OTE: Γιατί να μη γίνει… Εθνική!

Αντί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Εθνικής Τράπεζας, η κυβέρνηση εμφανίζεται να υιοθετεί το μοντέλο της Εμπορικής στην περίπτωση του ΟΤΕ κι αυτό δεν μπορεί παρά να έχει τη γνωστή κατάληξη. Είναι όμως δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί ο ΟΤΕ θα πρέπει να γίνει θήραμα και όχι θύτης.

Δημοσιεύθηκε: 11 Δεκεμβρίου 2006 - 07:59

Dr Money

Ο αυστριακός τηλεπικοινωνιακός οργανισμός Τelekom Austria έχει κεφαλαιοποίηση 10,21 δισ. ευρώ και ελέγχεται κατά 25,18% από το αυστριακό κράτος (ΟΙAG).

Ο ΟΤΕ έχει κεφαλαιοποίηση 10,7 δισ. ευρώ περίπου και ελέγχεται κατά 38,5% περίπου από το ελληνικό δημόσιο, αν υποθέσει κάποιος ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα του επιτρέψει να προσφέρει τελικά το 4% των μετοχών του Οργανισμού στο ταμείο των εργαζομένων (ΤΑΠ-ΟΤΕ).

Η Telekom Austria είναι πιο κερδοφόρα εταιρία, έχει έναν πιο σύγχρονο Γενικό Κανονισμό Προσωπικού (ΓΚΠ) και η διοίκησή της δέχεται λιγότερες κυβερνητικές παρεμβάσεις και έχει μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων σε σχέση με την αντίστοιχη του ΟΤΕ.

Είναι επίσης εξωστρεφής και επιθετική εταιρία, κάτι που αποδεικνύει το γεγονός ότι έχει προχωρήσει στην εξαγορά άλλων τηλεπικοινωνιακών εταιριών στην ανατολική Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Ο όμιλος του ΟΤΕ έχει ήδη παρουσία σε γειτονικές χώρες, έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου 5.000 και πλέον ατόμων, δείχνει να έχει σταματήσει την ”αιμορραγία” της σταθερής τηλεφωνίας στην Ελλάδα και θα μπορούσε να έχει έναν νέο ΓΚΠ, τον αντίστοιχο της Cosmote, με τη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης.

Έχει δηλαδή βάλει κάποιες βάσεις για να επιτύχει υψηλότερη κερδοφορία στο μέλλον. Τι παραπάνω λοιπόν έχουν οι Αυστριακοί που εμφανίζονται αυτή τη στιγμή μνηστήρες του ΟΤΕ; Το αντίθετο θα έπρεπε ίσως να περίμενε κανείς.

Κι όμως, δεν είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ κ. Παναγής Βουρλούμης που έχει ανιχνεύσει τις προθέσεις του ομολόγου του στην Telekom Austria, κ. Boris Nemsic, για την εξαγορά της τελευταίας.

Ούτε είναι ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης που έχει διερευνήσει τις προθέσεις του αυστριακού ομολόγου του κ. Karl Heinz Grasser για την πώληση της Telekom Austria. Το αντίθετο συνέβη.

Όμως, ο ΟΤΕ δεν είναι μια ακόμη μεγάλη επιχείρηση στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, όπως ήταν η Εμπορική στον τραπεζικό κλάδο. Είναι η μεγαλύτερη και η μοναδική επιχείρηση υπό ελληνικό έλεγχο στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών. Oύτε η Vodafone, ούτε η ΤΙΜ Hellas, ούτε άλλες είναι με βάση τη μετοχική τους σύνθεση.

Οποίος δεν μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό δεν έχει παρά να φέρει στη μνήμη του τα συναισθήματα που δημιούργησε η υποψία ότι η τρίτη μεγαλύτερη εταιρία κινητής της χώρας θα κατέληγε στην τουρκική εταιρία κινητής τηλεφωνίας Turkcell.

Καλώς ή κακώς, ο ΟΤΕ δεν είναι Εμπορική. Η τελευταία ήταν η 4η ή 5η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα και αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, οπότε το πέρασμά της σε μια μεγάλη ξένη τράπεζα σηματοδοτούσε εξυγίανση και όξυνση του ανταγωνισμού προς όφελος του καταναλωτή.

