων προς αυτές, από τους επενδυτές μέχρι τις άλλες τράπεζες.

Όμως, δεν είναι μόνο οι αμερικανικές τράπεζες που θεωρούνται υψηλού κινδύνου στους διεθνείς επενδυτικούς κύκλους. Είναι και ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές, με την Deutsche Bank να είναι ψηλά στη λίστα.

Κι αν τα αποτελέσματα 1ου τριμήνου της Citi και της JP Morgan ευχαρίστησαν την επενδυτική κοινότητα, αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησαν να ανησυχούν για το τι κρύβουν διάφορες ευρωπαϊκές τράπεζες στα ντουλάπια τους.

Άλλωστε γνωρίζουν ότι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, όπως η Citi και η Merrill Lynch, άλλαξαν διευθύνοντες συμβούλους το 4ο τρίμηνο του 2007 και οι τελευταίοι έχουν κάθε κίνητρο όχι μόνο να βγάλουν τα άπλυτα των προκατόχων τους στη φόρα αλλά και να το κάνουν σε υπερθετικό βαθμό για να μπορούν να πιστωθούν το γύρισμα των τραπεζών σε ισχυρή κερδοφορία.

Τα αποτελέσματα του 2007 και το πρώτο τρίμηνο του 2008 ενδείκνυνται για κάτι τέτοιο. Αν μάλιστα συνυπολογιστούν οι σημαντικές κεφαλαιακές ενέσεις των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών από ξένους κυρίως επενδυτές τα πράγματα απλοποιούνται.

Το μόνο που απομένει είναι να εκτιμηθούν το μέγεθος της αναπτυξιακής ύφεσης στις ΗΠΑ και οι επιπτώσεις του στα δάνεια κ.λπ., αφού η μείωση της αξίας των σύνθετων προϊόντων είναι ήδη αρκετά μεγάλη.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Ούτε διευθύνοντες συμβούλους έχουν αλλάξει εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, π.χ. Societe Generale, ούτε μεγάλες κεφαλαιακές ενισχύσεις έχουν δεχτεί για να προχωρήσουν στις απαραίτητες απομειώσεις (writedowns) χωρίς να θίξουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.

Πρόκειται για το τελευταίο ίσως επεισόδιο στο σίριαλ των απομειώσεων που δεν έχει ακόμη παιχτεί, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό για τις ελληνικές τράπεζες των οποίων οι αποτιμήσεις συγκρίνονται με τις αντίστοιχες των άλλων ευρωπαϊκών.

Καλό λοιπόν είναι το μήνυμα που έστειλε η Citi την Παρασκευή, αλλά ακόμη καλύτερα θα ήταν αν κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες έδιναν τις δικές τους πειστικές απαντήσεις σ’ αυτό το ζήτημα, ανακοινώνοντας μέτρα.

Αν αυτό δεν ξεκαθαρίσει, δύσκολα θα αναβαθμιστεί η αξιολόγηση του τραπεζικού κλάδου στην Ευρώπη που έχει πληγώσει και τις ελληνικές τράπεζες.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.