του Γιώργου Παπανικολάου

Σε... σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες έχει εξελιχθεί η υπόθεση της Αλουμίνιον της Ελλάδος (ΑτΕ). *

Το γεγονός ότι ο βασικός μέτοχος της ελληνικής εισηγμένης, η πολυεθνική Alcan, έχει εξουσιοδοτήσει τη Eurocorp/Credit Lyonnais να βρει ενδιαφερόμενους αγοραστές για το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών αποτελεί απλώς την αφετηρία των εξελίξεων σε ένα θέμα μείζονος σημασίας για την ελληνική οικονομία.

Το μέγεθος της συγκεκριμένης μονάδας είναι τέτοιο που την καθιστά βασικό ”πυλώνα” της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας, ενώ συμβάλλει σημαντικά στην απασχόληση της περιοχής στην οποία βρίσκεται.

Γι’ αυτό, άλλωστε, και επί εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή είχε γίνει η συμφωνία με την Pechiney για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε μειωμένο κόστος, προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια επένδυση ”στρατηγικής σημασίας” για τη χώρα.

Κύκλοι της αγοράς εκτιμούν ότι τη Δευτέρα 16 Αυγούστου θα γνωστοποιηθεί στην Alcan μια λίστα ενδιαφερομένων, οι οποίοι θα έχουν καταθέσει ”ενδεικτικές προσφορές” και από τη λίστα αυτή θα επιλεγούν εκείνοι που θα συμμετάσχουν σε περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Στη συνέχεια εκτιμάται ότι θα ακολουθήσει η υποβολή δεσμευτικών προσφορών, καθώς πρόκειται για μια μάλλον περίπλοκη διαδικασία.

Αυτό που περιπλέκει τα πράγματα είναι η συσχέτιση της αξίας της εταιρείας με την ενεργειακή επένδυση που απαιτείται προκειμένου να μην καταστεί εφεξής ασύμφορη η λειτουργία της. Κοινώς, ο κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να εξασφαλίσει χρηματοδότηση -αλλά και εχέγγυα βιωσιμότητας- για δύο επενδύσεις: μία για την εξαγορά της εταιρείας και μία που θα αφορά στην ιδιωτική μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας η οποία θα τροφοδοτεί με ενέργεια την Αλουμίνιον της Ελλάδος.

* Οι υποψήφιοι

Οι πληροφορίες που έχουν κάνει τον γύρο της αγοράς συγκλίνουν στην ύπαρξη τριών ενδιαφερόμενων: του ομίλου Μυτιληναίου (ασχολείται συστηματικά με το εμπόριο μεταλλευμάτων, ενώ μέσω της ΜΕΤΚΑ έχει έντονη δραστηριότητα στον χώρο της ενέργειας και της ηλεκτροπαραγωγής), του ομίλου S&B (σημαντικός πελάτης του οποίου στους βωξίτες είναι η ΑτΕ) και του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, του μεγαλύτερου εν ενεργεία ελληνικού βιομηχανικού ομίλου (δραστηριοποιείται στην παραγωγή και την εμπορία μεταλλικών προϊόντων μέσω πληθώρας θυγατρικών).

Όσον αφορά στον όμιλο ΒΙΟΧΑΛΚΟ, κάποιοι γνώστες του χώρου υποστηρίζουν ότι το δέλεαρ στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τόσο η καθετοποίηση του ομίλου προς τα πάνω (στην πρώτη ύλη), αλλά η ίδια η επένδυση της ηλεκτροδότησης, αφού ο όμιλος διαθέτει σειρά ενεργοβόρων βιομηχανιών.

Το γεγονός ότι οι βασικοί μέτοχοι των τριών αυτών ομίλων έχουν είτε στενές φιλικές σχέσεις είτε ”ανοικτά κανάλια επικοινωνίας”, σε συνδυασμό με το μεγάλο οικονομικό αντικείμενο μιας τέτοιας περίπλοκης συμφωνίας, έχει εξ αρχής σχεδόν οδηγήσει σε εκτιμήσεις ότι ενδέχεται να συνεργαστούν μεταξύ τους προκειμένου να αποκτήσουν την εταιρεία.