Επομένως, η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ δεν θα πρέπει να ακολουθήσει την πεπατημένη της Εμπορικής.

Όμως, η πώληση ενός ποσοστού μέχρι το 20% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ σε δυτικοευρωπαϊκό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό μαζί με κάποια δικαιώματα στο μάνατζμεντ και μια συμφωνία μετόχων που φέρεται να προκρίνει η κυβέρνηση οδηγεί σε βάθος χρόνου στο ίδιο αποτέλεσμα. Στον έλεγχο του ΟΤΕ από τον στρατηγικό εταίρο.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά; Ποιο Δ.Σ. μεγάλης ευρωπαϊκής εταιρίας θα δεχόταν σήμερα να βάλει 2,0 δισ. ευρώ και πλέον για να αποκτήσει ένα μειοψηφικό ποσοστό σε μια άλλη εταιρία αν δεν εξασφάλιζε κάποια προνομιακή μεταχείριση που είτε θα οδηγούσε στον έλεγχο είτε σε μια αξιοπρεπή (κερδοφόρα) έξοδο έπειτα από μερικά χρόνια;

Ο έλεγχος είναι φανερό τι σημαίνει. Όμως, κι εδώ υπάρχουν ερωτηματικά. Οι σύμβουλοι φέρονται να έχουν διαμηνύσει στην κυβέρνηση ότι η ”χρυσή μετοχή” δεν θα γίνει αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε.) αλλά μια συμφωνία μετόχων (shareholders agreement) θα γίνει.

Είναι όμως απίθανο να αποδεχθεί η Ε.Ε. μια συμφωνία μετόχων που θα έθιγε τα συμφέροντα των υπόλοιπων μετόχων του ΟΤΕ. Αν όμως δεν τα θίγει πιθανόν να μην είναι μια αποδεκτή συμφωνία από τη σκοπιά του μνηστήρα/ων.

Όσον αφορά στην αξιοπρεπή έξοδο του ξένου στρατηγικού επενδυτή, αυτή θα μεταφραζόταν πιθανότατα σε δικαίωμα επαναπώλησης (put option) των μετοχών του ΟΤΕ στο Δημόσιο σε μια ”καλή” τιμή στο μέλλον.

Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος διδακτορικό για να καταλάβει τις πιθανές πολιτικές συνέπειες που θα είχε μια τέτοια συμφωνία με put option. Aρκεί να αναλογιστεί τι έγινε με το ανύπαρκτο, όπως αποδείχθηκε, put option των Γάλλων στην περίπτωση της Eμπορικής.

Είναι πολύ εύκολο να πείσει κάποιος έναν αντικειμενικό παρατηρητή γιατί ο ΟΤΕ θα πρέπει να ξεφύγει από τον κρατικό εναγκαλισμό των ρουσφετιών, της διαπλοκής και γενικά της μη ορθολογιστικής διαχείρισης.

Είναι εξίσου δύσκολο όμως να τον πείσεις ότι αυτό που χρειάζεται o OTE είναι ένας ξένος στρατηγικός επενδυτής. Άλλωστε, υπάρχει το παράδειγμα της Εθνικής όπου η ιδιωτικοποίηση γίνεται με σταδιακό και εξωστρεφή τρόπο, καθιστώντας την τράπεζα θύτη κι όχι θήραμα.

Το παράδειγμα του θύτη (Εθνική) και όχι θηράματος (Εμπορική) ταιριάζει στον ΟΤΕ.

Αυτό θα πρέπει να υιοθετήσει η κυβέρνηση, αφού εκτός των άλλων αποδυναμώνει το επιχείρημα των συνδικαλιστών που ισχυρίζονται ότι η αλλαγή του αναχρονιστικού σημερινού ΓΚΠ γίνεται για να πουληθεί η επιχείρηση σε ξένο στρατηγικό επενδυτή και να εισπράξει το Δημόσιο λεφτά που είναι σταγόνα στον ωκεανό του ελληνικού Δημοσίου Χρέους.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.