OTE: Πώληση λόγω… ανικανότητας;

Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Μερικοί στην κυβέρνηση εμφανίζονται να θεωρούν ότι όσο το Δημόσιο ελέγχει τον ΟΤΕ, ο Οργανισμός δεν πρόκειται να δει πιο άσπρη μέρα. Εκτός από ηττοπαθής, αυτή η προσέγγιση είναι και λανθασμένη.

Δημοσιεύθηκε: 18 Δεκεμβρίου 2006 - 08:00

Dr Money

Οι σύμβουλοι της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ έχουν πιάσει δουλειά.

Εκτός από τις επαφές που κάνουν με δυτικοευρωπαϊκούς τηλεπικοινωνιακούς οργανισμούς προκειμένου να τους ενημερώσουν για τις προθέσεις της κυβέρνησης και να διερευνήσουν τις δικές τους αναφορικά με τον ΟΤΕ, κάνουν και κάτι άλλο.

Προμηθεύουν την κυβέρνηση με επιχειρήματα για να υποστηρίξει την επιλογή της ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού υπό τη μορφή του ξένου στρατηγικού επενδυτή.

Αναμφισβήτητα, μια επιτυχής κατάληξη του εγχειρήματος θα συνδύαζε το τερπνόν μετά του ωφελίμου για τους ίδιους οίκους.

Από τη μια πλευρά θα απέφερε μια υψηλότερη θέση στη γενική κατάταξη (League Tables) των εξαγορών και συγχωνεύσεων (M&Α) στην Ευρώπη.

Από την άλλη πλευρά θα απέφερε μια καλή προμήθεια, γνωστή ως success fee (προμήθεια επιτυχίας), με δεδομένο το πιθανό ύψος του ντιλ, π.χ. 2,0 δισ. ευρώ και βάλε για το 20% του Οργανισμού, που θα είχε θετική επίδραση στα μπόνους των στελεχών, καθότι άλλο το ύψος του success fee (προμήθεια επιτυχίας) και άλλο το μηνιαίο επίδομα (retainer) για την καλή προσπάθεια.

Αν όμως οι σύμβουλοι γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν στο θέμα του ΟΤΕ, ενεργώντας πάντοτε στο πλαίσιο των εντολών που παίρνουν από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους οι οποίοι αποφασίζουν συνήθως μετά τις εισηγήσεις των συμβούλων, δεν φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο με την κυβέρνηση.

Οι αναφορές στον ξένο στρατηγικό επενδυτή και στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ είναι συνεχείς, όμως μια αναδρομή στις κατά καιρούς δηλώσεις των αρμοδίων δείχνει ότι δεν είχαν κατασταλάξει σε εναλλακτικές μορφές ιδιωτικοποίησης και τρόπους υλοποίησής της.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να γίνουν όμηροι του ξένου στρατηγικού επενδυτή, αφού κάθε άλλη έκβαση του εγχειρήματος της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ θα μπορούσε να θεωρηθεί αποτυχία.

Αυτό εκπλήσσει περισσότερο από τις αντιπολιτευτικές κορόνες του ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται να έχει σοβαρό πρόβλημα στον τομέα της οικονομίας, και τη δημόσια διαφωνία του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά, που πολιτεύεται με όρους της δεκαετίας του 1970 (ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός).

Η πίεση ίσως εξηγεί επίσης γιατί ορισμένοι κυβερνητικοί εμφανίζονται έτοιμοι να υιοθετήσουν τραβηγμένα επιχειρήματα, όπως π.χ. εκείνο που θέλει τα οφέλη από την αναδιάρθρωση του ΟΤΕ να έχουν φθάσει στα όριά τους.

Και να σκεφθεί κανείς ότι το πρόγραμμα εθελουσίας ολοκληρώθηκε πριν από λίγους μήνες, ενώ ακόμη δεν έχει δημοσιευτεί στο ΦΕΚ η τροπολογία που υιοθετεί τον ΓΚΠ (Γενικό Κανονισμό Προσωπικού) της Cosmote στον ΟΤΕ, δίνοντας την ευχέρεια στον πρόεδρο του ΟΤΕ κ. Βουρλούμη να προσλάβει άτομα από την αγορά σε θέσεις ευθύνης του Οργανισμού, να αλλάξει το σύστημα αξιολόγησης και κινήτρων κ.λπ.

Αν όμως όντως η αλλαγή του ΓΚΠ δεν επρόκειτο να προσθέσει αξία στον Οργανισμό και να τον κάνει πιο ανταγωνιστικό, όπως ισχυριζόταν ο Βουρλούμης, τότε η κυβέρνηση ίσως δεν θα έπρεπε να καταθέσει την τροπολογία και να αναλάβει το πολιτικό κόστος.

Ούτε φυσικά ευσταθεί το επιχείρημα που θέλει τον ΟΤΕ να ακολουθεί πιο επιθετική πολιτική στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη και πιο πέρα αν ένας μεγάλος ξένος τηλεπικοινωνιακός οργανισμός γίνει στρατηγικός εταίρος του. Οι εκπρόσωποι του τελευταίου θα ψηφίζουν στο Δ.Σ. του ΟΤΕ με βάση τα συμφέροντα του ξένου οργανισμού και ασφαλώς τις καλές εταιρίες τηλεπικοινωνιών στο εξωτερικό θα τις θέλουν για πάρτη τους, εκτός κι αν ελέγχουν τον ΟΤΕ ή γνωρίζουν ότι θα τον ελέγξουν στο μέλλον.

Αναμφισβήτητα, ο κρατικός εναγκαλισμός έχει αφήσει βαθιά σημάδια στον ΟΤΕ.

Τα κομματικά όργια στις προσλήψεις, οι χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες με τις αναμονές αρκετών μηνών για μια απλή τηλεφωνική σύνδεση μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η διαπλοκή, οι ατασθαλίες με τις προμήθειες, οι υπάλληλοι με τα αφεντικά σε άλλες εταιρίες εκτός του Οργανισμού, οι άλλοι με τις δικές τους μπίζνες που ζούσαν χάρη στον Οργανισμό είναι απλώς μερικά παραδείγματα.

Όσο κι αν έχει βελτιωθεί η κατάσταση τα τελευταία χρόνια, τα σημάδια παραμένουν.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να μη δει ο ΟΤΕ καλύτερες μέρες στο μέλλον, ακόμη και υπό το σημερινό μάνατζμεντ.

Αν το βασικό επιχείρημα της ιδιωτικοποίησης μέσω ξένου στρατηγικού επενδυτή βασίζεται στην αντίληψη ότι θα πρέπει να γίνει γιατί η αναδιάρθρωση την οποία επιχειρεί το σημερινό μάνατζμεντ του ΟΤΕ δεν μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα, θα ήταν προτιμότερο να αλλάξει η κυβέρνηση το μάνατζμεντ.

Όπως όμως αναφέρθηκε παραπάνω, συντρέχουν σημαντικοί λόγοι για να δει ο ΟΤΕ καλύτερες μέρες υπό το σημερινό μάνατζμεντ.

Αναμφισβήτητα, η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ έχει νόημα. Υπάρχουν όμως κι άλλες μορφές ιδιωτικοποιήσεων που δεν κάνουν τον ΟΤΕ να μοιάζει με μικρή κουκκίδα στο ψηφιδωτό ενός μεγάλου ξένου τηλεπικοινωνιακού οργανισμού με παρουσία σε πολλές χώρες και πιθανόν ηπείρους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.