Εν τούτοις, γνώστες των ”εσωτερικών διαδρομών” στον χώρο προβλέπουν ότι κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, δεν πρόκειται να συμβεί (δεδομένων και των συμβάσεων εμπιστευτικότητας που συνοδεύουν τέτοιου είδους διαδικασίες), χωρίς να αρνούνται ότι πράγματι ένα τέτοιο deal είναι εξαιρετικά δύσκολο να κλείσει στο σύνολό του από έναν και μόνο Έλληνα παίκτη.

Από την άλλη πλευρά, περιορισμένο αναμένεται ότι θα είναι το ενδιαφέρον ξένων εταιρειών για τη συγκεκριμένη υπόθεση, με βάση το προαπαιτούμενο της ενεργειακής επένδυσης σε ένα περιβάλλον ούτως ή άλλως δύσκολο για ξένους επενδυτές.

Το μόνο ίσως ”βέβαιο” στην υπόθεση είναι ότι ένας παίκτης, ο όμιλος Μυτιληναίου, έχει τους περισσότερους λόγους να εμφανιστεί ως ”πρωταγωνιστής” (ο όμιλος ασχολείται με το εμπόριο μετάλλων και μεταλλευμάτων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει κάνει επενδύσεις στην πρωτογενή παραγωγή σε γειτονικές χώρες, ενώ διαθέτει και τη ΜΕΤΚΑ, μια εταιρεία με τεχνογνωσία στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας).

Όπως τονίζουν, μάλιστα, σχετικά κύκλοι της αγοράς, ο όμιλος έχει προσλάβει όχι έναν αλλά δύο συμβούλους, την Alpha και την HSBC, προκειμένου να μελετήσει εξονυχιστικά τα δεδομένα του σύνθετου αυτού deal, κάτι που έμμεσα υποδηλώνει και το αυξημένο ενδιαφέρον του.

Έτσι, δεν λείπουν οι παράγοντες εκείνοι που εκτιμούν ότι είναι πιθανό να υπάρξουν μεν συνεργασίες μεταξύ των ενδιαφερόμενων, οι οποίες όμως δεν θα είναι υποχρεωτικά μετοχικές ούτε θα αφορούν κατ’ ανάγκη αυτό καθεαυτό το deal για την εξαγορά της Αλουμίνιον της Ελλάδος.

* Το πιθανό τίμημα

Το άλλο ”ανοικτό ζήτημα” αφορά βεβαίως στο πιθανό τίμημα. Η συμπεριφορά της τιμής το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο ανακυκλώνονται εν όψει των εξελίξεων- οι πληροφορίες για το ενδιαφέρον ελληνικών ομίλων, δεν δείχνει να υπάρχει ”αισιόδοξη” άποψη στην αγορά.

Άλλωστε, το γεγονός ότι η τρέχουσα σύμβαση για την παροχή φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας λήγει τον Μάρτιο του 2006 καθιστά την ”αποτίμηση” της εισηγμένης εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ακόμη και για εκείνους που εκφράζουν το ενδιαφέρον τους και φέρονται να έχουν παραλάβει τον σχετικό φάκελο, πόσο δε μάλλον για τους αναλυτές, οι οποίοι πολύ δύσκολα μπορούν να έχουν ακριβή άποψη για θέματα όπως το κόστος της ενεργειακής επένδυσης, ο απαιτούμενος χρόνος υλοποίησής της, το κόστος παραγωγής της ΑτΕ σε τυχόν ενδιάμεσο διάστημα κ.λπ.

Πάντως, δεν λείπουν εκείνοι που εκτιμούν ότι το τίμημα στην περίπτωση ενός deal θα είναι μάλλον χαμηλότερο της μέσης χρηματιστηριακής τιμής όπως έχει διαμορφωθεί το τελευταίο έτος, ενδεχομένως και το τελευταίο εξάμηνο.

* Αναδημοσίευση από το φύλλο 334 της 13ης Αυγούστου 2004 της εφημερίδας ”Μέτοχος & Επενδύσεις”.